Οι δύο αγάπες του Βσίλη Τσαμπρόπουλου (τζαζ και καλισική μουσική) δεν έχουν περάσει απαρατήρητες από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Οι Times του Λονδίνου τον έχουν χαρακτηρίσει ως συνεχιστή στο δρόμο που έχει χαράξει ο Λίοναρντ Μπερστάιν και οι Times της Νέας Υόρκης έχουν γράψει «ακροβατεί με ιδιαίτερη άνεση ανάμεσα στην κλασική και τζαζ μουσική ως ένας γνήσιος διάδοχος του Κηθ Τζάρετ».
Με τέτοιες συγκρίσεις δεν νομίζω πως υπάρχει αμφιβολία πως ο η φήμη του Τσαμπρόπουλου έχει περάσει τα σύνορα της Ελλάδας. Εξάλλου ως πιανίστας έχει ερμηνεύσει δεκάδες έργα της πιανιστικής φιλολογίας σε ρεσιτάλ και κοντσέρτα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ορόσημο στην πιανιστική σταδιοδρομία του Βασίλη Τσαμπρόπουλου αποτέλεσε η συνεργασία του με τον Βλαντίμιρ Ασκενάζυ και τη Φιλαρμονική του Λονδίνου στα κοντσέρτα του Μπετόβεν και του Ραχμάνινοφ.
Ως τζαζ πιανίστας και συνθέτης, ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος έχει κάνει αισθητή την παρουσία του διεθνώς, τόσο στη δισκογραφία όσο και στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Το 2000, το άλμπουμ του Achirana (Άριλντ Άντερσεν-κοντραμπάσο, Τζων Μάρσαλ-κρουστά) έγινε δεκτό με επαινετικές κριτικές και εξασφάλισε στο τρίο του εμφανίσεις σε μεγάλα τζαζ φεστιβάλ, ενώ η επόμενη ηχογράφηση του Τσαμπρόπουλου (The Triangle) τον καθιέρωσε ως έναν δημιουργό υψηλών αξιώσεων δίνοντάς του την ευκαιρία να κάνει μια ακόμα μεγάλη περιοδεία στις Η.Π.Α. Εξίσου επιτυχημένες ήταν και οι πιο πρόσφατες δισκογραφικές του δουλειές, το σόλο άλμπουμ Akroasis και το best seller Chant Hymns and Dances που παρέμεινε αρκετές εβδομάδες στις πρώτες θέσεις του αμερικανικού Billboard.
Το ρεσιτάλ του Βασίλη Τσαμπρόπουλου στο Μέγαρο θα αρχίσει με τις Παραλλαγές σε ένα θέμα του Corelli, και θα συνεχιστεί με τις Études-tableaux, έργο 39 (αποσπάσματα από αρ. 1, 2, 3, 4, 5, 9), την Ελεγεία (έργο 3, αρ. 1), το έργο 23 (1901-3) και το έργο 32 (1910), του οποίου ο πλήρης τίτλος είναι Δεκατρία πρελούδια.
17°
