Πέτρες, ξύλα και λάσπη. Η υψηλή τέχνη του Νίκου Αλεξίου

Η μεγάλη εγκατάσταση του Νίκου Αλεξίου στον κεντρικό χώρο της γκαλερί CAN,  συγκεντρώνει όσα ο μεγάλος εικαστικός είχε φτιάξει με τα χέρια του από τη δεκαετία του '80 έως το τέλος, το 2011. Πρωτοπόρος, είναι ο πρώτος στην Ελλάδα που δημιουργεί άυλα έργα-εγκαταστάσεις με τη σειρά «Πρίσματα» το 1987. Λίγα χρόνια αργότερα, θα ακολουθήσουν λιτές αρχιτεκτονικές κατασκευές με καλάμια που στέκονται σαν άυλα αρχιτεκτονήματα, αλλά ακόμη πιο γνωστός θα γίνει με τα δαντελωτά κοπτικά του έργα-μοτίβα από χαρτί, τις χάρτινες «κουρτίνες», τα πλέγματα - «σκελετούς» από καλάμι.

Το  ταξίδι του στο Άγιο Όρος το 1995 θα τον φέρει σε επαφή με την πνευματικότητα, την έκσταση και το μυστήριο, τον ασκητισμό και τη μεταφυσική που θα επηρεάσουν βαθιά το έργο του. Έτσι θα βρεθεί στη Βενετία, στον κόσμο της Μπιενάλε, με ένα μνημειακό έργο-εγκατάσταση. Το Τhe End αντλεί έμπνευση από το ψηφιδωτό δάπεδο της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους και το 2007 παίρνει μέρος στη μεγαλύτερη και σημαντικότερη σύγχρονη εικαστική διοργάνωση παγκοσμίως.

Φωτό δεξιά: Πάνος Κοκκινιάς/ φωτό αριστερά: Σύλβια Διαμαντοπούλου

Η έκθεση αφιέρωμα της γκαλερί CAN αναδεικνύει ένα πανόραμα της πρακτικής και του εργαστηρίου του, εκθέτοντας έργα που «σφράγισαν» την καριέρα του. Όλες οι αναφορές και οι σταθμοί της δουλειάς του, μαζί με κυρίαρχα χαρακτηριστικά της πρακτικής ενώνονται ξανά και εμφανίζονται εδώ.

Η τάξη, η επανάληψη, η χειροτεχνία, η εμμονική διαδικασία, η ψυχεδέλεια και τα ταπεινά υλικά (πέτρες, ξύλα, λάσπη, καλάμια και νερό) συνθέτουν ένα συμβολικά δομημένο σύστημα έργων και στοιχείων μνήμης. Είναι ένα re-staging του έργου του όπως τo είχε οραματιστεί και παρουσιάσει σε διάφορες διοργανώσεις, όπως στη βιενέζικη Μπιενάλε.

Στην έκθεση συμμετέχουν εξέχοντες καλλιτέχνες -Μαρία Οικονομοπούλου, Λευτέρης Τάπας, Δημήτρης Τάταρης και Στρατής Ταυλαρίδης- ενώ δεν θα μπορούσε να λείπει ο Λευτέρης Αλεξίου. Ο πατέρας του Νίκου, αυτοδίδακτος ερασιτέχνης, επηρεάστηκε βαθιά ως καλλιτέχνης από τον γιό του και φυσικά ήταν ο πρώτος που τον μιμήθηκε στις αυτοσχέδιες κατασκευές από ξυλαράκια, νήμα και καλάμια.

Η Μαρία Οικονομοπούλου σπούδασε στην Ελεύθερη Ακαδημία Καλών Τεχνών της Χάγης και στην Ακαδημία Willem de Kooning του Ρότερνταμ. Από το 1985 ζει και εργάζεται μόνιμα στην Ολλανδία. Η δουλειά της συνδυάζει τη φωτογραφία και τα χειρόγραφα κείμενα με μια σειρά από τεχνικές που σχετίζονται με την Λαϊκή Τέχνη, όπως το κέντημα και τα κοπτικά έργα σε χαρτί. Στην έκθεση αφιέρωμα στον Νίκο Αλεξίου η Οικονομοπούλου παρουσιάζει το έργο Black Plegma, ένα κείμενο που δημιουργεί την αίσθηση δαντέλας.

Ο Λευτέρης Τάπας σπούδασε Καλές Τέχνες στο Κεντ της Αγγλίας, ζει και εργάζεται στην Λεμεσό και το 2017 αναμένεται η δεύτερη ατομική του έκθεση στη γκαλερί CAN. Τα τελευταία 15 χρόνια η δουλειά του συχνά διασταυρώνεται με εκείνη του Αλεξίου, καθώς μοιράζονταν κοινούς τόπους τόσο σε ζητήματα τεχνικά, αισθητικά αλλά και εννοιολογικά.

O Δημήτρης Τάταρης σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στη συνέχεια με υποτροφία από το Κρατικό Ίδρυμα Υποτροφιών συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Middlesex του Λονδίνου. Περισσότερο αναγνωρίσιμος για τα πολύπλοκα και τεχνικά άρτια σχέδια του,παρουσιάζει για πρώτη φορά και ειδικά για την έκθεση αυτή ένα έργο που λειτουργεί σε δύο επίπεδα και συνδυάζει το σχέδιο με ένα κοπτικό έργο-αφιέρωμα στον Νίκο Αλεξίου.

Στρατής Ταυλαρίδης, Double shirt III, 2014

Ο Στρατής Ταυλαρίδης, ο νεότερος από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες, γεννήθηκε το 1990 και σπούδασε αρχικά γραφιστική και στη συνέχεια Καλές Τέχνες στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Η δουλειά του αντλεί απευθείας έμπνευση και αναφορές από το έργο του Νίκου Αλεξίου, τον οποίο θεωρεί σημείο σταθμό στην εξέλιξη και την ενασχόληση του με την τεχνική του papercut.

Info: Αφιέρωμα στον Νίκο Αλεξίου, CAN Christina Androulaki Gallery, Π.Αναγνωστοπούλου 42, Κολωνάκι, 16 Σεπτεμβρίου-15 Οκτωβρίου, Τρίτη-Παρασκευή: 11.00-15.00 / 17.00-20.00 & Σάββατο 11.00-14.00, 2103390833