Η επιτυχία της πρωτοβουλίας «24 ώρες χωρίς εμάς», που διοργανώθηκε παράλληλα σε δεκάδες πόλεις της Ευρώπης, στη Γαλλία ήταν μάλλον περιορισμένη. Βέβαια, οι διοργανωτές είχαν ξεκαθαρίσει εξαρχής ότι δεν πρόκειται για απεργία, αλλά περισσότερο για μια μέρα αποχής από την κατανάλωση, ώστε να γίνει αισθητή η συνεισφορά των μεταναστών στην οικονομική ζωή της Γαλλίας. Αλλά η επιτυχία ή η αποτυχία του στόχου αυτού δύσκολα μπορεί να μετρηθεί. Το σίγουρο είναι ότι η σύγκριση με την αντίστοιχη πρωτοβουλία των ισπανόφωνων της Αμερικής το 2006, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την ευρωπαϊκή διοργάνωση της «Μέρας χωρίς τους Μετανάστες» και είχε κατορθώσει τότε να παραλύσει πολλά μέρη της χώρας, είναι αδύνατη. Όπως καμία σχέση δεν έχει ο αντίκτυπος που είχε η «Μέρα χωρίς τους Μετανάστες» στη Γαλλία συγκριτικά με την Ιταλία, όπου οι εκτιμήσεις μιλούν για εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές σε διάφορες πόλεις.
Στη Γαλλία, οι διαδηλωτές που μαζεύτηκαν μπροστά στο Δημαρχείο του Παρισίου, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις, δεν ξεπέρασαν κάποιες εκατοντάδες. Ανάμεσα στις 12 και τις 2 της 1ης Μαρτίου, ώρα του μεσημεριανού διαλείμματος για τους Γάλλους, ένα πλήθος Αφρικανών κυρίως μεταναστών μαζεύτηκε μπροστά στο Μέγαρο της Πόλης, ανάμεσα στο διάσημο καρουζέλ και το πολυσύχναστο παγοδρόμιο. Παρά την ισχνή προσέλευση, υπήρχε κέφι, ρυθμός, τραγούδι και παράλληλα οργή και καταγγελίες. Πάντως, οι οργανωτές προσπάθησαν να μη δώσουν πολιτικό λόγο στην διαμαρτυρία, και έτσι τα περισσότερα συνθήματα ήθελαν απλώς να καθησυχάσουν τους Γάλλους πολίτες και να ζητήσουν χαρτιά για όλους τους «παράνομους» μετανάστες.
Παρά την περιορισμένη απήχηση, στόχος είναι να καθιερωθεί αυτή η μέρα διαμαρτυρίας, που θα φέρνει τους αφανείς της πόλης για λίγο στην επιφάνεια και θα ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη. Αν βέβαια τα συνδικάτα δεν είχαν αρκεστεί σε μία απλή υποστήριξη της κίνησης και αν οι ίδιοι οι διοργανωτές της έδιναν πολιτικό χαρακτήρα, δεν θα έμενε μια απλή σελίδα στο facebook με χιλιάδες υποστηρικτές.
9°
