Διαλέγω δώρα

Φτηνά, τζάμπα, αχρησιμοποίητα δώρα, πάντα όμως με αγάπη. Όπως οι Ιησουίτες, αλλά σε δώρα: θέλουμε να είναι φαντεζί, να «λένε» κάτι, έστω κι αν δεν μπορούμε να τα πληρώσουμε. Ψάχνουμε ωστόσο το σωστό δώρο για το σωστό άνθρωπο, μια και το ψάξιμο είναι δωρεάν…

Η έννοια του χριστουγεννιάτικου δώρου αποκτάει όλο και περισσότερη ειρωνεία: τα τελευταία χρόνια ανταλλάσσουμε βιβλία/ή/και άλλα αντικείμενά μας ή χαρίζουμε στους αγαπημένους μας μικρά-και-χρήσιμα δώρα της κατηγορίας «πάγωσε η τσιμινιέρα» – λεμονοστίφτες, σκορδοπρέσσες, βιβλία των 2 ευρώ, μαντίλες των 3 ευρώ, κάλτσες… είμαστε στα όρια του να χαρίζουμε ξυραφάκια μιας χρήσεως, προφυλακτικά σε μονές συσκευασίες και δείγματα οδοντόκρεμας, απ’ αυτά που σου δίνουν στα φαρμακεία όταν αγοράζεις ένα σκασμό φάρμακα, για να σε παρηγορήσουν που σου πέφτουν τα δόντια. Δηλαδή, που σου έφυγε η μασέλα όταν έφτασες στο ταμείο…

Παρ’ όλ’ αυτά… ιδού ο Νυμφίος, ιδού και το πήδημα: είναι Γιορτές, οι αγαπημένοι μας περιμένουν, ή μας καλούν στο σπίτι τους, ή είναι παιδάκια και μας δαγκώνουν τους αστραγάλους, ή είναι λοιποί συγγενείς που ξινίζουν όταν τους παίρνουμε για τρίτη χρονιά (μία) σοκολάτα. Οι συνθήκες, βέβαια, έχουν αλλάξει. Πιο πολλή σημασία πια έχει τι να ΜΗΝ πάρεις σε κάποιον παρά τι να πάρεις. Οι ισορροπίες είναι ευαίσθητες, όσο οι τσέπες μας είναι αναίσθητες. Και οι άνθρωποί μας έχουν αλλάξει, ίσως (εντελώς στην τύχη το λέω), ίσως από την ανεργία/αφραγκία/απόλυση/απελπισία, ή από το στραβό τους το κεφάλι.

Τι να μην πάρεις και τι να πάρεις, σε ποιον...

• Στο φίλο άνεργο που του κόπηκε το ρεύμα ΜΗΝ πάρεις υπερσύγχρονη πλην όμως κινέζικη ηλεκτρική συσκευή που κάνει μπουρμπουλήθρες ή κολυμβηθρόξυλα, γιατί δεν έχει πρίζα να συνδεθεί με κεντρικό δίκτυο. Πάρε κεριά, σπίρτα, αναπτήρες, ένα μικρό γκαζάκι, αν είσαι large, ή ακόμα-ακόμα ένα κατσαρόλι για γκάζι, να βράζει κανένα τραχανά.

• Στον ξάδερφο απολυμένο της ΕΡΤ ΜΗΝ πάρεις μίνι ραδιοφωνάκι, κρύε. Πάρε ένα μαξιλαράκι υπαίθρου απ’ αυτά που πουλάνε στα γήπεδα, για να κάνει ένα διάλειμμα στις συγκεντρώσεις έξω από την πρώην-δουλίτσα του. Μια βαζελίνη είναι χρήσιμη επίσης, κι επειδή είναι δώρο-πασπαρτού αγόρασέ τη μαζικά μπας και σου κάνουν έκπτωση.

• Στο φίλο απολυμένο από αλλού κι αλλού, που δεν δικαιούται επιδόματος ανεργίας επειδή δεν έκλεισε ούτε εξάμηνο στη μία δουλειά πριν πάρει πόδι, ΜΗΝ προσφέρεις έναν ωραίο πολυέλαιο. Λέμε τώρα (με τι λεφτά θα έπαιρνες και καλά πολυέλαιο;) – μόνο αυτός του έλειπε. Βαζελίνη δώσ’ του όμως, θα τη χρειαστεί στις διαδηλώσεις, πορείες και συγκεντρώσεις που θα πάει με την ελπίδα ότι θα βρει το δίκιο του. Και γενικά… φοριέται η βαζελίνη.

• Στην καλλιτέχνιδα κολλητή που χρωστάει 100.000 ΦΠΑ, ιδέαν δεν έχει από πού/πώς/γιατί, ΜΗΝ πάρεις ένα κομπιουτεράκι τσέπης (για να υπολογίζει νούμερα. Du’h). Πάρε μία οικογενειακή συσκευασία χαρτομάντιλα με ωραία κορδέλα – θα το εκτιμήσει και θα το χρησιμοποιήσει άμεσα (πολύ κλάμα….)

• Στο συνταξιούχο πατέρα που φυσιέται με τη σύνταξή του, ΜΗΝ πάρεις (ξανά) παντόφλες. Έχει. Αυτές που του πήρες πρόπερσι τις χάρισε μόλις στον ξάδερφό του συνταξιούχο. Πάρε ένα κασκέτο διπλής χρήσης – να το φοράει όταν τσούζει και να ζητιανεύει στη γωνία όταν δεν τον βλέπει κανένας γνωστός.

• Στον πολύτεκνο πρώην συνάδελφό σου, νυν άνεργο, ΜΗΝ πάρεις ένα μαχαίρι τυριού (μη σε περάσει για τουλουμοτύρι και σε μαχαιρώσει). Πάρε ένα ωραίο λάδι, ένα πακέτο σοκολατάκια σούπερ-μάρκετ ή ένα κιλό ελιές… που σπάνια τις τρώνε τα παιδιά, αλλά μπορείς να τα ξεγελάσεις ότι είναι σοκολατάκια.

• Στον γκέι κολλητό σου, πρώην γραφίστα, νυν σερβιτόρο, ΜΗΝ πάρεις κάτι σχετικό με grooming, όπως έκανες στη δεκαετία του ’90. Πάρε ένα βιβλίο (κάθεται μέσα όταν δεν δουλεύει! Μα το Θεό σου λέω!), έναν τσελεμεντέ, μια συλλογή με vintage συνταγές. Ένα μπιμπελό. Που να μπορεί να το χαρίσει αλλού, αν τον σφίξει η ανάγκη.

• Στη φίλη σου που ήτανε πάντα στην τρίχα, αλλά, χαμηλόμισθη δύο χρόνια τώρα, τσιγαρίζεται να πληρώσει το νοίκι, ΜΗΝ πάρεις ένα βιβλίο σχετικό με μόδα/εσωτερική διακόσμηση/ταξίδια/ψώνια. Πάρε ένα κιλοτάκι, μόνο του: δεν αγοράζει πια εσώρουχα και θα το ξεσκίσει, μεταφορικά (στην πράξη, είναι αδιανόητα αυτά τα πράγματα. Ούτε καν με παλιά βρακιά, πόσο μάλλον με καινούργια).

• Στα παιδάκια της ζωής σου, δικά σου, ανήψια κ.λπ. ΜΗΝ πάρεις «ένα παιχνίδι της προκοπής», προτίμησε μικρά και κάμποσα, από αποθήκη παιχνιδιών ή όπου τα βρεις σε τιμές-τσέτουλα. Πάρε οπωσδήποτε μαρκαδόρους, μπλοκ, χαρτοκολλητική ή χάντρες, μπας και ασχοληθούν μισή ώρα και κατέβουν από το σβέρκο σας.

• Στην/στον νταουνιασμένο σύντροφό σου, ΜΗΝ πάρεις λουλούδια, θα του θυμίσουν νεκροταφείο στην κατάστασή του. Πάρε κανένα κρασί και μερικά σαλάμια από τα χριστουγεννιάτικα που βγαίνουν στη φόρα τέτοια εποχή, αν είναι του κλαμπ (=μασάει), να το τσούξετε παρέα. Αν δεν συγκινείται με τέτοια… ΜΗΝ πάρεις κασκόλ, πορτοφόλια από Κινέζο, κεριά, στραγάλια ή οτιδήποτε εύκολο. Παίδεψέ το λίγο. Ψάξε τι έχει στην ντουλάπα της/του… και αν πετύχεις τίποτε αχρησιμοποίητο, τύλιξέ το σε ωραίο χαρτί να το σερβίρεις ως καινούργιο. Ούτε που θα καταλάβει ότι το ’χει οκτώ χρόνια – αυτά είναι τα καλά του (πρώην) καταναλωτισμού…

Ό,τι κι αν χαρίσεις, εννοείται θα το προσφέρεις ΜΕ ΑΓΑΠΗ. Με χαμόγελο, ώστε να μη σε αρπάξει από τα μούτρα ο άλλος. Με εορταστική διάθεση (το τσίπουρο στο υπόγειο είναι μεγάλη εφεύρεση). Κυρίως, με τη βεβαιότητα ότι μόλις πιάσεις πέντε-δέκα ευρώ, θα τους τυλίξεις όλους στα μπριλάντια, τους αγαπημένους σου. Και τους δικούς τους αγαπημένους. Μια και εκτός από πολυσυλλεκτικός είσαι και ανεξίκακος, μεγαλόκαρδος, φαρδόψυχος, μέρες που είναι…