Κρυστάλλινος καταρράκτης και σκι στο Καϊμακτσαλάν. Λουτρά στο Πόζαρ και καλό φαγητό στα πέριξ. Όμως μια εκδρομή στην πράσινη, ανοιξιάτικη Έδεσσα μαρτυρά πως πολιτισμός εδώ δεν είναι μόνο το τοπίο και οι χάρες του αλλά και κάποια παιδιά που μένουν στην πόλη και της ανεβάζουν τις στροφές. Χαρήκαμε για τη γνωριμία.
Πέτρος και Γιώργος Γιώσης: The Funky soul brothers!
Ούτε λαϊκοπόπ ούτε r’n’b! Ούτε φτήνια ούτε επαρχία με την έννοια που θέλει τα μπαρ να μην έχουν χαρακτήρα αλλά να αναπαράγουν στα ηχεία και την πόζα το στιλ των πρωινάδικων της τηλεόρασης. Γι’ αυτό στις εκδρομές μας στην Έδεσσα αγαπήσαμε το «Funky bar», γι’ αυτό και κάτι ΠΣΚ καήκαμε παρέα με εκλεκτικά grooves και γνήσιο κέφι. Ο Πέτρος, ο Γιώργος, οι Funky sisters Στέλλα, Σοφία, Χριστίνα και Ελένη, καθώς και ο Θάνος (πήρες απουσία από τη φωτογράφηση, αλλά όλο το σύμπαν πρέπει να μάθει πως υπάρχεις), είναι οι ψυχές αυτού του μαγαζιού που τα τελευταία πέντε χρόνια γκρουβάρει ασύστολα με Cayetano και Nasa Funk, Xaxakes και Θάνος-Διάφανα Κρίνα-Ανεστόπουλος, και όχι από τα ηχεία, αλλά ολοζώντανα στο καπάτσο live stage του. Απίστευτο φαν, βιομηχανικό design, τρελή σόουλ, δυνατά γκάζια όταν στα πικάπ παίζουν localια από ιντερνετικά ραδιόφωνα, αίσθηση οικογένειας, και μια πραγματικότητα: όλο το crew διαθέτει από πτυχίο μέχρι μεταπτυχιακό. Δώσε βάση στον τοίχο όταν μπαίνεις, όπου υπό τον χάρτη του μετρό, αντί για στάσεις, μπορείς να μετρήσεις τους μουσικούς σταθμούς του. Έδεσσα, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Βερολίνο λέμε!
Σπούδασε μόδα στη Θεσσαλονίκη, στη σχολή ΣΙΤΑΜ, και κατόπιν αναχώρησε για το Fashion and Textile Institute του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ. Επέστρεψε στην Έδεσσα από συνειδητή επιλογή, αφού, όπως λέει, «δουλεύοντας για λίγο καιρό στον κόσμο της ελληνικής μόδας, αποφάσισα πως δεν είχα στομάχι για τέτοιου είδους άγριο ανταγωνισμό». Και καλά έκανε! Στο ατελιέ της στην Έδεσσα, διαλέγοντας υφάσματα από όλη την Ελλάδα αλλά και από την πρεμιέρ βιζιόν του Παρισιού, η Αλκμήνη σχεδιάζει και ράβει για τα κορίτσια της πόλης της. Η παιδική κολεξιόν της αλλά και τα συνολάκια της για τις ενήλικες δίνουν κάθε λόγο σε όσες τα φορούν να περηφανεύονται για το ιδιαίτερο στιλ τους. «Λείπει ένα σινεμά, λείπει κι ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο από την πόλη, όμως δεν αλλάζω με τίποτα την ηρεμία και τη γαλήνη της ζωής εδώ. Τα ρούχα μου απευθύνονται σε καθημερινούς ανθρώπους, οπότε δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτησή σας περί του ποια μοντέλα θα ήθελα να τα δειγματίσει σε ένα catwalk με δημιουργίες μου. Μπορείτε όμως να γράψετε πως συμμετέχω συχνά σε επιδείξεις μόδας για φιλανθρωπικούς σκοπούς στη Θεσσαλονίκη και πως αυτό τον καιρό ετοιμάζω ένα τέτοιου είδους γκαλά που τα έσοδα θα προσφερθούν στο παιδιατρικό του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου».
Εναλλακτικό stylish εδεσσαϊκό shopping; Γιατί όχι; Αν σε βγάλει ο δρόμος: Atelier Alkmini, Πλατεία Τημενιδών 1, Έδεσσα, Τ: 23810 23397. Σε λίγες εβδομάδες, και σε έναν νέο χώρο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στη Χρυσοστόμου Σμύρνης 6.
Γιάννης Γκουράνης: Avanti, maestro!
Εδεσσαίος γέννημα θρέμμα και ψυχή του Δημοτικού Ωδείου, με σπουδές σύνθεσης στη Θεσσαλονίκη αλλά και ανώτερης κλίμακας στο Ντέπρετσεν της Ουγγαρίας, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ωδείου επιμελείται προσωπικά τις σπουδές 280 φοιτητών κάθε χρόνο, παρέχοντας πτυχίο ανώτερων θεωρητικών σπουδών. «Τα τελευταία 15 χρόνια το Εαρινό Φεστιβάλ Έδεσσας ήταν ένα πετυχημένο πείραμα, όπου η Καμεράρα μπλέχτηκε με την τζαζ και οι παραδοσιακοί ήχοι αντάμωσαν με το πολύπλοκο fusion των Mode Plagal. Λόγω κρίσης και λόγω περικοπών το φεστιβάλ φέτος θα κινηθεί με “εσωτερική σοδειά”. Η χορωδία του ωδείου θα κινηθεί, θα ελιχθεί σε ήχους που ξεκινάνε από τον 16ο αιώνα και θα τελειώσουν με τον “Bohemian Rhapsody” των Queen. Κι όταν λέμε χορωδία, δεν πρέπει να πηγαίνει ο νους σας στο ελληνικό μοντέλο - είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που, όταν ακούμε χορωδία, πάει ο νους μας σε συνταξιούχους που ψάλλουν. Εδώ μιλάμε για νέους ανθρώπους, μιας και αυτό για μένα ήταν το στοίχημα, όταν επέστρεψα στην πόλη μου. Να στήσω δηλαδή ένα ωδείο από το μηδέν στα πρότυπα του ευρωπαϊκού μοντέλου».
Μαρία και Θανάσης Πρεβαρτιτσάνης: The art of living
Εκείνη σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην Κρήτη, εκείνος στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας στη Φιλοσοφική Ιωαννίνων. Από κοινού διευθύνουν το boutique hotel «Αιγαί», μια ανάσα από την πόλη. «Οι Αιγές ήταν η μυθική πρωτεύουσα της χώρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το ξενοδοχείο λειτούργησε για πρώτη φορά το 2004, όμως εμείς το αναλάβαμε από τον πατέρα μας το 2009. Εδώ διαλέγουν να μείνουν λογής λογής ταξιδιώτες που τους ενώνει η αγάπη για την οικοπεριήγηση, το χιόνι και τα θερμά λουτρά. Λίγα λεπτά δρόμος είναι ώς το Καϊμακτσαλάν, το Λουτράκι αλλά και τους αγρούς με τις κερασιές». Παραδίπλα είναι τα αρχαία της Βεργίνας και της Πέλλας, πόλος έλξης για αμερικανούς, ισραηλινούς αλλά και ψυλλιασμένους έλληνες τουρίστες, που χρησιμοποιώντας αυτό το ξενοδοχείο για ορμητήριο γράφουν τις καλύτερες των εντυπώσεων στο ταξιδιωτικό τους ημερολόγιο. «Δεν είναι μόνο οι πίνακες του εδεσσαίου ζωγράφου Αλκαίου, αλλά το σύνολο της κατασκευής, που ήταν οικογενειακή επιθυμία να δουλευτεί και να φιλοτεχνηθεί από ντόπιους μαστόρους». Πολύχρωμο, φιλόξενο και κομψό, αυτό το μεταμοντέρνο πανδοχείο έχει όνειρα, στόχους και εγγυάται, φυσικά, μια τέλεια διαμονή. Και οι δυο «ψυχές» του είναι δραστήριες, με έφεση στο κάλλος, την υψηλή αισθητική και την περιπέτεια.
Σωτήρης και Βαγγέλης Καρακίτσης: The kings of wine
Σφυρίξτε στους σεφ Λαζάρου και Μαμαλάκη και στείλτε μέιλ στον Τζέιμι Όλιβερ πως στη Φλαμουριά, χωριό δίπλα στην Έδεσσα, υπάρχει εστιατόριο διαμάντι που εύκολα μπορεί μέχρι και Μισελέν αστέρι να σηκώσει. Οι αδελφοί Καρακίτση με αμπέλια στο Βέρμιο και τα κρασιά τους, Golden Lady και Silver Cats, να σηκώνουν απανωτά μετάλλια σε διαγωνισμούς, αποφάσισαν να σερβίρουν τις 10.000 εκλεκτές φιάλες που παράγουν τον χρόνο στο εστιατόριο «Πέτρινος». Περιβάλλον που πιο κοντά σε μοναστηριακή Πράγα και Προβηγκία παραπέμπει, καθώς τζάκι, πανοπλίες και κελάρι φιλοτεχνούν μια ατμόσφαιρα μαγική. Γαλλικό κατσικίσιο τυρί με παντζάρι, μανιτάρια οσκαρικής προδιαγραφής, γνήσιο Café de Paris Γενεύης, φιλέτα όπου μιστεριόζας σάλτσες αναμειγνύονται με ντόπια τουρσιά, σερβίτσια εκλεκτού ντιζάιν. Και όλα αυτά με υπόκρουση Μπίλι Χολιντέι και be bop jazz, και μια Μερσεντές του ’65 στην πόρτα του να γνέφει πως έφτασες. Το να έρθεις στην Έδεσσα και να μη δειπνήσεις εδώ, είναι σαν να πήγες στο Παρίσι και να μη δοκίμασες την κουζίνα του «Hotel Costes». Πιο ξεκάθαρα δεν μπορούμε να το περιγράψουμε.
