Γιάννης Σανταντόνιο

Πώς επηρέασε το έργο σας η παραμονή στο Παρίσι;

Έμεινα στο Παρίσι 15 χρόνια, από τα 25 μου μέχρι τα 40, την ηλικία δηλαδή που κάθε καλλιτέχνης εξελίσσεται. Φυσιολογικά λοιπόν επηρεάστηκα από τη γαλλική κουλτούρα, ιδίως στον τρόπο που δουλεύω τις σκιές και τις σιλουέτες. Μάλιστα εκείνη την εποχή γνώρισα έναν άνθρωπο με τον οποίο είχαμε τις ίδιες αναζητήσεις και η γνωριμία μας με έκανε να πιστέψω ότι δεν είμαι μόνος σε αυτό που έκανα. Ήταν ο μυθιστοριογράφος και σκηνοθέτης Alain Robbe-Grillet, ο οποίος έδειχνε όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, σε σχέση με τον κινηματογράφο. Αφού είδα την ταινία του "L'immortelle", εντυπωσιάστηκα και θέλησα να τον γνωρίσω. Γνωριστήκαμε και διατηρήσαμε μια φιλία για χρόνια και η επιρροή του ήταν καθοριστική. Την ίδια εποχή όμως γνώρισα και άλλους σημαντικούς ανθρώπους στο Παρίσι, όπως ήταν ο Μπέκετ.

Η Αίγινα σας προσέφερε κάποια επιπλέον έμπνευση; Αληθεύει ότι προτιμάτε τη δουλειά στους εξωτερικούς χώρους από το κλείσιμο στο ατελιέ;

Η Αίγινα βρέθηκε στο δρόμο μου επειδή ήθελα να φύγω από την Αθήνα, όπου δεν άντεχα άλλο. Μένω σε ένα σπίτι στο βουνό με ωραία θέα και απόλυτη ησυχία, ενώ παράλληλα βρίσκομαι και κοντά στην Αθήνα. Όσο για τους εξωτερικούς χώρους, αρκεί να σας πω για δύο πρόσφατα πρότζεκτ που έγιναν με δική μου πρωτοβουλία και αφιλοκερδώς: το ένα ήταν να ζωγραφίσω δεξαμενές νερού της Αίγινας, το άλλο ήταν μαζί με άλλους καλλιτέχνες να δημιουργήσουμε έργα που να αναπαριστούν φυστικιές.

Τι είναι ο φωτορεαλισμός;

Δουλεύω με βάση δικές μου ασπρόμαυρες φωτογραφίες, στις οποίες μετά προσθέτω χρώμα. Η φωτογραφία είναι μια αναγνωρισμένη κοινωνική γλώσσα των ΜΜΕ, η οποία μέσω της ζωγραφικής πηγαίνει στο επέκεινα. Μέσω του εικαστικού αποκτά πρόσθετες αξίες, ενώ την ίδια στιγμή η μίμηση της φωτογραφικής γλώσσας προσφέρει μια άνεση για το θεατή.