O Νίκος Βανδώρος έχει συνεργαστεί ως φωτογράφος με τα μεγαλύτερα ελληνικά έντυπα, έχει στο ενεργητικό του πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, ενώ κυκλοφορούν δύο φωτογραφικά του λευκώματα, τα «Girl Next Door» (εκδ. Avesta) και «Femme de Cine» (εκδ. Athens Voice books). Παράλληλα με τα φωτογραφικά κλικ γράφει μουσική. Εμπνευσμενος από τον αναλογικό, διεστραμμένα μελωδικό ήχο των eighties. Λίγο πριν την πρώτη παρουσίαση του ντεμπούτο άλμπουμ του με το όνομα Van D’Ark στο Death Disco μιλά για τη σκοτεινή του ηλεκτρονική περιπέτεια
Πώς προέκυψαν οι Van D’Ark και η μουσική δημιουργία; Πρώτα προέκυψε η ανάγκη μου για μουσική δημιουργία. Στην πορεία αυτό εξελίχθηκε και φτάσαμε στο σημερινό project που λέγεται Van Dark.
Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από το πώς γράφτηκαν; Κάθε δημιουργός εμπνέεται από προσωπικά βιώματα. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μουσική μου, κάθε κομμάτι έχει ένα λόγο ύπαρξης.
Πότε ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική; Η σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε άμεσα, με τα πρώτα μουσικά ακούσματα που είχα. Ένιωσα την ανάγκη να ενταχθώ σε αυτά, ξεκινώντας ως τραγουδιστής στους Teenage Dolls και μετά στους This Secret Delight. Το άδοξο τέλος των γκρουπ (πατρίς, θρησκεία, οικογένεια) με οδήγησε στο να φτιάξω ένα home studio και να κάνω δικές μου παραγωγές, ξεκινώντας έτσι το ηλεκτρονικό μου project.
Tι κοινό υπάρχει ανάμεσα στη φωτογραφία και τη μουσική; Το ηχόχρωμα.
Aπό Dave Ball και Coil μέχρι Depeche Mode, oι επιρροές σου έρχονται από τα σκοτεινά synthia της δεκαετίας του ’80. Tι σε γοητεύει στον ήχο αυτό; Ο αναλογικός, διεστραμμένα μελωδικός ήχος τους.
Πρώτη παρουσίαση στο ταιριαστό Death Disco. Tι ετοιμάζεις για το λάιβ αυτό; Θα γίνει παρουσίαση του άλμπουμ και ο κόσμος θα έχει την ευκαιρία να ακούσει και κομμάτια τα οποία προγραμματίζουμε για μετέπειτα. Θα είναι στο πλάι μου ο μπασίστας των South Of No North Γιώργος Κουλούρης.
Πώς βλέπεις την ελληνική μουσική πραγματικότητα; Μην κάνοντας focus μόνο στην ελληνική μουσική πραγματικότητα, υπάρχει γενικά ένα συνονθύλευμα μουσικής πληροφορίας ιντερνετικά που κάνει τα πράγματα λίγο χαοτικά. Θυμάμαι κάθε Σάββατο στο Happening στη Χαριλάου Τρικούπη, κατεβαίναμε έφηβοι και αγοράζαμε βινύλια αγαπημένων μας συγκροτημάτων που με χαρά τα λιώναμε, τα λιώνουμε ακόμα και τώρα, επειδή έχουν μια ολοκληρωμένη μουσική ιστορία να περιγράψουν. Η κατάσταση σήμερα είναι λίγο μπλεγμένη με το revival των 80s και των 90s και σχήματα που θέλουν να μοιάσουν επί τούτου.
Ποια θα ήταν σήμερα η μουσική της Αθήνας; Η Αθήνα έχει χάσει το μουσικό χαρακτήρα που είχε πριν πολλά χρόνια. Έχει υποβαθμιστεί σε mainstream μουσική (στο μεγαλύτερο ποσοστό), στο βωμό της επιβίωσης των νυχτερινών μαγαζιών. Τελευταία φορά που ένιωσα ότι βρίσκομαι αλλού ήταν πριν 10 χρόνια στις «Κούκλες» (όπου δεν με ένοιαζε τόσο πολύ η μουσική όσο το περιβάλλον).
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην πόλη; Αγαπημένο μου μέρος στην πόλη είναι πλέον το σαλόνι μου.
Πόσο σε επηρέασε στο να ξεκινήσεις το μουσικό αυτό πρότζεκτ η νέα ιντερνετική πραγματικότητα της διάθεσης της μουσικής, για παράδειγμα, μέσα από το soundcloud; Δεν θα ήταν το ίδιο εύκολο κάποιες δεκαετίες πίσω.
Kάτι που θέλεις να προσθέσεις; Δεν με επηρέασε καθόλου. Το soundcloud, όπως και το youtube, είναι χρήσιμα εργαλεία και ένας τρόπος να «δικαιώνεις» το μουσικό σου εγωισμό.
Death Disco, Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου 24, Ψυρρή, 210 0006666. Στις 2/4.
Το ομώνυμο άλμπουμ του «Van D’Ark» κυκλοφόρησε από την Geheimnis Records.
18°
