Το Χαλάνδρι των εικοσάρηδων

Μαρία Ιωαννίδη (φοιτήτρια, 21 χρονών)

«Κάποιοι το θεωρούν βόρεια προάστια, μια “κυριλέ” γειτονιά με κόσμο ανάλογο. Όσοι μένουν εκεί όμως ξέρουν πως δεν είναι καθόλου έτσι. Για μένα είναι από τις λίγες περιοχές που αντιπροσωπεύει όλα τα στιλ και τους τρόπους διασκέδασης, για αυτό και ξεχωρίζει. Περνάς μια βόλτα από την πλατεία και βλέπεις τους παλιούς συμμαθητές σου, αυτούς με τις φόρμες και τις μοϊκάνες με μια μπίρα στο χέρι και ίσως με κιθάρες και ραδιόφωνα να το διασκεδάζουν. Περνάς από τον πρώτο πεζόδρομο, με τα πιο mainstream μαγαζιά, και πάλι κάποιον θα δεις. Πλέον όμως υπάρχουν και πολλές άλλες επιλογές, έχεις το δεύτερο (και πιο καινούργιο πεζόδρομο), έχεις τα ουζερί και τα κουτούκια που έχουν ανοίξει, έχεις το ροκάδικο-αφτεράδικο που θα χορεύεις μέχρι το πρωί. Στο Χαλάνδρι θα δεις τον πιο “χύμα” γνωστό αλλά και τον πιο καλοντυμένο, όλοι διασκεδάζουν στην ίδια γειτονιά».

Τζέσικα Κουρτέση (φοιτήτρια, 21 χρονών)

«Κάθε Παρασκευή μετά το σχολείο πηγαίναμε στο Χαλάνδρι, κάναμε βόλτες στα μαγαζιά, πηγαίναμε και τρώγαμε σουβλάκι. Έτσι το έμαθα. Εκεί ήπιαμε τα πρώτα μας ποτά, εκεί δίναμε τα πρώτα μας ραντεβού και εκεί κάναμε τα πρώτα μας ψώνια. Το είδα να μεταμορφώνεται από μια ήσυχη γειτονιά, που δεν ενδεικνυόταν ιδιαίτερα για βραδινή διασκέδαση, σε μία από τις πιο ακουστές περιοχές για βραδινές εξόδους. Για μένα, ωστόσο, είναι κάτι διαφορετικό, είναι η γειτονιά μου, είναι το ρέμα που καθόμασταν και δίναμε τα πρώτα μας φιλιά και η πλατεία του Αγίου Νικολάου που μαζευόμασταν και κάναμε τα πρώτα μας τσιγάρα».

Γρηγόρης Μπαξεβάνης (ιδ. υπάλληλος, 27 χρονών)

«Το ένα μαγαζί ανοίγει μετά το άλλο, ο κόσμος κάθε μέρα αυξάνεται. Το Χαλάνδρι πιστεύω πως είναι από τις πιο δραστήριες και ζωντανές περιοχές από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έχει πράσινο, πάρκα και συγχρόνως μεγάλη αγορά, το θέατρο της Ρεματιάς, πολλές οργανώσεις και πρωτοβουλίες του Δήμου, καθώς και αμέτρητες επιλογές φαγητού και διασκέδασης. Στην ουσία είναι ένα μικρό “κέντρο” για τα βόρεια προάστια που συνδυάζει τα πάντα και καλύπτει όλα τα γούστα».

Στέφανος Αθανασιάδης (φοιτητής, 25 χρονών)

«Δεν απομακρυνόμουν από το κέντρο. Λόγω συνθηκών αναγκάστηκα να μετακομίσω Χαλάνδρι. Άργησε λίγο το μέρος αυτό να μου δώσει την αύρα του, τη φιλοξενία και τη ζωντάνια του, αλλά μου τα έδωσε. Το καλύτερό μου είναι Σάββατο πρωί, η βόλτα στην αγορά – λες και όλοι οι κάτοικοι του Χαλανδρίου έχουν δώσει ένα υποθετικό ραντεβού στο κέντρο, λες και η καρδιά της “πόλης” αυτής ζωντανεύει και ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους για βόλτα, ψώνια, καφέ ή απλά να πάρει την οικογένειά του και να περπατήσουν χαζεύοντας στους πεζόδρομους. Το πιο εκπληκτικό είναι ότι νιώθεις πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζονται κι ας μην έχουν μιλήσει ποτέ. Νιώθεις την αύρα του χωριού στην πόλη».

Φωτό: Ειρήνη Παπαβασιλείου