Η Μαργαρίτα Μιχελάκου πιάνει δουλειά

Για μένα μέχρι πριν μερικές εβδομάδες τα spreads ήταν κάτι που αλείφουμε στο ψωμί, το ισοζύγιο εξάρτημα αυτοκινήτου, το Limit Up μπαρ στην Καλλιρρόης και το Χαρτοφυλάκιο τσάντα ώμου από μαλακό καφέ δέρμα που φοριέται χιαστί.

Αλλά τα έφερε η ζωή έτσι που τώρα εργάζομαι σε ένα περιοδικό που λέγεται «Τρόφιμα & Ποτά», όπως φαντάζεσαι είπα αμέσως ναι, το μόνο καλύτερό μου θα ήταν το «Τρόφιμα & Ποτά & Ξένες Σειρές». Αλλά, φευ!, σε μια τραγική στροφή της μοίρας, γρήγορα συνειδητοποίησα ότι το περιοδικό καταπιάνεται ουχί με τα καθεαυτά αντικείμενα, αλλά τη βιομηχανία παραγωγής τους. Δηλαδή, ισοζύγια, ισολογισμούς, θετικά πρόσημα, καροτενοειδή, συστήματα ανίχνευσης μετάλλων και φυσικές χρωστικές.

Τον πρώτο καιρό μού έλεγαν «πήρε ο ΣΕΒ» και έκανα στο μυαλό μου υποθέσεις για το ποιος μπορεί να είναι ο ΣΕΒ, ήταν άραγε ένας διάσημος σου-σεβ σε κάποιο εστιατόριο της μόδας, ο ΟΠΕ μήπως ήταν Ομάδα Ποδοσφαίρου της Έδεσσας και ο ΣΕΛΕΤΡΟΠΕ Σεβάσμιος Επιτηρητής Λιλιπούτειων Τεράτων Ρητής Ολοσχερούς Παραβατικής Επιρρέπειας; Έβλεπα ξεκάθαρα την απόγνωση στα μάτια των συνεργατών. Οπότε άρχισα το διάβασμα.

Πάει η γαλλική «Vogue», το «Dazed & Confused», το «Vanity Fair». Πλέον στο κομοδίνο μου βρίσκονταν ο «Λογιστής», ο «Υδραυλικός», τα «Φρουτονέα» και η «Γεωργία» με τελευταίο εξώφυλλο ένα ωραίο καφέ πρόβατο φωτογραφημένο ανφάς, μας το έλεγαν χρόνια στα lifestyle περιοδικά ότι μια μέρα θα μείνει μόνο ο εξειδικευμένος Τύπος. Πλέον βλέπω κλαδικό περιοδικό και μου τρέχουν τα σάλια, μου ’ρχεται να πάρω το «Θερμοϋδραυλικό» και να του αλλάξω όλες τις γραμματοσειρές, αναρωτιέμαι πόσο χρεώνει την ολοσέλιδη διαφήμιση το «Φανοβαφές» και τι πληρώνει τους συντάκτες το «Άλογο Σπορ και Θέαμα». 

Ψήθηκα εν ολίγοις. Κι επειδή είμαι αυτιστικό, κολλάνε οι trivia πληροφορίες σαν τσίχλα στον εγκέφαλό μου, μπορεί να μην έχω καταλάβει ακόμη τι είναι το ισοζύγιο, αλλά ξέρω αναλυτικά το εθνικό σχέδιο προώθησης για την τσιπούρα ιχθυοκαλλιέργειας (θα βάλουμε σε πλατείες μάγειρες να λένε πόσο νόστιμη είναι), ότι η στέβια και η ασπαρτάμη μισιούνται θανάσιμα και ότι τα βασικά καροτενοειδή είναι οι λουτένη, μπιξίνη και καψανθίνη, τις απομνημόνευσα σαν κακές αδελφές σε παραμύθι των Γκριμ.

Κι ό,τι δεν ξέρεις, κάνε σαν να το ξέρεις. Γίνεται οποιαδήποτε συζήτηση για το εμπόριο; Πες με νόημα «ναι, αλλά άμα δεν ήταν κι η Jumbo AE…» Για τις ελληνικές εξαγωγές; Αναστέναξε με συγκεκαλυμμένη ελπίδα «ας περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στην Κίνα…» Για ξένες επενδύσεις; Αποστήθισε «μην ξεγράφεις ακόμη το Κατάρ». Γενικώς με Jumbo, Κίνα και Κατάρ μπορείς να φτάσεις και σε συνέδριο του Bloomberg.

Τελικά αυτή η δουλειά δεν ήταν τόσο δυσάρεστη. Κάθε τόσο έρχονται στο γραφείο σοκολάτες από τη Nestle ή μακαρόνια Νο 5 από τη Μέλισσα, μπορεί στο «Marie Claire» να μου έστελναν Chanel τσάντες, αλλά η κίνηση μετράει. Και μία από τις υποχρεώσεις μου είναι να πηγαίνω σε όλες τις εκθέσεις τροφίμων και κρασιών, μια χαιρετούρα να κάνεις σε κάθε περίπτερο της Horeca την έχεις κάνει ταράτσα, στα Διονύσια μια γουλίτσα να δοκιμάσεις από κάθε οινοπαραγωγό έχεις φτάσεις στο τέλος της έκθεσης να λες τραυλίζοντας στον Στέλλιο Μπουτάρη «τι κάνει το μωράκι ο πατέρας σου, τον φωτογραφίσαμε για το πρώτο μου τεύχος, αλλά δυστυχώς ντυμένο».

Βέβαια, τα κατάλοιπα παραμένουν. Έχουμε ένα πράγμα που λέγεται newsletter που φτάνει κάθε Πέμπτη σε 1.500 μεγαλοστελέχη με τα σπουδαιότερα νέα της αγοράς. Είναι 3.000 λέξεις το καθένα, οπότε πρέπει να περάσω μέρες ολόκληρες στα μεγάλα οικονομικά σάιτ για να το γράψω. Κι άμα έχει μάθει ο άνθρωπος στο λαϊφστάιλ, μετά από 2 ώρες μελέτης της τρέχουσας τιμής των βοοειδών, το μάτι του πιάνει μόνο τις τρόμπες, τα μικρά νέα που οι σοβαροί άνθρωποι περνάνε στα ψιλά. Έγινε τρεις πενήντα ενενήντα η φετινή συγκομιδή του Μποζολέ; Στα παλιά μου τα παπούτσια, αυτό το μήνα ο Μπραντ Πιτ και η Αντζελίνα Ζολί βγάζουν δικό τους ροζέ! Ψηφίστηκε ο νόμος για τα ιχθυαποθέματα που προσπαθούσαν χρόνια οι οικολόγοι; Χαίρομαι μεν, αλλά μόλις ανακοινώθηκε η καυτή είδηση ότι ο Φίλιπ Σταρκ ανέλαβε να σχεδιάσει ένα οινοποιείο στο Μπορντό. Δεν έχουμε κάνει σωστό branding για το ελληνικό ελαιόλαδο και μας τρώει λάχανο η Ιταλία; Ναι, αλλά το λάδι «λ» είναι το αγαπημένο της Ντονατέλα Βερσάτσε. Κι εκεί πια που φάνηκε η θητεία μου σε περιοδικά μόδας ήταν η ανακάλυψη του νέου αρώματος «Eau de Pizza Hut» (ναι, ναι, της γνωστής αλυσίδας πίτσας). Μόνο εξώφυλλο δεν το έβαλα.

Δεν ξέρω τι σκέφτονται κάθε Πέμπτη τα μεγαλοστελέχη. Αλλά άμα δεις τα αποτελέσματα των κλικ στο ίντερνετ, στα πιο διαβασμένα είναι σταθερά ο Μπραντ και η Αντζελίνα.

Εικονογράφηση: Daniel Egnéus