Γαβριήλ Σακελλαρίδης

Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης είναι ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ για το δήμο της Αθήνας. Κέρασε καφέ σε ένα καφενείο πίσω από την πλατεία Βάθη, επέμενε να μιλάμε στον ενικό και τα είπαμε για τις προτεραιότητές του αν εκλεγεί δήμαρχος, αλλά και για τις απόψεις του για μια σειρά από θέματα που αφορούν στην πόλη.

Η υποψηφιότητά σου για πολλούς ήταν έκπληξη. Για σένα;

Καθώς η συζήτηση βρισκόταν σε εξέλιξη αρκετό καιρό πριν την τελική απόφαση, και στον ΣΥΡΙΖΑ και στη δημοτική μας παράταξη, την Ανοιχτή Πόλη, θα έλεγα ότι για μένα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Σε αγχώνει καθόλου η ευθύνη;

Έχω πλήρη συνείδηση των δυσκολιών, όμως το καλύτερο αγχολυτικό μου είναι η ανάγκη που βλέπω ότι έχει ο κόσμος για κάτι διαφορετικό, αλλά και η εμπειρία της Ανοιχτής Πόλης, η οποία από το 2006 που δημιουργήθηκε δεν ξυπνούσε κάθε 4 χρόνια για να πάρει μέρος στις εκλογές, αλλά συμμετείχε σε όλες τις τοπικές πρωτοβουλίες.

Ποιο είναι αυτό το διαφορετικό που θέλει ο κόσμος;

Οι πολίτες θέλουν μια δημοτική αρχή που να καταλαβαίνει τις ανάγκες τους και να τους συμπεριλαμβάνει, όχι να είναι ένας παρακολουθητής των εξελίξεων. Πώς είναι δυνατόν μια δημοτική αρχή να μην έχει λόγο για αυτούς που χάνουν τα σπίτια τους, για αυτούς που τους κόβουν το ρεύμα. Η σημερινή δημοτική αρχή του κ. Καμίνη επέλεξε να μη συγκρουστεί με τίποτα από όλα αυτά, προφανώς γιατί συμφωνεί. Όπως και δεν έκανε τίποτα για την απαξίωση των δημόσιων χώρων, τα λουκέτα στον εμπορικό κόσμο και τη στασιμότητα στον πολιτισμό της πόλης.

Είσαι 34 ετών. Πλεονέκτημα ή μειονέκτημα;

Η ηλικία του καθενός δεν μπορεί να είναι ούτε πλεονέκτημα ούτε μειονέκτημα. Μπορεί ένας νέος να έχει πολύ συντηρητικές αντιλήψεις αλλά και το αντίθετο, ένας πιο μεγάλος σε ηλικία να είναι προοδευτικός, με φρέσκιες ιδέες. Πάντως, εγώ ήμουν σίγουρος από την αρχή ότι η ηλικία μου θα αποτελούσε βασικό σημείο της κριτικής εναντίον μου, καθώς κάποιοι αντιμετωπίζουν τη νεαρή ηλικία ως μειονέκτημα. Σε κάθε περίπτωση, είμαι νομίζω ένας κανονικός άνθρωπος, σαν όλους τους ανθρώπους της ηλικίας μου, που αγωνιούν για την καθημερινότητά τους και ελπίζουν σε μία ριζική αλλαγή.

Ποιες θα είναι οι προτεραιότητές σου αν εκλεγείς;

Τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που ειδικά στο κέντρο της πόλης είναι σαν να τα βλέπεις με μεγεθυντικό φακό. Θέλουμε να ενισχύσουμε τις κοινωνικές δομές, τους παιδικούς σταθμούς, τα δημοτικά ιατρεία, να βελτιώσουμε τις κτιριακές εγκαταστάσεις των σχολείων, να ενισχύσουμε τις πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης, σεβόμενοι την αυτονομία τους, χωρίς να τις αντιμετωπίζουμε ανταγωνιστικά, γιατί σημασία έχει το αποτέλεσμα και όχι αν κάτι καλό έγινε από τη δημοτική αρχή ή από κάποιον άλλο.

Θέλουμε, επίσης, να δώσουμε έμφαση στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας, να δημιουργήσουμε συνθήκες για την επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων. Αυτό θα βελτιώσει και το αίσθημα ασφάλειας των κατοίκων. Η πόλη είναι γεμάτη από σκοτεινές γωνιές. Υπάρχουν παιδικές χαρές, πάρκα και χώροι άθλησης που έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Μπορούμε με μικρές τεχνικές παρεμβάσεις να τα κάνουμε και πάλι λειτουργικά όλα αυτά, να τα χαίρονται οι πολίτες, όχι να φοβούνται να περάσουν. Στο κέντρο, επίσης, υπάρχουν 18 κλειστά ξενοδοχεία. Θα μπορούσαμε σε συνεργασία με τους ιδιοκτήτες τους να τα κάνουμε φοιτητικές εστίες, κάτι που θα τονώσει το κέντρο με νεανικό πληθυσμό.

Ακόμα, θέλουμε όσο γίνεται να ενισχύσουμε την οικονομική δραστηριότητα, να δώσουμε κίνητρα σε συνεργατικά εγχειρήματα, αξιοποιώντας τις δεξιότητες ανθρώπων που σήμερα μένουν ανεκμετάλλευτες. Να δούμε πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε νέους μηχανικούς για την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια, πληροφορικάριους σε ζητήματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, να δώσουμε έμφαση στην πολιτιστική αξιοποίηση ορισμένων υποβαθμισμένων ελεύθερων χώρων στις γειτονιές, όπως στην Ακαδημία Πλάτωνος και τον Προμπονά. Τέλος, να δούμε στη σωστή του βάση το ζήτημα της δημοκρατίας, της συμμετοχής και της διαφάνειας. Πρέπει να ενεργοποιήσουμε όλα τα ζωντανά κομμάτια της κοινωνίας, τα προβλήματα να συζητιούνται με τους πολίτες τοπικά και μετά να παίρνονται οι αποφάσεις, γιατί τα συλλογικά προβλήματα χρειάζονται και συλλογικές λύσεις.

Είχες πει ότι δεν μπορείς να βλέπεις τόσο πολύ αστυνομία στο κέντρο.

Η ασφάλεια είναι δικαίωμα κάθε κατοίκου και ιδιαίτερα των νέων, των γυναικών και των ηλικιωμένων. Δεν είμαι ενάντια στην αστυνόμευση, είμαι ενάντια στην αστυνομοκρατία. Αυτό που βλέπω είναι ότι γίνεται κακή χρήση του δυναμικού. Βρίσκονται πολλές δυνάμεις συγκεντρωμένες στο κέντρο, όταν σε γειτονιές που δρουν οργανωμένα κυκλώματα δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου αστυνόμευση. Από την άλλη, όταν βλέπεις τόσους αστυνομικούς μαζεμένους, αμέσως σου δημιουργείται ένα αίσθημα ανασφάλειας, ότι όπου να ’ναι κάτι κακό θα συμβεί, γεγονός που δεν βοηθά καθόλου ούτε το εμπορικό κέντρο ούτε τον τουρισμό. Επίσης, δείτε την περίπτωση του Αγίου Παντελεήμονα. Συνέβαιναν διάφορα, τηλεφωνούσαν οι κάτοικοι στην αστυνομία και τους παρέπεμπαν στη Χρυσή Αυγή. Άρα, είναι και ζήτημα του ρόλου που οφείλει να επιτελεί η αστυνομία, στο πλάι του πολίτη και όχι απέναντι.

Ποια είναι η άποψή σου για το παραεμπόριο;

Είναι υποκριτικό κάποιοι να εμφανίζονται ως αγανακτισμένοι με την έκταση του φαινομένου, όταν είναι οι ίδιοι που υπερασπίστηκαν την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά και την πώλησή του στην Cosco. Ξέρουμε όλοι ότι από εκεί προέρχεται σε μεγάλο βαθμό ό,τι βλέπουμε να πουλιέται στους δρόμους... Αν θέλουμε να χτυπήσουμε το παραεμπόριο, ο τρόπος σίγουρα δεν είναι να κυνηγάμε τους ανθρώπους με τα σεντόνια, αλλά η πολιτεία να ενισχύσει τη φύλαξη και τον έλεγχο στα σημεία εισόδου της χώρας, στα λιμάνια και τα τελωνεία. Το παραεμπόριο δεν είναι ελληνικό φαινόμενο και θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε όπως και παντού στον κόσμο. Φτιάχνοντας οργανωμένες υπαίθριες αγορές που θα λειτουργούν διαφορετικές μέρες σε διαφορετικές περιοχές, ώστε να μην επιβαρύνονται δυσανάλογα συγκεκριμένες εμπορικές πιάτσες. Εκεί, με νόμιμο και θεσμικό τρόπο, με απόδοση των προβλεπόμενων δασμών και φόρων στο κράτος και το δήμο και σε συνεργασία με οργανωμένους συλλόγους μεταναστών θα δοθεί η δυνατότητα σε όσους είναι σήμερα θύματα εκμετάλλευσης από τα μεγάλα κυκλώματα του παραεμπορίου να ζήσουν με αξιοπρέπεια.

Πόσο επηρεάζουν οι πορείες και οι συγκεντρώσεις την εμπορική κίνηση της πόλης;

Είναι εξοργιστικό να ακούς ότι για τα λουκέτα στα καταστήματα ευθύνονται οι πορείες και οι συγκεντρώσεις. Ας ρωτήσουμε τον οποιοδήποτε καταστηματάρχη. Είμαι σίγουρος ότι πρώτα θα μας πει για τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, την αύξηση της φορολογίας και ό,τι άλλο φέρνει μαζί της η μνημονιακή πολιτική, και τελευταίες στη λίστα του θα είναι οι πορείες, οι οποίες είναι αναφαίρετο δικαίωμα όσων δεν έχουν άλλο τρόπο να αντιδράσουν. Εκτός αυτού, οι διοργανωτές των συγκεντρώσεων και συνείδηση έχουν και συναίσθηση των πραγμάτων και όταν μια συγκέντρωση είναι περιορισμένη σε αριθμό συμμετεχόντων δεν κλείνουν όλο το δρόμο. Από εκεί και μετά θα πρέπει να υπάρχει και μια καλύτερη συνεννόηση με την αστυνομία και την τροχαία. Δεν γίνεται για μια μικρή συγκέντρωση να αποκλείεται όλο το κέντρο από τις Στήλες του Ολυμπίου Διός μέχρι την Ομόνοια, ούτε και χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο να κλείνουν 4-5 σταθμοί του μετρό.

Info: 

Ο Γ.Σ. γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980, μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη και σήμερα ζει στα Εξάρχεια. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, συνέχισε με μεταπτυχιακό στη Νέα Υόρκη και τώρα είναι υποψήφιος διδάκτορας Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.