The Reformer

Αθήνα, Μάρτιος 2004. Λίγες μέρες πριν απ’ τις εκλογές.

Μπαίνω σ’ ένα ταξί στο Σύνταγμα.

«Τι θα ψηφήσεις φιλαράκι;» με ρωτάει ο ταξιτζής.

Αποφεύγω να απαντήσω.

«Εγώ μέχρι τώρα ψήφιζα ΠΑΣΟΚ» λέει εκείνος. «Αλλά την Κυριακή θα ρίξω δαγκωτό Κωστάκη».

«Πώς έτσι;» τον ρωτάω.

«Ε, ας φάνε και αυτοί λίγο…» απαντάει όλο χαρά.

Γελάμε μαζί.

Λίγους μήνες μετά, όλα είναι ωραία. Έχουμε πάρει το Γιούρο, έχουμε διοργανώσει Ολυμπιακούς, έχουμε χτυπήσει αλύπητα τους νταβατζήδες στον Μπαϊρακτάρη... Κάτι σκανδαλάκια που σκάνε μύτη δεν μας επηρεάζουν – αυτά πάντα γίνονταν.

Ακούγεται βέβαια ότι ο Κώστας δεν είναι και πολύ εργατικός, αλλά δεν μας πειράζει. Είναι ευχάριστος τύπος και ξέρει από καλό φαγητό. Υποστηρίζει, μάλιστα, ότι είναι μεταρρυθμιστής – και δεν έχουμε λόγο να μην τον πιστέψουμε!

Στις διεθνείς συνόδους δεν βγαίνει από το ξενοδοχείο του. Λέγεται ότι βλέπει πολλά dvd και ότι είναι αστέρι στο playstation. ΟΚ, δικαίωμά του είναι. Άλλωστε έχει πολύ δραστήριους υπουργούς: τον Βουλγαράκη που μιλάει με στιβαρό ύφος για τις υποκλοπές και τον Ρουσόπουλο που μιλάει γενικώς. Επιπλέον, η σύζυγος του τελευταίου λέει και πολύ ωραία τις ειδήσεις στην τηλεόραση!

Στο μεταξύ, οι μεταρρυθμίσεις συνεχίζονται: συνάπτονται μεγάλα δάνεια και γίνονται πολλές προσλήψεις στο δημόσιο. Τα όποια προβλήματα παραπέμπονται στις καλένδες. Καλύτερα, έχουμε και δουλειές.

Το καλοκαίρι του 2007 καίγεται ο τόπος. Απόγνωση. Ο πρωθυπουργός, όμως, είναι εκεί: Φοράει στρατιωτικό τζάκετ και επισκέπτεται βλοσυρός το θάλαμο επιχειρήσεων. Μετά προκηρύσσει εκλογές γιατί πρέπει, λέει, να συνταχτεί ο προϋπολογισμός. Τις κερδίζει και συνεχίζει τις μεταρρυθμίσεις.

Όμως, το 2008 είναι δύσκολο. Ξεσπούν νέα σκάνδαλα, έρχεται και ο Δεκέμβρης… Στο εξωτερικό υπάρχει κάτι που ονομάζεται τραπεζική κρίση. Ευτυχώς ο πρωθυπουργός λέει ότι ειδικά στην Ελλάδα η κρίση δεν πρόκειται να έρθει. Είμαστε καλά θωρακισμένοι. Δόξα τω θεώ! Άδικα ανησυχήσαμε.

Τα πράγμα, όμως, δεν τραβάει πια. Μοιάζει με άνοστο γεύμα σε πολύβουη ταβέρνα. Ο Κώστας έχει βαρύνει. Δεν μιλάει πολύ, φαίνεται ότι κάτι τον ανησυχεί. Σιγά σιγά φτάνουν στα αυτιά μας κάποιες νέες έννοιες: Δημόσιο χρέος (τι είναι αυτό;), έλλειμμα (πώς το είπες;).

Το 2009 κυλάει βασανιστικά. Αυτές οι νέες λέξεις ακούγονται όλο και πιο συχνά, κάποιοι αρχίζουν να θορυβούνται. Επιπλέον, ο πρωθυπουργός λέει ότι πρέπει να γίνουν λίγες περικοπές. Όπα, να τα μας! Δηλαδή δεν έχουμε άλλα λεφτά;

Πάλι, τζάμπα ανησυχήσαμε. Υπάρχει λύση. Θα ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος λέει ότι λεφτά υπάρχουν!

Ο Κώστας δίνει την εκλογική μάχη του Οκτωβρίου ανόρεχτα. Έτσι, για την τιμή των όπλων. Χάνει με εντυπωσιακή διαφορά και φεύγει σαν κύριος. Έκτοτε ιδιωτεύει στη Ραφήνα. Σπάνια λύνει τη σιωπή του. Δεν ξέρουμε πώς περνάει την ώρα του, αν ευχαριστιέται το φαγητό του, αν εξακολουθεί να βλέπει ταινίες σε dvd ή αν κατεβάζει με torrent. Μας έχει λείψει.

Για αυτό λοιπόν, κάπου τέσσερα χρόνια μετά, αποφασίσαμε να τον τιμήσουμε όπως του αξίζει. Με ένα videogame, σαν εκείνα που του άρεσε να παίζει όσο ήταν στο τιμόνι της χώρας.

Παίξτε το και μπείτε για λίγο στη θέση του. Ακολουθήστε τη μοναχική του πορεία ανάμεσα από ιπτάμενες μπριζόλες και πίτσες. Φάτε, δείτε dvd, κάντε προσλήψεις… Πηδήξτε πάνω από τα προβλήματα, αποφύγετε τις κακοτοπιές. Αυξήστε το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Γίνετε κι εσείς για λίγο ένας Μεταρρυθμιστής, ένας Reformer!

Και μετά, αποσυρθείτε διακριτικά γιατί ακολουθεί ο…

(συνεχίζεται)

The Reformer

Σκίτσα: Ζήσης Παπαγεωργίου

Προγραμματισμός: LEAP

Οργάνωση παραγωγής: Μάρα Καζάκου

Σενάριο: Γιώργος Παναγιωτάκης