Μια θλιβερή ιστορία που έγινε παράδειγμα δημιουργικότητας. Ξεκίνησε όταν η Κάντι Τσάνγκ έχασε κάποιον που αγαπούσε πολύ. Η απώλεια της Τζοάν τη βύθισε σε μια περίοδο θλίψης και στεναχώριας. Με την πάροδο του χρόνου ένιωσε ευγνώμων για τις στιγμές που μοιράστηκε μαζί της και συλλογιζόμενη το θάνατο τόσο πολύ, κατάφερε να τον ερμηνεύσει με διαύγεια. Αλλά πάλεψε για να ενστερνιστεί πλήρως αυτή την προοπτική. Είναι εύκολο να σηκώνεσαι μέρα με τη μέρα και να ξεχνάς τι πραγματικά αξίζει για σένα. Ήθελε μια καθημερινή υπενθύμιση. Να γνωρίζει τι ήταν σημαντικό για τους ανθρώπους γύρω της.
Κάπως έτσι, λοιπόν, με τη βοήθεια παλιών και νέων φίλων, ζωγράφισε στην πλευρά μιας εγκαταλελειμμένης κατοικίας, που βρισκόταν στη γειτονιά της στη Νέα Ορλεάνη, με κιμωλία σε μαυροπίνακα και χρησιμοποίησε stencils για να αποτυπώσει την φράση «Before I die I want to..». Κάθε περαστικός μπορούσε με μια κιμωλία να μοιραστεί τις προσωπικές του φιλοδοξίες στο δημόσιο χώρο, αφού σκεφτεί τη ζωή του.
Ήταν ένα πείραμα και η Κάντι δεν ήξερε τι να περιμένει. Μέχρι την επόμενη μέρα, ο τοίχος ήταν γεμάτος και συνέχιζε να μεγαλώνει: before I die I want to...να τραγουδήσω για εκατομμύρια θεατές, να την κρατήσω για ακόμη μια φορά στην αγκαλιά μου, να δω την κόρη μου να αποφοιτά...να είμαι ο εαυτός μου. Οι απαντήσεις των γειτόνων της –απρόβλεπτες, οξείες, αστείες–έγιναν ένας απρόβλεπτος καθρέφτης για την κοινωνία. Οι απαντήσεις των ανθρώπων την έκαναν να γελάσει δυνατά, να ξαναδεί τη ζωή με άλλο μάτι. Την παρηγόρησαν στις πιο δύσκολες στιγμές. Άρχισε να προσεγγίζει τους γείτονές της με νέους τρόπους και ο τοίχος της υπενθύμιζε ότι δεν είναι μόνη στην προσπάθειά της να κατανοήσει τη ζωή.
Αφού έλαβε πολλές αιτήσεις, δημιούργησε μια σειρά βοηθητικών εργαλείων και ένα project για να κατευθύνει τους ανθρώπους που επιθυμούσαν να δημιουργήσουν έναν τοίχο με την κοινότητα τους. Πλέον μπορείτε κι εσείς να κάνετε δωρεάν λήψη όλων των αρχείων για να σχεδιάσετε τα δικά σας stencils. Χάρη στους ανθρώπους με πάθος, πάνω από 350 «Before I die I want to» τοίχοι δημιουργήθηκαν σε περισσότερες από 25 γλώσσες, σε περισσότερες από 60 χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί υπήρξαν μια συνεχή πηγή έμπνευσης και ίασης για την Kάντι.
Βουδαπέστη, Ουγγαρία
Κάθε τοίχος είναι μοναδικός και αντανακλά τους ανθρώπους της κοινότητας. Κάθε τοίχος αποτελεί φόρο τιμής στο να ζεις μια examined life. Μια ζωντανή απόδειξη πως με λίγα απλά υλικά όπως stencils, κιμωλία και μαυροπίνακα είναι δυνατό να έχεις μεγάλη απήχηση χωρίς μεγάλο ποσό χρημάτων. Το να αναθεωρείς το θάνατο τακτικά, όπως ενστερνίζονται οι Στωικοί και άλλοι φιλόσοφοι, είναι ένα ισχυρό εργαλείο για να μεταβάλεις τον τρόπο σκέψης. Μια υπενθύμιση για τα πράγματα που δίνουν νόημα στη ζωή. Οι δημόσιοι χώροι είναι οι χώροι που μοιραζόμαστε με τους ανθρώπους γύρω μας και όταν βρίσκονται στα καλύτερά τους, μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε την ομορφιά αλλά και την τραγικότητα της ζωής.
Το βιβλίο-λεύκωμα «Before I die I want to»κυκλοφορεί από τις εκδόσεις St. Martin στις 5 Νοεμβρίου. Οι ελπίδες μας, οι φόβοι, το χιούμορ, οι απογοητεύσεις γεμίζουν τις σελίδες του βιβλίου και αποτελούν όχι μόνο μια υπενθύμιση των δεσμών που μοιραζόμαστε αλλά και μια ευκαιρία να συλλογιστούμε το φλέγον ερώτημα της ζωής.
Οι 304 σελίδες και το πολύχρωμο εξώφυλλο του βιβλίου παρουσιάζουν την ιστορία του πρώτου τοίχου, των τοίχων σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς και προσωπικές ιστορίες των διοργανωτών και των ανθρώπων που αποτύπωσαν μια επιθυμία τους σε κάποιον τοίχο. Η ζωή, ο θάνατος και οι ανθρώπινες σκέψεις από πόλη σε πόλη. Όπως αυτές που ακολουθούν παρακάτω...
13°
