Τον Δεκέμβρη του 2008 κατέβηκα εκείνο το βράδυ στο δρόμο που δολοφονήθηκε ο μικρός μαθητής. Είχε ήδη μαζευτεί κόσμος, την άλλη μέρα στο πλακόστρωτο υπήρχαν κεράκια αναμμένα για μια ζωή που έσβησε. Χθες βράδυ πήγα στη Σταδίου. Κανείς. Σήμερα το πρωί, το ίδιο. Που είναι τώρα τα κεράκια για τους τρεις νεκρούς; Που είναι η οργή; Στο διαδίκτυο κάποιοι αντί να γράφουν για τη δολοφονία τριών ανθρώπων, μιλάνε για τα συστήματα πυρασφάλειας. Άσε που φταίνε και οι νεκροί, γιατί δεν απεργούσαν κι αυτοί.
Σήμερα θα ‘πρεπε 3 εκατομμύρια αθηναίοι σε μια σιωπηλή διαδήλωση να θρηνούν τους συμπολίτες τους. Όμως, όπως και το 15χρονο αφγανάκι, θα πάνε άκλαυτοι. Παράπλευρες απώλειες…Όταν βλέπεις τη βία επιλεκτικά, δεν είσαι ποτέ εναντίον της βίας.
14°
