Βραβεία κοινού A.V. 2012: Θεατρική παράσταση

Η κατάταξη των παραστάσεων βγήκε μετά από ψηφοφορία των αναγνωστών δείτε εδώ

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Λιωμένο βούτυρο revisited (σκην. Σ. Κακάλας, Θησείον)

Γιοι και κόρες (σκην. Γ. Καλαβριανός, Φ. Αθηνών/Bios)

Αμφιτρύων (σκην. Λ. Βογιατζής, Φεστιβάλ Aθηνών)

Insenso (σκην. Μιχαήλ Μαρμαρινός, Φεστιβάλ Αθηνών)

Του Κουτρούλη ο γάμος (σκην. Β. Παπαβασιλείου, Εθνικό Θέατρο)

Διαβάστε για το «Λιωμένο βούτυρο revisited» και δείτε φωτογραφίες και τρέιλερ

«Λιωμένο Βούτυρο» του Σάκη Σερέφα.

«Φόνος. Έγκλημα πάθους. Στραγγαλισμός. Σπέρμα. Ματωμένα σεντόνια. Αδέσποτες ψυχές. Λούλα και Τάσος. Καλή ιστορία δείχνει να είναι…»

Μια παράσταση βασισμένη σε μια ιστορία που καταγράφηκε στα ρεπορτάζ των εφημερίδων της Θεσσαλονίκης του 1960. Τρεις ηθοποιοί – οχτώ ήρωες. Πώς ένα δράμα μεταμορφώνεται με επιτυχία σε κωμωδία και το αντίστροφο. Μια παράσταση με έντονο αυτοσχεδιασμό, και ζωντανή σχέση των ηθοποιών με τους θεατές. Ένα έγκλημα πάθους. Ένα απρόσμενο τέλος στη σκηνή.

H ιστορία

Η ιστορία του έργου είναι απλή. Ένας σκοτώνει έναν. Ένας αρσενικός άνθρωπος σκοτώνει ένα θηλυκό άνθρωπο. Πρώτα, ο αρσενικός ταΐζει φαγητό στο θηλυκό. Ύστερα, τον πηγαίνει σε ένα ξενοδοχείο και τον αγκαλιάζει. Μετά, βγαίνει από το δωμάτιο, βρίσκει ένα παρατημένο ρουλεμάν, ξαναμπαίνει μέσα και τον κοπανάει με αυτό στο κεφάλι. Ιδρώτας, σπέρμα, αίμα ποτίζουν τα σεντόνια. Ο αρσενικός άνθρωπος ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο, καθισμένος πλάι στο πτώμα του θηλυκού. Μόλις ξημερώνει, πηγαίνει στην αστυνομία και παραδίνεται. Τέλος.

Σημείωμα συγγραφέα

Εντόπισα το έγκλημα τυχαία, ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες. Αυτή τον παρατάει στο χωριό κι έρχεται στην πόλη. Αυτός την ακολουθεί, την κερνάει ένα κρασί σε μια ταβέρνα, και λίγες ώρες μετά την στραγγαλίζει σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Ξέρω τι είναι αυτό που με ιντριγκάρει πιο πολύ σε αυτήν την ιστορία.

Πρώτον, πρόκειται για έγκλημα πάθους, όχι προμελετημένο. Ο φονιάς υπηρέτησε το πάθος του μέχρι τα άκρα, υποτάχθηκε σε αυτό, και εκείνο τον κατάπιε. Δηλαδή, τον ρούφηξε μέσα της η μαύρη τρύπα που υπάρχει στην ψυχή του καθενός μας, εκείνη η σκοτεινή ύλη που κάποιες φορές παίρνει το πάνω χέρι και μας κυβερνά.

Δεύτερον, το έγκλημα συνδέεται με δύο κοινόχρηστους χώρους, μια ταβέρνα και ένα ξενοδοχείο. Ποτέ δεν μας περνάει από το μυαλό τι απόγινε αυτός που έφαγε χτες από το ίδιο πιάτο και με το ίδιο πιρούνι με εμάς στην ταβέρνα όπου βρισκόμαστε σήμερα. Ούτε που φανταζόμαστε ότι στο κρεβάτι του ξενοδοχείου όπου ξαπλώνουμε μπορεί πριν δυο μέρες να ξεψύχησε άνθρωπος. Δηλαδή, περιφερόμαστε καθημερινά αμέριμνοι μέσα σε σκηνικά βίας και θανάτου.

Έστειλα το έργο στον Γιάννη Χουβαρδά. Το πίστεψε και σε λίγο καιρό το είδα να παίζεται στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, και έπειτα στο θέατρο Χώρα, σκηνοθετημένο από τον Σίμο Κακάλα, σε μια παράσταση που ανέδειξε τόσο την γελοία όσο και την τραγική διάσταση που έχουν οι ζωές μας και το πεπρωμένο μας. Εδώ και δυο χρόνια, το έργο ταξιδεύει ανά την Ελλάδα. Περιοδεύον θίασος, με την παλιά έννοια του όρου.

Που σημαίνει πως ο Σίμος, η Έλενα, η Δήμητρα, η Στέλα με το ένα λάμδα, είναι αυτοί που θα ξεφορτώσουν τα ελάχιστα σκηνικά, θα αγοράσουν κάθε μέρα τα κουλουράκια και τα πατατάκια για την παράσταση, θα αμπαλάρουν προσεχτικά τις μάσκες, θα φροντίσουν μόνοι τους για τις αφίσες, τα εισιτήρια, τα ξενοδοχεία, τα λάδια του φορτηγού με το οποίο μετακινούνται, τον εντοπισμό του μαγέρικου που ξενυχτάει στον κάθε τόπο. Μετά από την παράσταση τηλεφωνιόμαστε. Τι καιρό κάνει σήμερα στην Αλεξανδρούπολη; Σας χιόνισε; Τι καλό φάγατε σήμερα στη Λάρισα; Ήπιατε ρακιές στο Ηράκλειο; Ζιβανίες στη Λευκωσία; Είχαμε κόσμο; Είστε καλά; Σάκης Σερέφας

Σημείωμα σκηνοθέτη

Τι είναι ο αυτοσχεδιασμός και τελικά ποια είναι τα όριά του; Κατά πόσο αφήνεσαι στην όρεξη του κοινού και πότε ακούς την ανάγκη του; Είναι η ιστορία που είναι σημαντική ή το παρόν έτσι όπως αυτό διαμορφώνεται ανά πάσα στιγμή μπροστά μας; Μια εκδοχή του «Λιωμένου Βούτυρου» με αρκετή «νούτικη» διάθεση είναι για μας ένα ενδιάμεσο βήμα. Πέρα από το να αναπλάθει την ιστορία του Σάκη επί σκηνής, ο θίασος καλλιεργεί και μια σχέση με το κοινό, η οποία επηρεάζει με τη σειρά της την αφήγηση. Σίμος Κακάλας

Έπαινος Σκηνοθεσίας από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών για τον Σίμο Κακάλα.

Βραβεία: ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ & ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ για την ερμηνεία της Έλενας Μαυρίδου.

Δείτε το trailer της παράστασης

Δραματουργική Επεξεργασία: Έλενα Μαυρίδου

Σκηνοθεσία: Σίμος Κακάλας

Σκηνικά – Κοστούμια: Κέννυ Μακ Λέλλαν/ Μάρθα Φωκά

Μουσική: Νίκος Βελιώτης

Μάσκες: Μάρθα Φωκά

Φωτισμός: Περικλής Μαθιέλλης

Διεύθυνση παραγωγής: Στέλα Τενεκετζή

Παίζουν: Σίμος Κακάλας, Δήμητρα Κούζα, Έλενα Μαυρίδου

Πρεμιέρα: 2/2/2012

Στη σειρά των βίντεο «Στην αρχή της ιστορίας» για το site της A.V. ο σκηνοθέτης Σίμος Κακάλας διαβάζει «Οδυσσέα» του Τζαίημς Τζόυς, εδώ.