Και όμως, οι Έλληνες δεν ήταν πάντα της εύκολης λύσης, δεν ήταν πάντα συμβιβασμένοι με την εργασιακή καβάτζα και την μεσοβέζικη πολιτική επιλογή. Αυτό δεν είναι το πελατειακό κράτος; Βολεύομαι σε κάτι σίγουρο και κάνω έκπτωση στην πολιτική μου επιλογή.
Ήταν έτσι οι Έλληνες; Τουναντίον. Και επειδή σε πολλούς αρέσουν τα ταξίδια στην ένδοξη μας αρχαιότητα ας σκεφτούν λίγο ποια ήταν τα χαρακτηριστικά του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και του πολιτικού συστήματος της Δημοκρατίας.
Ακόμη; Το όνομα Οδυσσέας σας λέει κάτι;
Και αφού έκανα τη σύντομη περιήγηση στην ένδοξη, πλην όμως ιστορία, ας έρθω και πάλι στο σήμερα.
Ως άτομα μας είναι πολύ εύκολο να δούμε την συλλογική αποτυχία και να αποδώσουμε την μερική ευθύνη. Μας είναι όμως πολύ δύσκολο να δούμε την ατομική μας ευθύνη. Από εκεί ξεκινά το μεγάλο μας πρόβλημα, και εκεί ακριβώς βρίσκεται και ο σπόρος της αμφιβολίας για το αν θα καταφέρουμε ποτέ να αλλάξουμε.
Πολλοί αναρωτιούνται ποια ευθύνη έχουμε εμείς στην χρεωκοπία της χώρας. Και όμως έχουμε, και θα έλεγα ότι έχουμε μεγάλη. Για δεκαετίες δεν έχουμε ασκήσει το καθήκον μας ως πολίτες. Δεν το έχουμε ασκήσει γιατί πέσαμε μέσα στα γρανάζια της πελατειακής μηχανής, με το αζημίωτο πάντα. Όλοι μας έχουμε κάτι ζητήσει από το κράτος, τις περισσότερες φορές κάτι που δεν είναι νόμιμο, αλλά είναι λαϊκό και δίκαιο. Τι δώσαμε σε αντάλλαγμα; Την ψήφο μας. εκχωρήσαμε το δικαίωμα μας να λειτουργούμε ορθολογικά και να ψηφίζουμε με αδιάβλητα κριτήρια. Συμβιβαστήκαμε, δεν ψηφίζαμε βουλευτές, αλλά βολευτές. Είναι δυνατόν ποτέ αυτοί να διοικούσαν τη χώρα καλύτερα;
Αν ήταν αυτοί σωστοί πολιτικοί δεν θα συνδιαλέγονταν μαζί μας. Αν ήμασταν εμείς σωστοί πολίτες δεν θα ζητούσαμε ρουσφέτια και δεν θα τους ψηφίζαμε μετά αφού μας τα έκαναν. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος της πολιτικής ανορθολογικότητας που μας οδήγησε στο σημείο που φτάσαμε.
Ο Έλληνας όμως, πέρα από πολίτης ήταν πάντα και επιχειρηματίας, ζητούσε την ιδιωτική πρωτοβουλία, και εκεί πρέπει ξανά να επιστρέψει. Το θολό και επίπλαστο όνειρο του Δημοσίου κατέρρευσε παταγωδώς. Το νέο μας αφήγημα θα πρέπει να είναι η ιδιωτική πρωτοβουλία και η πολιτική συμπεριφορά, χωρίς αγκυλώσεις, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς βεβαιότητες, αλλά και χωρίς εκπτώσεις.
Αν οι 300 Χ 36 είναι υπεύθυνοι για την κακοδιαχείριση της εξουσίας, οι εκατομμύρια Χ36 είμαστε οι υπεύθυνοι που τους την εμπιστευτήκαμε.
13°
