Αρχειο

Τα χειρότερα εξώφυλλα κλασικών βιβλίων

Πώς λέμε, εξώφυλλο και περιεχόμενο, καμία σχέση;

Μερικές φορές δεν μπορεί κανείς παρά να αναφωνήσει «τι είχαν στο νου τους»; Όπως ας πούμε με τα εξώφυλλα κλασικών βιβλίων που ακολουθούν, τα οποία «τσίμπησε» από το Διαδίκτυο το flavorwire. Όχι μόνο είναι από μόνα τους κακόγουστα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις και παντελώς άσχετα με το περιεχόμενο του βιβλίου. Κάθε ομοιότητα μεταξύ εξωφύλλου και περιεχομένου είναι καθαρά συμπτωματική. Ορισμένα είναι τόσο κακά που καταντάνε cult. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα εξίσου κακά ή χειρότερα εξώφυλλα εκεί έξω – αν βρείτε κανένα, μοιραστείτε το και με εμάς.

«Η Λάμψη» του Στίβεν Κινγκ (βραζιλιάνικη έκδοση)

Μάλλον στη Βραζιλία σκέφτηκαν πως ο τίτλος αυτού του διάσημου βιβλίου τρόμου παρέπεμπε σε γερά και λαμπερά μαλλιά, εξ ου και κόπιαραν συσκευασία χρωμοσαμπουάν για το εξώφυλλο.

«Φρανκενστάιν» της Μαίρη Σέλεϊ

Μην είναι ο Κόναν; Μην είναι το Σπαθί των Πάγων; Όχι, είναι το κλασικό μυθιστόρημα τρόμου της Σέλεϊ. Εντάξει, δεν είναι και τόσο άσχετο το εξώφυλλο. Εκτός από το σπαθί. Και την αρματωσιά πολεμιστή από τον Άρχοντα. Και τα παγωμένα βουνά του πλανητή Γκντορμπλ.

«Λολίτα» του Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ (γιαπωνέζικη έκδοση)

Δεν είναι και τόσο κακό αυτό. Αν δηλαδή προοριζόταν για ένα βιβλίο του Φίλιπ Κ. Ντικ ή γενικότερα επιστημονική φαντασία. Και όχι για την ερωτική ιστορία ενός τριαντάρη και μιας δωδεκάχρονης στην Αμερική του ’40.

«Το Στρίψιμο της Βίδας» του Χένρι Τζέιμς

Οι τύποι πήραν κυριολεκτικά τον τίτλο αυτής της ιστορίας φαντασμάτων και αποφάσισαν να συνθέσουν ένα εξώφυλλο που θυμίζει φυλλάδιο τεχνικών οδηγιών (ή σχολικό εγχειρίδιο για speaking στο Lower). Ίσως απλά μου διαφεύγει το μετα-σχόλιό τους.

«Έγκλημα και Τιμωρία» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι (ισπανόφωνη έκδοση)

Ο Ρασκόλνικοφ ετοιμάζεται να σκοτώσει τη γριά. Σας φαίνονται όλα φυσιολογικά στο εξώφυλλο; Κάτι δεν κολλάει. Στα ρούχα, στη γωνία, στη γριά. Στο τσεκούρι. Θυμίζει και λίγο Μαντ Μαξ ή Dune, αν εκτυλισσόταν τον 19ο αιώνα με αισθητική b-movie τρόμου.

«Οι Περιπέτειες του Χακ Φιν» του Μαρκ Τουέιν