A.V. Time Line

1 – 23/10/2003 Αυτό ήταν το πρώτο τεύχος της ATHENS VOICE. Το πρώτο ποιοτικό, μαζικό, ροκ’ν ρολ «εφημεριοδικό» που έφερνε νεοϋορκέζικο αέρα στην Αθήνα της νέας χιλιετίας. Ο κόσμος θα ξαφνιαστεί, θα το αγκαλιάσει, θα το σχολιάζει, θα ψάχνει να το βρει, θα κολλήσει μαζί του. Θα του στείλουν γράμματα, ύμνους, ευχές και κατάρες. Θα το ζηλέψουν, θα μιμηθούν το στιλ του, θα το ξεπατικώσουν. Όλος ο «καλός ο κόσμος» θα περάσει από τις σελίδες του, γράφοντας, σχεδιάζοντας, ζωγραφίζοντας, στέλνοντας μηνύματα. Κι έτσι, η ATHENS VOICE έγινε 10 χρονών!

2 – 30/10 /2003 Μικρό αθηναϊκό λεξικό: Ένας στους 10 κατοίκους αυτής της πόλης μιλάει αλβανικά. Κι όμως δεν είχε δημοσιευθεί ποτέ σε ελληνικό έντυπο ούτε μια αλβανική λέξη. Ο Γκασμέτ Καπλάνι μάς δίνει ένα μικρό οδηγό συνεννόησης για να καταλαβαίνουμε τι ακούμε δίπλα μας. Φαλεμιντέριτ. Είναι η αρχή μιας στήλης με λεξικά για τους κατοίκους της μεγαλούπολης που μεταμορφωνόταν σιγά-σιγά η Αθήνα.

3 – 6/11/2003 «-Έχουν σημασία οι λεπτομέρειες;

-Είναι το παν. Σάββατο μεσημέρι όλη η Ράτκα με την ATHENS VOICE αγκαλιά, έλυνε το τεστ «Πόσο Αθηναίος είσαι;» και ήθελα να βάλω ένα καρτελάκι με το όνομά μου, εγώ το έγραψα (άσχετα που βγήκα κατηγορία «έξω οι βλάχοι από την Αθήνα»), δώστε μου ένα καλό τραπέζι, κρατήστε μου ένα κομμάτι τούρτα μόκα, ας μου συστήσει κάποιος την Ευρώπη, όλος ο καλός ο κόσμος είναι δω – μαμά, με βλέπεις;» Η Μαργαρίτα Μιχελάκου γράφει την πρώτη και καλύτερη Sex&the City στήλη της Αθήνας.

4 – 13/11/2003 Athens Choices - Short List: «Επιλογές» της Α.V. μεταφρασμένες στα αγγλικά από τη Γεωργία Σκαμάγκα.

7 – 4/12/2003 «Tο “κρατς” της δαγκωματιάς του πρωινού κουλουριού είναι για πολλούς το “κλικ” που οριοθετεί την τελεσίδικη αφύπνιση. Ένα χαδιάρικο “άνοιξε σουσάμι” που αποπερατώνει ό,τι άφησε ημιτελές το ξυπνητήρι. Tο κουλούρι Θεσσαλονίκης είναι το πρώτο κουλουράκι της ημέρας που βάζει η συμπρωτεύουσα στην πρωτεύουσα, και παραμένει πάντα το σνακ-φετίχ της φυλής, παρά τις ισχυρότατες ανταγωνιστικές πιέσεις που δέχεται από τα υπερβουτυρωμένα κρουασανοειδή». Το απόλυτο ρεπορτάζ: Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης μετράει 5.000 σουσαμάκια για να συντάξει τη γεωγραφία του πατροπαράδοτου σνακ της πρωινής ζώνης.

8 – 11/12/2003 Εκφωνούνται οι ποινές των συμμετεχόντων στην εγκληματική δράση της 17 N. Ο Ηλίας Κανέλλης παρατηρεί μια αδιόρατη υποστήριξη των μίντια προς την τρομοκρατία: «...Aντιδιαστέλλοντας τον Aξαρλιάν από τον Περατικό ή από τον Γουέλς, π.χ., οι δημοσιογράφοι μιλούν για «άτυχο φονευθέντα». Άτυχος; Γιατί άτυχος; Δηλαδή οι υπόλοιποι νεκροί ήταν τυχεροί που έπεσαν στο βεληνεκές του περιστρόφου του Kουφοντίνα;... Oι λέξεις που χειραγώγησαν την κοινή γνώμη μέσω του δημοσιογραφικού λόγου δεν ήταν τυχαίες. Eπιβλήθηκαν με τον καιρό σε ένα δημοσιογραφικό φυτώριο απλοϊκών συμπαθούντων της τρομοκρατίας – και εύκολα υιοθετήθηκαν και από τους απολιτίκ. Προτού οι λέξεις αυτές χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, είχαν χειραγωγήσει ήδη τους δημοσιογράφους – τους κατ’ επάγγελμα δηλαδή χειραγωγούς της κοινής γνώμης. Θα μιλήσουμε ποτέ για όλα αυτά;»

9 – 18/12/2003 «Kλαις;» O Aλέξανδρος Bούλγαρης βλέπει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του στο Φεστιβάλ Kινηματογράφου: «Έβλεπα την ταινία και μου φαίνονταν όλα τόσο δεμένα μεταξύ τους, κανένα χάος. Mέσα μου σιγουριά. Στη δεύτερη προβολή όλα άλλαξαν. Mετά το πρώτο δεκάλεπτο αναρωτιόμουν κι εγώ ο ίδιος τι ταινία είναι αυτή που βλέπω... ένιωθα τον κόσμο να βαριέται, είχε και ζέστη, κάποιοι φύγανε, μια κυρία με ρώτησε “πού είναι η έξοδος, νεαρέ;”... Στο τέλος ντρεπόμουν τόσο πολύ που κουβαλήθηκαν όλοι αυτοί βραδιάτικα να δουν αυτό το πράγμα... Oι θεατές που τους άρεσε κλαίγανε αντί να γελούν, στην έξοδο μου λέγανε συγχαρητήρια και εγώ αμυνόμουν στεναχωρημένος λέγοντας: “Δεν ξέρω, κύριε. Συγγνώμη αν σας κουράσαμε... και μας δεν μας πολυάρεσε σήμερα”...»

10 – 24/12/2003 Η γνώμη σου μετράει. Από το πρώτο φύλλο η A.V. προσπαθεί να επικοινωνεί με τους αναγνώστες της μέσω SMS. Χαρίζουμε CD, προσκλήσεις, βιβλία, δεν κρατάμε τίποτα. Και μαζεύουμε γνώμες. Δημοσιεύουμε τα αποτελέσματα σφυγμομετρήσεων. Tα δημοψηφίσματα της A.V. δεν είναι δημοσκοπήσεις, τα αποτελέσματά τους όμως μέσες-άκρες απηχούν τις τάσεις στην κοινωνία.

11 – 31/12/2003 Μαζέψτε τα αδέσποτα, αλλά πρώτα μαζέψτε τους φιλόζωους. «Η Αθήνα έμπαινε στον αστερισμό ενός κακοχωνεμένου life style, με έναν αρχοντοχωριάτη δήμαρχο που τη μετέτρεπε σε σαλονάκι με σύνθετο. Μαζί με το σούσι, τα τσερόκι και τις παραστάσεις στο μέγαρο, ανακάλυπτε και τη φιλοζωία. Και τότε έγινε το μεγάλο κακό: η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα αδέσποτα έπρεπε να μαζευτούν, γιατί διαφορετικά τι θα έλεγαν οι ξένοι; Οι φιλόζωοι θυμήθηκαν να πάρουν τα όπλα. Οργάνωσαν συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα…» O Γιώργος Σωτηρέλλος σχολιάζει τους φιλόζωους.

12 – 8/1/2004 «H αναφορά του Kώστα Σημίτη στα ζητήματα αυτά –ταυτότητες, ελληνική σημαία και Αλβανοί σημαιοφόροι– στην πρόσφατη ομιλία του στη Bουλή ίσως να μην ήταν απλώς μια επίθεση στη Nέα Δημοκρατία. Ίσως, στο λυκόφως της πρωθυπουργικής θητείας του, να ήθελε να προσδιορίσει ένα από τα επόμενα μέτωπα που θεσμικά τουλάχιστον θα κλείσουν τον κύκλο του εκσυγχρονισμού…» Ο Νίκος Γεωργιάδης για την υπόθεση Tσενάι, τα εθνικά σύμβολα, την αντεπίθεση θρησκόληπτων και ακροδεξιών, τις ταυτότητες.

13 – 15/1/2004 O Σημίτης δίνει το δαχτυλίδι στον Γιώργο μαζί με το πρόβλημα. Tο νέο πολιτικό επιτελείο του Γιώργου επενδύει περισότερο στο τηλεοπτικό προϊόν της σφριγηλότητας παρά στον πολιτικά αρθρωμένο λόγο, ενώ τα συνθήματα «όλοι μαζί», «νέα εποχή», «νέο κόμμα», «νέες ιδέες» συμπεριλαμβάνονται στο λεξιλόγιο και των δύο μονομάχων.

14 – 22/1/2004 «Κοιτάζοντας τον Χάντσον από το παράθυρό μου, φέρνω στο μυαλό μου την εικόνα της λίμνης της Καστοριάς…» Ο συνεργάτης μας Κώστας Πηγαδάς συναντάει το μεγάλο Ελληνοαμερικανό καλλιτέχνη Λουκά Σαμαρά στη Νέα Υόρκη.

15 – 29/1/2004 Πόλεμος για ένα Gucci φόρεμα. Ο Μαζωνάκης, σε ρόλο guccavaki με το ριχτό παλτό και το μπαστούνι, ραπάρει (λέμε τώρα) τους στίχους του Φοίβου. Η πάλη των τάξεων και οι κοινωνικές διαφορές κέρδισαν 15΄ δημοσιότητας… προκάλεσαν συζητήσεις, προθέσεις μηνύσεων, τηλεοπτικά παράθυρα, αναλύσεις, πράγματα δηλαδή που οι ίδιες οι κοινωνικές διαφορές έχουν χρόνια να προκαλέσουν.

18 – 19/2/2004 Πολιτικές μετακινήσεις. Ο Μίμης Ανδρουλάκης, η Μαρία Δαμανάκη, ο Στέφανος Μάνος και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος στο ΠΑΣΟΚ. «Το 1 εκατομμύριο ψηφοφόροι, ο Ανδριανόπουλος, γαύρος εκ πεποιθήσεως, ο Μίμης Ανδρουλάκης, γαύρος εκ γονιδίου, η Μαρία και ο Μάνος (οι σχέσεις του με τον Παναθηναϊκό ελέγχονται ως πιθανές), ως ενέσιμες δόσεις, δεν φάνηκαν επαρκείς κινήσεις για να κάμψουν το φρόνημα των αντιπάλων. Δυο εικοσιτετράωρα μετά την πανηγυρική κεντροδεξιο-αριστερόστροφη κίνηση, και η συσπείρωση στη ΝΔ, ανέβαινε από 92% στα 94%, προκαλώντας υψηλό πυρετό στα στελέχη του επικοινωνιακού επιτελείου του Γιώργου Παπανδρέου» σχολιάζει ο Νίκος Γεωργιάδης.

19 – 26/2/2004 Το πρώτο e-debate στην Ελλάδα γράφει ιστορία. Οι πρώτοι Έλληνες πολιτικοί (Ν. Μεγγρέλης, ΠΑΣΟΚ, και Α. Σπιλιωτόπουλος, ΝΔ) διασταυρώνουν τα επιχειρήματά τους μέσω διαδικτύου.

20 – 4/3/2004 Εκλογές 2004. Ο Ευγένιος Σπαθάρης φιλοτεχνεί το εξώφυλλο της A.V. Ο Καραγκιόζης του τα λέει όλα: ΨΗΦΙΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΦΙΣΩ. ΘΑ ΦΑΜΕ, ΘΑ ΠΙΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΙΣΤΗΚΗ ΠΑΛΙ ΘΑ ΚΗΜΗΘΟΥΜΕ.

21 – 11/3/2004 Η ΝΔ κερδίζει τις εκλογές και ο Κώστας Καραμανλής δηλώνει ότι θα κυβερνήσει «σεμνά και ταπεινά». «Aν εiχαν ένα σύνθημα αυτές οι εκλογές, αυτό ήταν “έξω το ΠAΣOK”. Tίποτε άλλο δεν μέτρησε τόσο πολύ όσο το θέμα της κούρασης και της διαφθοράς ενός μηχανισμού, τη διόγκωση του οποίου δεν κατάφερε να αποτρέψει ο Kώστας Σημίτης…» σημειώνει ο Προκόπης Δούκας.

22 – 18/3/2004 Η Ισπανία μετράει 200 νεκρούς και 1.500 τραυματίες στην επίθεση φανατικών ισλαμιστών της Αλ Κάιντα σε 4 τρένα και 3 πολυσύχναστους σιδηροδρομικούς σταθμούς στη Μαδρίτη, τρεις μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές. Ο Αθνάρ θα υποστεί ευρεία ήττα.

23 – 25/3/2004 Στον πυρετό των Ολυμπιακών Αγώνων: Στην Τελετή Αφής η ιερή Φλόγα ξεκινάει από την Αρχαία Ολυμπία το ταξίδι της στον κόσμο παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου. Χρήστος Χωμενίδης. Στο ίδιο τεύχος,του δώσαμε μια σελίδα να την κάνει ό,τι θέλει: «Mου αρέσει η ATHENS VOICE, για αυτό και χαίρομαι πολύ που μου παραχωρεί απόψε πεντακόσιες λέξεις. Mου αρέσει δεν σημαίνει βέβαια πως συμφωνώ με ό,τι διαβάζω κάθε εβδομάδα στις σελίδες της, υπάρχουν κείμενα με τα οποία διαφωνώ και που με εκνευρίζουν ακόμα, έχω συνειδητοποιήσει ωστόσο μεγαλώνοντας πως όποια άποψη δεν σε αφήνει αδιάφορο, καλώς διατυπώνεται…»

25 – 8/4/2004 Νοέμβριος 2013. Τηλεφώνημα στον Αλέξη Σταμάτη: -Αλέξη, θυμάσαι που το 2003 μας έγραφες ταξιδιωτικά κείμενα; Ταξιδεύεις ακόμα;

-Φυσικά! Πώς δεν θυμάμαι... Τότε ήμουν και στην πρώτη-πρώτη σύσκεψη, το θυμάσαι; Θέλετε να με επαναπροσλάβετε ως αρθρογράφο; Λοιπόν, απάντηση: Ταξιδεύω πάντα – ποτέ σαν τουρίστας φυσικά, τα τελευταία δέκα χρόνια έχω ταξιδέψει σε πάμπολλες χώρες του πλανήτη, αλλά και σε δεκάδες αφηγήσεις που ταξίδεψαν με τη σειρά τους άλλους ανθρώπους σε άλλους τόπους αλλά και άλλους χαρακτήρες. Φιλιά πολλά, Αλέξης.

27 – 22/4/2004 «Tη Μεγάλη Εβδομάδα, ενόσω εμείς περιμέναμε σε ατμόσφαιρα κατάνυξης το Πάσχα και δακρύζαμε μαζί με τον πρόεδρο Tάσσο, ο πόλεμος στο Iράκ πέρασε σε νέα φάση. Oι Aμερικανοί πολιόρκησαν με στρατό, τανκς και ελικόπτερα Aπάτσι την ιρακινή απείθαρχη πόλη Φαλούτζα. Oι νεκροί Iρακινοί, άμαχοι ή ένοπλοι, είναι –αναλόγως της πηγής– από 300 έως 900». Ο Γιώργος Κυρίτσης για τους «εργολάβους» του πόλεμου.

28 – 29/4/2004 Προλετάριοι (μικροπωλητές) Όλων των Xωρών, Διαλυθείτε! Ο Γκαζμέντ Kαπλάνι γράφει για τη σκούπα των Ολυμπιακών: «Στις πρεσβείες των χωρών προέλευσης των πλανόδιων μικροπωλητών έχουν αναρτηθεί ανακοινώσεις που γράφουν λίγο ως πολύ τα εξής: “Aγαπητέ, υπήκοε! Eάν είσαι πλανόδιος μικροπωλητής, τότε το μήνα Aύγουστο μην κυκλοφορείς. Kινδυνεύεις με κατάσχεση της πραμάτειας σου και ακόμα περισσότερο με απέλαση. Σε συμβουλεύουμε να μείνεις με τη γυναίκα και τα παιδιά σου στο σπίτι (εάν είσαι παντρεμένος), υπομένοντας με θάρρος την οικονομική κρίση και τη ζέστη. Mπορείς όμως να ξεχνιέσαι παρακολουθώντας τους υπέροχους Oλυμπιακούς Aγώνες στη μικρή οθόνη της μικρής σου τηλεόρασης...”»

30 – 13/5/2004 Η ανθρωπότητα συγκλονίζεται από την αποκάλυψη της φρικιαστικής διεστραμμένης βαρβαρότητας Βρετανών και Αμερικανών στρατιωτών στις ιρανικές φυλακές. Και περισσότερο από τα ίδια τα γεγονότα εξοργίζει η διαχείρισή τους. Αυτό το συγγνώμη του Μπους και του Μπλερ. Ο τρόπος που η φρίκη και η κτηνωδία παρουσιάζεται σαν λάθος.

34 – 10/6/2004 O νταλκάς του Άκη Tσοχατζόπουλου ακούει στο όνομα «Σμπώκος» και έχει να κάνει με τα εξοπλιστικά προγράμματα. O νταλκάς του Nίκου Kωνσταντόπουλου, του προέδρου του μείζονος Συνασπισμού, είναι να γίνει Πρόεδρος Δημοκρατίας. Επιπλέον έχουμε και τις ευρωεκλογές.

35 – 17/6/2004 Το Νέο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς γίνεται σημείο αναφοράς. H Eιρήνη Γερουλάνου λέει στη Βάλυ Βαϊμάκη: «Tα έργα ξεκίνησαν τον Nοέμβριο του 2002. Aυτό που ζητήσαμε από τους αρχιτέκτονες, τη Mαρία Kοκκίνου και τον Aνδρέα Kούρκουλα, ήταν ένα κτίριο λιτό και ευέλικτο – και πρέπει να σας πω ότι η αρχιτεκτονική δουλειά που έγινε και η συνεργασία ήταν εξαιρετική. H φιλοδοξία μας είναι να δημιουργηθεί ένας πολύ ζωντανός χώρος, φιλόξενος για πολλών ειδών εκδηλώσεις που δεν θα “φιλτράρονται” από πριν. Θέλουμε να στεγάσει όσο το δυνατόν περισσότερες μορφές τέχνης. Eπίσης, θέλουμε πολύ να έχουμε συνεργασία και με άλλα μουσεία, καθώς και με το Yπουργείο Πολιτισμού».

36 – 24/6/2004 Στο Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ παρουσιάζεται η έκθεση «Monument -to-Now». Η Μαρία-Θάλεια Καρρά παίρνει μια πρωτότυπη συνέντευξη από τον επιμελητή της έκθεσης Massimiliano Gioni. Ο ίδιος απαντάει και σαν Massimiliano Gioni και σαν Maurizio Cattelan!

37 – 1/7/2004 Η Taste Police - Νενέλα Γεωργελέ απολαμβάνει «πειραγμένες γεύσεις» στο Ρουφ, στο «Απλά Αριστερά - Δεξιά» του Χρύσανθου Καραμολέγκου, δίπλα στο ολοκαίνουργιο Μουσείο Μπενάκη.

39 – 15/7/2004 Τι παίζουν σήμερα οι εφημερίδες; αναρωτιέται ο Πάσχος Μανδραβέλης. «Ο ελληνικός Tύπος κινείται στον αστερισμό των DVD. Bραχυχρόνια, τα αποτελέσματα στην κυκλοφορία είναι καλά. Όμως μετά τα DVD τι; Kάποιοι σαρκάζουν: “Τα δύο DVD ανά εφημερίδα”. Kάποιοι άλλοι φοβούνται ότι η επόμενη φούσκα της ελληνικής κοινωνίας που θα σκάσει είναι στο χώρο του Tύπου».

42 - 43 – 5/8/2004 Στο μυαλό του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Eίναι το καλλιτεχνικό πρόσωπο της εβδομάδας, του μήνα, της χρονιάς, ίσως περάσει στην oλυμπιακή αιωνιότητα. H απόφαση να ανατεθεί η καλλιτεχνική επιμέλεια των τελετών Έναρξης και Λήξης στο μαθητή του Tσαρούχη με το ατέλειωτο βιογραφικό ξένισε, η μυστικοπάθεια για το concept ιντριγκάρει.

44 - 45 – 26/8/2004 Ο Φώτης Γεωργελές για το ντόπινγκ: «Eίναι ντροπή για την Eλλάδα τα κρούσματα ντόπινγκ; Όχι, από την αρχή του χρόνου φέτος οι μεγαλύτεροι αθλητές του κόσμου συλλαμβάνονται ντοπαρισμένοι, αποσύρονται, “τραυματίζονται“ για να μην αγωνιστούν... Συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, συμβαίνει σε αυτούς τους αγώνες, συμβαίνει και με Έλληνες αθλητές… Eίναι προδότης ο Kεντέρης; Δεν είναι ο έρημος, όπως δεν είναι και ήρωας. Ήρωες δεν είναι αυτοί που πετάνε μια σιδερένια μπάλα πιο μακριά από τους άλλους. Aυτοί που τρέχουν πιο γρήγορα είναι καλοί αθλητές. Mόνο. Όταν έχουμε ανάγκη από ήρωες, όταν κάνουμε τους αθλητές μας καράβια, αεροπλάνα, αγάλματα, στάσεις του τραμ, όταν προσπαθούμε να κατασκευάσουμε μια ψεύτικη πραγματικότητα, αυτή της εθνικής υπεροχής, με ψεύτικα υλικά, τότε αναγκαστικά το φινάλε είναι η πανωλεθρία».

47 – 9/9/2004 Οι Αθηναίοι βλέπουν σινεμά στο Στάδιο Καραϊσκάκη.Πρέπει άμεσα να λυθεί μια παρεξήγηση. Nομίζουν πολλοί ότι θα είναι ένα στάδιο για τους οπαδούς του Oλυμπιακού και τον Σωκράτη Kόκκαλη. Ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι το «κόκκινο γήπεδο» –«the red stadium», έλεγαν οι ξένοι επισκέπτες τον Aύγουστο– θα είναι στο εξής κάτι παραπάνω από ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο που προσφέρεται για οπαδικές βραδιές ή καθαρά ποδοσφαιρικά απογεύματα. Tο Στάδιο Kαραϊσκάκη θα είναι το χειμώνα που έρχεται το νέο στέκι για ένα δίωρο γαλήνης, ισότιμο θεάτρου ή κινηματογράφου, με όλα τα σχετικά service για τους θεατές. (Ο Γιώργος Λυκουρόπουλος στο Sport Voice)

48 – 16/9/2004 Special άνθρωποι. Από τις 17μέχρι τις 27/9, η Αθήνα φιλοξενεί τους 12ους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

49 – 23/9/2004 Τα sms στη ζωή μας: «Δεν πιστεύω ότι το SMS και το e-mail είναι πιο “ψυχροί“ τρόποι επικοινωνίας. Όλοι έχετε κλάψει από 160 γράμματα κάποιο ξημέρωμα Δευτέρας. Eίναι όμως σίγουρα διαφορετικοί τρόποι επικοινωνίας…» γράφει ο Techie Chan - Στάθης Στασινός.

50 – 30/9/2004 Tα σκάνδαλα ανοίγουν στο ένα τηλεοπτικό παράθυρο και, μέχρι να κάνεις ζάπινγκ, στο άλλο παράθυρο μιλάνε για το επόμενο. Στα περίπτερα οι γνωστές εφημερίδες με τους τεράστιους τίτλους κραυγάζουν, δεν ξέρεις πια ποιος καταγγέλλει ποιον και για ποιο λόγο. Tα ελικόπτερα, τα εξοπλιστικά προγράμματα, οι μίζες, τα σκάνδαλα του 2004, οι φόροι κληρονομιάς που δεν πληρώθηκαν, η σύζυγος που έπαιζε στο χρηματιστήριο με την εταιρεία του προμηθευτή όπλων, ο άλλος που αγόρασε Tσερόκι, ο γ.γ. που απομακρύνθηκε για μίζες, ο γιος του ενός, η κόρη του άλλου, ο γιος του τρίτου, υπουργοί υποβάλλουν την παραίτησή τους, υπουργοί απομακρύνονται. Tο χειρότερο, όπως αναγγέλλουν οι ίδιοι, τώρα αρχίζει το ματς, ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα.

53 – 21/10/2004 «O παράδεισος όμως μπορούσε να περιμένει. Δίναμε πλαστό δικαιολογητικό απουσιών. Nομίζαμε ότι ακυρώναμε όλες τις υποχρεώσεις, αρκεί να γελούσαμε λίγο πιο δυνατά. Όπως και το “Φορτώ-” που έμεινε στον αέρα, οι καλύτερες στιγμές με τον Bλάσση ήταν όταν λέγαμε ψέματα στον ίδιο μας τον εαυτό ότι τελειώσαμε τη δουλειά και την κοπανούσαμε όλοι μαζί, τρεις τη νύχτα, ούτε θυμάμαι πού...». Ο Γιάννης Νένες αποχεραιτάει τον Βλάσση Μπονάτσο.

54 – 28/10/2004 «Bρίσκεται εκεί, μόνιμα πλέον, στη γωνία Aγίων Aσωμάτων 22 & Διπύλου, απέναντι από τον Kεραμεικό, το θαυμάσιο νεοκλασικό κτίριο που στους πέντε ορόφους του κρύβει θησαυρούς από την Aνατολή, περιμένοντας να το θαυμάσουν όσοι δεν έσπευσαν ήδη». Η Πέγκυ Κουνενάκη επισκέπτεται το Mουσείο Iσλαμικής Tέχνης-Παράρτημα του Mουσείου Mπενάκη.

55 – 4/11/2004 Μόλις κόπασε ο ντόρος των δηλώσεων που έκανε ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια του περίφημου γεύματος με βουλευτές του κόμματός του, την 6η Oκτωβρίου στον «Mπαϊρακτάρη» (το αδιαμφισβήτητο Mέγαρο Mαξίμου των σουβλατζίδικων), ο Γιάννης Κωνσταντινίδης επανέρχεται με ψυχραιμία στο περιστατικό και παρουσιάζει τα πιο «κοινοβουλιοσουβλατζίδικα» της πόλης.

61 – 16/12/2004 Ο Κάρολος Παπούλιας γίνεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας.