«Εκείνη ακριβώς την περίοδο συναντήθηκα με τον Γιάννη Μπουτάρη και του πρότεινα την ιδέα μου: να παρακολουθήσω και να καταγράψω κινηματογραφικά τις δραστηριότητες του και τον ίδιο κατά την διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας με σκοπό την παραγωγή μιας ταινίας ντοκιμαντέρ. Δέχτηκε αμέσως χωρίς κανένα δισταγμό, δωρίζοντάς μου, αφενός, τα βασικά συστατικά μιας σεναριακής σύνθεσης- έναν κεντρικό χαρακτήρα, με μια πολύ ιδιαίτερη επιδίωξη, καθώς θέλει να γίνει ο επόμενος Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης- και αφετέρου, μια μοναδική πρόσβαση για την κινηματογραφική κάμερα στα ενδότερα, στο παρασκήνιο μιας εκλογικής μάχης, κάτι το οποίο γινόταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα».
Είναι τα λόγια του σκηνοθέτη Δημήτρη Αθυρίδη, του σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ «Ένα βήμα μπροστά» που ξεκινάει την κινηματογραφική του καριέρα στην Ελλάδα από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου αιώνα (21 & 22/3) ακολουθεί τον Γιάννη Μπουτάρη, στη διάρκεια της προεκλογικές περιόδου των δημοτικών εκλογών τον Νοέμβριο του 2010.
Και συνεχίζει τη διήγηση για τη δημιουργία της ταινίας» ο Δημήτρης Αθυρίδης:
«Οι εκλογές αποτελούν την ύψιστη λειτουργία της δημοκρατίας, την ουσιαστική έκφραση της λαϊκής βούλησης και για αυτό το λόγο έχουν στοιχεία θεαματικού και σκληρού αγώνα με νικητές και χαμένους. Ευτυχώς τα περισσότερα σχετικά με τη διαδικασία γίνονται με διαφάνεια και δημόσιο έλεγχο αλλά, πέρα από την ανηλεή δημόσια έκθεση των υποψηφίων και των θέσεων τους, ελάχιστα γνωρίζουμε για το πώς βιώνουν μια τέτοια δοκιμασία οι πρωταγωνιστές τους πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Το πώς στήνεται γύρω τους ο μηχανισμός στήριξης, το πώς (δια)αρθρώνεται ο πολιτικός τους λόγος, ο στρατηγικός σχεδιασμός, πώς λειτουργούν κάτω από πιεστικές συνθήκες έκθεσης καθώς οι αποφάσεις παίρνονται εν ριπή οφθαλμού, ή ακόμα και οι ψυχολογικές τους μεταπτώσεις- από την ελπίδα έως την απελπισία- και η διαχείριση των συναισθημάτων, είναι πράγματα που συνήθως μένουν αθέατα στο ευρύ κοινό.
Αυτό το οποίο εξαρχής κέντρισε το ενδιαφέρον μου στην προσωπικότητα του Γιάννη Μπουτάρη ήταν η απεξάρτησή του από τον αλκοολισμό και η εξέλιξη του, σαν μια κερδισμένη μάχη ενάντια σε «δαίμονες» που κατατρύχουν την ύπαρξη. Σαν ένα πέρασμα ενάντια στο πλέγμα των καταστροφικών συνηθειών, όπου η ειλικρίνεια, η ταπεινότητα και το θάρρος, με τρόπο σχεδόν αλχημιστικό και καταλύτη την αγάπη, μετατρέπουν την αδυναμία σε δύναμη. Πώς μια προσωπική κρίση έγινε αφορμή για αυτή τη ριζική μεταστροφή δίνοντας έτσι νόημα στην έννοια ενός αγώνα προς την αυτοπραγμάτωση.
Και αναλογικά, κοιτάζοντας πια λίγο μακρύτερα, στην κρίση που στις σημερινές κοινωνίες έχει χαρακτηριστεί επίσης σαν κρίση αξιών, μια ηθική κρίση που αφορά κυρίως τους θεσμούς και τα συστήματα (και αναπόφευκτα και τα άτομα σαν φορείς ή υποκείμενα των συστημάτων) βλέπουμε να προβάλλει το ίδιο αίτημα μιας νέας ειλικρινούς αυτοανάγνωσης. Η ιστορία του Γιάννη Μπουτάρη, η μεταστροφή του μέσω της δράσης και της προσφοράς, και η εκλογική του μάχη στην πόλη της Θεσσαλονίκης ως ένας αντισυμβατικός υποψήφιος που επαγγέλλεται την ρήξη (και όχι «επαγγελματίας πολιτικός»), με ώθησε να αφηγηθώ αυτή την ιστορία.
Το βασικό οπτικό υλικό της ταινίας λοιπόν είναι το προϊόν αυτής της ντοκιμαντεριστικής περιπετειώδους παρατήρησης. Χαρακτηριστικό της, η εγγύτητα στα πρόσωπα και τις καταστάσεις, μια εγγύτητα που "χαρίστηκε" από τον ίδιο τον Γιάννη Μπουτάρη καθώς πορευτήκαμε σχεδόν αχώριστοι για 10 εβδομάδες, με την κάμερα σε απόσταση αναπνοής από τη δράση, να καταγράφει τις ανθρώπινες, τις προσωπικές, τις κοινωνικές και τις πολιτικές διαστάσεις των εκλογών, σαν ένα ακραίο power game με ένταση, πάθος, συγκρούσεις και ανατροπές, η εξέλιξή του οποίου -μια μάχη στήθος με στήθος- αποτελεί το δραματουργικό τόξο της αφήγησης.
Και είναι εκεί, στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή και στο πως αντιμετωπίζει ορατούς και αόρατους αντιπάλους, που εστιάσαμε την προσοχή μας. Η σύγκρουση είναι ως γνωστό ο κινητήριος μοχλός κάθε ιστορίας και σ’ αυτό το επίπεδο ο Γιάννης Μπουτάρης αναδεικνύεται ένας χαρισματικός πρωταγωνιστής.
Παράλληλα, το πλούσιο αρχειακό υλικό της οικογένειας του Γ.Μ. και η προσωπική του θαρραλέα αφήγηση μας βοήθησαν να απεικονίσουμε το περιπετειώδες παρελθόν του, τη μοναδική σχέση με τη γυναίκα της ζωής του, το έργο του και το ηθικό- φιλοσοφικό πεδίο της σκέψης του.
Με φόντο τους δρόμους της Θεσσαλονίκης, θελήσαμε να αναδείξουμε την ξεχωριστή γοητευτική προσωπικότητα και κουλτούρα της πόλης αλλά και τις ιδιαιτερότητες και παθογένειες της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας σε μια κρίσιμη και αποφασιστική στιγμή.
Σχεδόν μυθοπλαστικά, με αφορμή τις εκλογές, η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα και της πόλης του και θα μας μιλήσει για την δύναμη της θετικής μεταστροφής. Όπως σημείωνε και ο Καμύ στην εισαγωγή της «Πανούκλας»,... ένας βολικός τρόπος για να γνωρίσεις μια πόλη είναι να γνωρίσεις πώς οι άνθρωποι, δουλεύουν, ερωτεύονται και πεθαίνουν σ’ αυτήν.
Μια θεσσαλονικιώτικη ιστορία».
Το ντοκιμαντέρ θα παιχτεί στα πλαίσια του προγράμματος: Ανθρώπινες Διαδρομές. Στις 21/3 θα παιχτεί στο Ολύμπιον και στις 22/3 στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη. Από την Πέμπτη 4/4 θα βγει στην αίθουσα Πάυλος Ζάννας (Θεσσαλονίκη) και από 11/4 στην αίθουσα Αθήναιον (Αθήνα).
35°
