Σαν σήμερα το 1960 γεννήθηκε ο μεγάλος πιλότος της Φόρμουλα 1 Άιρτον Σένα. Αυτό που μένει είναι δυστυχώς μόνο η ανάμνηση… αλλά είναι τόσο δυνατή που αρκεί ο ήχος ενός εκ των μονοθεσιών που οδήγησε και λίγο φως, για επανέλθει στο μυαλό η εικόνα και τα «αθλητικά» επιτεύγματά του.
Η Honda κυκλοφόρησε το βίντεο (που ακολουθεί) στη μνήμη του Βραζιλιάνου:
Αλλά τι έκανε τον Σένα να διαφέρει; Η εμμονή στην τελειότητα. Μια εμμονή που παρότι στηριζόταν στις ικανότητες, τις εξαιρετικά ανεπτυγμένες αισθήσεις και τις γνώσεις του Βραζιλιάνου είχε και ξεκάθαρα μεταφυσική διάσταση.
Ίσως δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον περιβόητο γύρο κατάταξης στο Μονακό. Δείτε το βίντεο που μιλάει ο ίδιος ο Σένα για την «εμπειρία» του:
«Μόντε Κάρλο 1988, τελευταία περίοδος κατατακτήριων δοκιμών. Είχα ήδη εξασφαλίσει την πολ-ποζίσιον και πήγαινα ολοένα και ταχύτερα, ταχύτερα. Σε κάθε γύρο που περνούσε οδηγούσα όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα. Σε κάποια στιγμή βρισκόμουν απλώς στην πολ, κατόπιν η διαφορά από τον δεύτερο έγινε μισό δευτερόλεπτο και στη συνέχεια ένα δευτερόλεπτο… Κι εγώ συνέχιζα. Ξαφνικά ήμουν δύο δευτερόλεπτα ταχύτερος από οποιονδήποτε άλλο, ακόμη και τον συνάδελφό μου στη ίδια ομάδα με το ίδιο αυτοκίνητο. Και αίφνης αντιλήφθηκα ότι δεν οδηγούσα το αυτοκίνητο συνειδητά. Ήταν σαν να οδηγούσα με το ένστικτο, μόνο που βρισκόμουν σε μια διαφορετική διάσταση. Ήταν σαν να βρισκόμουν σε ένα τούνελ –δεν μιλάω για το τούνελ κάτω από το ξενοδοχείο- ολόκληρο το σιρκουί είχε γίνει για μένα ένα τούνελ. Απλώς πήγαινα, πήγαινα - όλο και πιο μακριά, όλο και πιο μακριά, όλο και πιο μακριά. Βρισκόμουν πολύ πιο πέρα από τα όρια, κατάφερνα όμως να βρίσκω και άλλα περιθώρια να κινηθώ πιο γρήγορα. Τότε ξαφνικά κάτι με κλώτσησε. Σαν να ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν σε μια διαφορετική διάσταση από αυτήν που συνήθως βρίσκεται κανείς. Η άμεση μου αντίδραση ήταν να κόψω ταχύτητα, να επιβραδύνω. Επέστρεψα αργά αργά στα πιτ και δεν ήθελα να ξαναβγώ στην πίστα εκείνη την μέρα. Τρόμαξα, γιατί κατάλαβα ότι είχα βγει πολύ έξω από το συνειδητό μέρος του μυαλού μου».*
Αυτή η μέρα θα χαραχθεί στο μυαλό του Σένα αφήνοντάς του απορίες που δεν θα λύσει ποτέ: «Τι ακριβώς μου συνέβη; Μπορώ να το ελέγξω; Μπορώ να το επαναλάβω κατά βούληση; Θα μου ξανασυμβεί ποτέ;»
Στο θάνατο του Σένα οφείλεται η κατακόρυφη αύξηση της ασφάλειας στο συγκεκριμένο μηχανοκίνητο σπορ και παρότι ο ίδιος διαρκώς κινούταν στο όριο, στο θέμα της ασφάλειας δεν έκανε ποτέ πίσω. Στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2011 (Senna) υπάρχουν όλα τα σχετικά ντοκουμέντα.
Όσοι θαυμάζουν τον Βραζιλιάνο και ξέρουν να διαβάζουν ελληνικά είναι πολύ τυχεροί καθώς στη γλώσσα μας κυκλοφορεί η πληρέστερη και κατά γενική ομολογία καλύτερη βιογραφία του. Από το βιβλίο “Ayrton Senna, a deus” του Έλληνα δημοσιογράφου και συγγραφέα, Βασίλη Τσακίρογλου είναι και το *απόσπασμα που παραθέτω.
