…Και η άνοιξη φουλ-πανσιόν με παπαρούνες κομπλέ μας πετυχαίνει σε ψιλο-χαρούμενη διάθεση. Μας καλλιεργεί την (εσφαλμένη, λες;) βεβαιότητα ότι όλα, ιντίντ, θα πάνε πρίμα.
Κάποιος μου είπε ότι ολοκλήρωσε κάτι «υπό αντίξοες συνθήκες» και δεν θυμάμαι τι ακριβώς έκανε αλλά – δεν είναι συνέχεια αντίξοες οι βρωμο-συνθήκες τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια; Υπάρχει κάποιος που να κατάφερε το παραμικρό με την άνεσή του και με τη βοήθεια του κοινού; Κι αν υπάρχει, μπορούμε να τον πλακώσουμε στις σφαλιάρες όλοι μαζί δέκα λεπτά; Το λέω γιατί τέλειωσα ένα βιβλίο που έγραφα σαν την αρκούδα όλο το χειμώνα. Τώρα, με τις μεγάλες φωτεινές μέρες και τις παπαρούνες που ανθίζουν σε παρατημένες οικοδομές… κάθομαι και τσιμπάω από δω κι από κει το κείμενο, να «ανέβει» λίγο ακόμα ώστε να ταιριάζει στην προχωρημένη άνοιξη. Φυσικά και γράφτηκε το βιβλίο υπό αντίξοες συνθήκες, αλλά όχι και στα χαρακώματα. Τα βιβλία γράφονται επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς ο γράφων, μια ιστορία τον τραβάει από το λαιμό και θα σκάσει έτσι και δεν την πει. Ή, η Πραγματικότητα τον κυκλώνει και πρέπει οπωσδήποτε να της ξεφύγει – γράφοντας. Είναι τσίφνα (η Πραγματικότητα). Αν τον προλάβει μπορεί να του δαγκώσει τη φτέρνα.
Ωραία, και μετά το τέλος του βιβλίου, με την Πραγματικότητα να τρώει τη σκόνη μου, πήγα στο πολύ όμορφο «Παλιό Λιτρίβι». Το ντόπιο ολοκαίνουργιο «Λιτρίβι» στην Ηλιούπολη είναι ένας ιδιαίτερος πολυχώρος που φιλοξενεί τα πάντα, από εκθέσεις και εκδηλώσεις μέχρι παρουσιάσεις, συζητήσεις, live, ομιλίες και events κάθε είδους, interactive και μη, κάτω από την ομπρέλα «πολιτισμός, σκέψη, άνθρωπος». Η οποία είναι πολύ περιποιημένη, όπως κι ο ίδιος ο χώρος και οι άνθρωποι που απασχολούνται εκεί. Επειδή οι δραστηριότητες αλλάζουν συνέχεια, τσεκάρετε το πρόγραμμα (www.stopaliolitrivi.gr).
Άλλο: έφαγα καταπληκτικά βιετναμέζικα φαγητά στο «Chan’s», κινεζο-βιετναμέζικο εστιατόριο που δεν το πιάνει το μάτι σου, από τα πρώτα που ανοίξανε στην Αθήνα (1991!). Πάλι στην Ηλιούπολη εντελώς συμπτωματικά – από κει που δεν πάω ποτέ, έπεσαν δύο επισκέψεις αντάμα, να σημαίνει κάτι αυτό; Καλά, μπορεί να κολλήσω τώρα οκτώ ώρες και να διαβάζω πληροφορίες για την Ηλιούπολη, οπότε πάμε παρακάτω. Επειδή είμαι από επαρχία, για πολλά χρόνια έψαχνα διάφορες περιοχές της Αθήνας στο χάρτη και την Ηλιούπολη δεν την είχα ψάξει ποτέ, ίσως δεν χρειάστηκε να πάω ως τώρα. Κάλιο αργά παρά ποτέ λοιπόν: Το «Chan’s» είναι μικρό, σαν οικογενειακό, με την ελαφρώς σκονισμένη πατίνα των κινέζικων μαγειρείων διεθνώς, με διακόσμηση που δεν θυμάσαι (σίγουρα κάπου πήρε το μάτι μου έναν αφηρημένο Βούδα) και φωτισμό που δεν σε αφορά… αλλά με υπερ-νόστιμα πιάτα, αυθεντικά βιετναμέζικα (όπως μας διαβεβαίωσε φίλος που έχει ζήσει στο Βιετνάμ) και χαμηλές-χαμηλές τιμές. Δεν μπορώ να σας πω τι έφαγα γιατί παρήγγειλε αυτός που ήξερε από βέσπα, αλλά ήταν εξαιρετικά. Απλώς να διαλέξετε από το μενού τα βιετναμέζικα πιάτα, που είναι (όλα!) οι σπεσιαλιτέ του σεφ, αντί για τα κινέζικα, τα οποία είναι στάνταρ.
Τελευταίο: το «Θείο Τραγί» για το οποίο θα έχετε διαβάσει/ακούσει παντού τελευταία, ένα πολύ-πολύ hip «punk bistro» που ακούγεται λίγο παράλογο γιατί κανένας punk δεν πρέπει να είχε σχέση στη ζωή του με bistro αλλά λειτουργεί (σε παράλληλη δράση με το όνομά του) όταν μπαίνεις μέσα – είναι cozy με χαλαρό τρόπο και ταυτόχρονα τόσο hip/νεανικό που λίγο μαγκώνεσαι (ναι, αν έγραφα και «trendy» θα το καίγαμε το ίδρυμα και δεν του αξίζει). Είναι το μέρος που φαντάζεσαι ότι πηγαίνουν όλοι οι tattoo artists του λεκανοπεδίου και η πελατεία τους, αλλά μπορεί να πέφτεις έξω γιατί είσαι απλώς πουρός, κανείς δεν είναι τέλειος. Τα πιάτα είναι πολύ νόστιμα, με καλλιτεχνικό τρόπο, και η πελατεία πολύ νέα σε ηλικία. Μια και είμαστε στο θέμα «πολύ»… θέλεις να καθίσεις στο μπαρ αλλά έχει πολύ κόσμο, ιδίως τα Σάββατα, οπότε πηγαίνεις άλλη μέρα. Και δεν είναι ακριβό τελικά, δηλαδή επειδή είναι προσεγμένο, με σωστό φωτισμό, με διακριτική διακόσμηση κ.λπ. περιμένεις ότι θα σου πάρουνε τα σώβρακα φεύγοντας και «εκπλήσσεσαι ευχάριστα», όπως λένε οι κριτικοί εστιατορίων, επειδή οι τιμές του είναι ανθρωπινές.
Ε, αυτά. Ο ήλιος λάμπει, πηγαίνετε καμιά βόλτα – κι αν πετύχετε οικοδομή που έμεινε στη μέση λόγω κρίσης, σίγουρα θα δείτε παπαρούνες μέσα στο σκάμμα-που-θα-γινόταν-πισίνα-όταν-μεγαλώσει. Είναι υπέροχες οι παπαρούνες (κόλλησα πάλι), ΠΟΛΥ ανοιξιάτικες, ΠΟΛΥ πασχαλινές…
6°
