Ωδείο Αθηνών- Παράσταση τρία (3)

Mε τα Γκρικ ιντολ και τα μιούζικ ακάντεμυ τηλε-ριάλιτυ για κακόφωνους με φωνακλάδες "δασκάλους", κοντεύουμε να ξεχάσουμε ότι και σε αυτή τη χώρα υπάρχουν σχολεία όπου η διδασκαλία της μουσικής, του χορού και της υποκριτικής, προχωράει συστηματικά. Η δουλειά είναι σκληρή, και το αποτέλεσμα είναι συνεπές.

Βρέθηκα κατά τύχη χθες, κατά μεγάλη μου τύχη δηλαδή, στο Ωδείο Αθηνών και είδα το έργο που ανέβασαν τα παιδιά του δεύτερου έτους. Κείμενο και σκηνοθεσία δική τους. Έπαιξαν, τραγούδησαν και χόρεψαν για τους δασκάλους τους, τους συμμαθητές τους, τους συγγενείς και φίλους τους. Και το έκαναν με ταλέντο, με χαρά και ωραία ενέργεια.

Και έτσι από καθαρή τύχη, μακριά από την τηλεοπτική σκουπιδομηχανή που την ίδια ώρα διάλεγε ποπ βαλκανομπουζουκοτράγουδο για την Eurovision, απρόσμενα σε μία παιδεία που υποφέρει, υπάρχει τουλάχιστον μία μουσική σχολή που το παλεύει με επιτυχία.

Κρίμα που η παράσταση δεν ήταν σε ένα θέατρο της πόλης. Η σχολή θα έπρεπε να σπρώχνει αυτά τα παιδιά αυτά να εκτεθούν περισσότερο. Ακόμα και αν δεν είναι έτοιμα θα αποτελούσε μία καλή πρόβα για αυτά, και μία ευκαιρία να φανεί η δουλειά των δασκάλων. Όπως και να 'χει έχω την ελπίδα ότι θα τα δούμε πάλι στο θεατρικό σανίδι. Τους το εύχομαι δηλαδή.