Πού αποδίδει η επιστήμη την κακοσμία στη μασχάλη;

Μία και μόνη παραλλαγή γονιδίου, την οποία εμφανίζει ποσοστό 2% του παγκόσμιου πληθυσμού, αρκεί για να μην παράγεται ουσία που προκαλεί τη δυσοσμία στις ανθρώπινες μασχάλες. Πρόσφατη έρευνα επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ έδειξε, όμως, ότι ακόμη και αυτοί οι «άοσμοι» άνθρωποι συνεχίζουν να χρησιμοποιούν αποσμητικά, δαπανώντας χρήματα και εκτιθέμενοι σε δυνητικά επικίνδυνες επιπλοκές υγείας εξαιτίας των χημικών στα αποσμητικά.

Ελάχιστα ανθρώπινα χαρακτηριστικά μπορούν να θεωρηθούν ότι ανήκουν στη «μεντελιανή» κατηγορία, κωδικοποιημένα στο DNA μας χάρη σε ένα και μόνο γονίδιο. Τα χαρακτηριστικά αυτά έλαβαν την ονομασία τους από τον μοναχό Γκρέγκορ Μέντελ, που τον 19ο αιώνα επέτρεψε την κατανόηση της λειτουργίας των γονιδίων. Από τις ασθένειες που οφείλονται σε ένα γονίδιο ξεχωρίζουμε την κυστική ίνωση και την ασθένεια του Χάντινκτον.

Το επίμαχο γονίδιο της οσμής μασχάλης διαθέτει τον κώδικα που δημιουργεί πρωτεΐνη, ικανή να μεταφέρει ιδρώτα από τους πόρους μας στη μασχάλη, όπου προσελκύει δύσοσμα βακτήρια προκαλώντας σωματική κακοσμία. Εκτός από την ιδιότητά της αυτή, η πρωτεΐνη ρυθμίζει επίσης την ποιότητα του κεριού στα ανθρώπινα αυτιά. Όσοι διαθέτουν ξηρό κερί στα αυτιά, δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα κακοσμίας στις μασχάλες, ενώ όσων το κερί είναι υγρό, εμφανίζουν την «ένοχη» πρωτεΐνη της δυσοσμίας.

Οι ερευνητές Ιαν Ντέι και Σάντι Ροντρίγκεζ διαπίστωσαν ότι η κατανομή του γονιδίου αυτού αυξομειώνεται ανάλογα με την εθνική καταγωγή. Στην ανατολική Ασία, η κατανομή είναι τέτοια, που η πλειονότητα του πληθυσμού δεν αντιμετωπίζει θέμα κακοσμίας στις μασχάλες, όπως αποδεικνύει και μία επίσκεψη σε σούπερ μάρκετ της Ιαπωνίας, όπου τα αποσμητικά καταλαμβάνουν ένα μόλις ράφι. Το κοινωνικό στίγμα της δυσοσμίας στις μασχάλες είναι τέτοιο στην Ασία, που πολλοί Ασιάτες επιλέγουν χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των επίμαχων αδένων.