Στο σακίδιο ενός πολεμικού ανταποκριτή

Οι πολεμικοί ανταποκριτές είναι άνθρωποι που βάζουν σε κίνδυνο την ζωή τους για να φθάνουν σε κάθε είδους ειδησεογραφικό μέσο πληροφορίες για οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη μαίνεται πόλεμος. Για πολλούς από εμάς (όταν ξεκινούσαμε αυτή τη δουλειά και ήμασταν από ρομαντικοί έως αφελείς) οι πολεμικοί ανταποκριτές αποτελούν τον πρώτο τύπο δημοσιογραφίας που ζηλεύουμε.

Σταδιακά κατανοούμε –έστω και εξ αποστάσεως– ότι δεν είχαμε ιδέα των απαιτήσεων και το μοναδικό που μας μένει είναι να παρακολουθούμε, από την ασφάλεια κάποιου γραφείου, τα δημοσιογραφικά επιτεύγματα αυτών των ανθρώπων. Μαθαίνουμε στοιχεία για τη ζωή τους, φανταζόμαστε πώς διανύουν τις δύσκολες μέρες των αποστολών, πολύ συχνά θαυμάζουμε τις φωτογραφίες τους από το πεδίο της μάχης και οι πιο εμμονικοί ασχολούμαστε ακόμα και με τον εξοπλισμό που φέρουν στις αποστολές.

Φωτογραφία του Κέβιν Σάιτς

Ο Κέβιν Σάιτς είναι πολεμικός ανταποκριτής και πηγαίνει σε ζώνες πολέμου τα μισά από τα 25 χρόνια της δημοσιογραφικής του καριέρας. Είναι ένας από τους πρώτους πολεμικούς μπλόγκερ, έχει δουλέψει σε αρκετά μεγάλα δίκτυα, ενώ είναι και συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου «Τhe Things They Cannot Say» που ασχολείται με αυτά που βλέπουν, ζουν και κάνουν οι στρατιώτες και δεν μπορούν να αναφέρουν.

Πρόσφατα δημοσίευσε στο μπλογκ που συνεργάζεται τι περιέχει το σακίδιό του τώρα που επιστρέφει στο Αφγανιστάν. Ο ίδιος γράφει:

«Από τότε που ξεκίνησα να πηγαίνω σε ζώνες πολέμου μέχρι σήμερα, ο όγκος του εξοπλισμού μειώνεται εντυπωσιακά. Όταν πήγα πρώτη φορά στο Αφγανιστάν μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ήμουν απεσταλμένος του NBC και η πενταμελής αποστολή είχε τόσο εξοπλισμό που πληρώσαμε κάποιον για να μας βοηθήσει να τον φορτώσουμε στο αεροπλάνο.

Εδώ και αρκετό καιρό δουλεύω μόνος μου και στη φωτογραφία είναι όλα τα πράγματα που θα πάρω μαζί μου στην πέμπτη –και ελπίζω τελευταία– αποστολή στο Αφγανιστάν.

«Εργαλεία» δουλειάς: Canon Vixia, Nikon D90, GoPro 2, Macbook Air, HyperDrive, collapsible (ασύρματος έλεγχος φωτ. μηχανής) σπαστό τρίποδο και κάθε είδους καλώδια και περιφεριακά- όχι πάντα κορυφαίας τεχνολογίας αλλά αξιόπιστα και λειτουργικά.

Προσωπική χρήση: ειδικό μπουκάλι που φιλτράρει το νερό, φακελάκια στιγμιαίου καφέ, αντιβακτηριδιακά φακελάκια, τρία παντελόνια που στεγνώνουν γρήγορα και δεν επιτρέπουν τα τσιμπήματα εντόμων. Αλεξίσφαιρο γιλέκο και κράνος από κέβλαρ (πανάλαφρο και υπερανθεκτικό υλικό, που βέβαια δεν αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις όταν θέλεις να μιλήσεις με Αφγανούς.

Σας θυμίζω ότι όλοι οι πολεμικοί ανταποκριτές –ιδιαίτερα όσοι δουλεύουν μόνοι τους– πρέπει να είμαστε ψυχαναγκαστικοί και εμμονικοί καθώς μπορούμε να στηριζόμαστε μόνο στον εαυτό μας. Παλιότερα συνήθιζα να κουβαλάω τα πάντα εις διπλούν, αλλά πλέον θέλω το σακίδιό μου να είναι όσο πιο ελαφρύ γίνεται. Έχω πάντα μαζί μου μονωτική ταινία για να προσπαθήσω να φτιάξω ό,τι χαλάει.

Στόχος μου σε αυτό το ταξίδι; Να διαπιστώσω τι έχει αλλάξει από τότε που πρωτοπήγα στο Αφγανιστάν μέχρι σήμερα. Τι θα αλλάξει με την οριστική αποχώρηση του ΝΑΤΟ το 2014 και τι σκέφτονται οι Αφγανοί μετά από όλα αυτά τα χρόνια εμπλοκής των ξένων στρατευμάτων στη χώρα τους;

Κεντρική φωτογραφία: Κέβιν Σάιτς