Με αφορμή τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής έκρινε σωστό να αντικαταστήσει 18 φθαρμένες ελληνικές σημαίες για τα κτήρια που στεγάζονται οι διάφορες υπηρεσίες του. Ωστόσο, η εν λόγω παραγγελία δεν είναι εύκολη υπόθεση, όπως διαπιστώνει ο δημοσιογράφος Στέφανος Κασιμάτης στην Καθημερινή στο άρθρο του με τίτλο «Το γνωστό τέρας»:
«Λίγο καιρό πριν από την 28η Οκτωβρίου, οι αρμόδιοι του υπουργείου Περιβάλλοντος κ.λπ. έκριναν ότι ήταν απαραίτητη η προμήθεια 18 ελληνικών σημαιών για τα κτίρια όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες του υπουργείου (περί τα 12, αν δεν κάνω λάθος) και, υποθέτω, για τα γραφεία υπουργού, υφυπουργού και άλλων μεγαλοσχημόνων.
Προφανώς, οι σημαίες που υπήρχαν είχαν φθαρεί, οπότε πολύ ορθά έπραξαν οι αρμόδιοι: το επιβάλλει η στοιχειώδης αξιοπρέπεια, ακόμη και στους χρεοκοπημένους, το εθνικό σύμβολο να μην είναι σε κατάσταση πατσαβούρας. Εξάλλου, το κόστος για την προμήθειά τους ήταν αμελητέο: 398,52 ευρώ με τον ΦΠΑ, μόλις 18 ευρώ το τεμάχιο. Μιλούμε, δηλαδή, για απλές σταμπωτές σημαίες από ευτελές συνθετικό ύφασμα, όχι τίποτε ραφτές από βαρύ λινό ύφασμα εμπλουτισμένο με μαλλί.
Ωστόσο, το εξωφρενικό της υπόθεσης είναι ότι, στην τρισέλιδη απόφαση για την προμήθεια, η έγκριση βασίζεται σε 9 διαφορετικούς νόμους, 3 προεδρικά διατάγματα, 5 υπουργικές αποφάσεις και μία πρωθυπουργική! Περίτρανη απόδειξη του λόγου για τον οποίο το ελληνικό Δημόσιο έχει αποτύχει στον προορισμό του: η λογική της λειτουργίας του είναι βασισμένη στην τήρηση των τύπων και των κανονισμών, όχι στην παραγωγή αποτελέσματος.
Υπό το κράτος μιας τέτοιας λογικής, ακόμη και ο ικανός υπάλληλος υποχρεώνεται να γίνει άχρηστος. Αν μάλιστα αναλογισθούμε και την ταυτόχρονη ισχύ του νόμου του Πάρκινσον (μια δουλειά επεκτείνεται όσο χρειάζεται για να καλύψει τον διαθέσιμο χρόνο για την ολοκλήρωσή της), ο καθένας καταλαβαίνει γιατί ο Καραμανλής Β΄ ο Ακούραστος εξαντλήθηκε και μόνο που μίλησε για «επανίδρυση του κράτους».
19°
