Τσιμισκή, δυόμισι τα χαράματα...

Αλήθεια, ξέρετε πού βρίσκεστε, όπως θα ρωτούσε τους ήρωές του κι ο Τζέι ΜακΙνέρνι στο «Φώτα ολόφωτα, πόλη μεγάλη»; Μα ναι, εννοείται, Θεσσαλονίκη, οι συγγραφείς Γιώργος Σκαμπαρδώνης και Χρήστος Χωμενίδης, αγκαλιασμένοι σαν μικρά παιδιά, σαν παιδιόθεν φίλοι, συμμαθητές, συμφοιτητές, συνοδοιπόροι, οι συγγραφείς Γεώργιος Σκαμπαρδώνης και Χρήστος Χωμενίδης κατηφορίζουν την Ίωνος Δραγούμη. Διασχίζουν τη δεξιά όχθη του ρου που εκβάλλει στην οδό Τσιμισκή.

Σάββατο βράδυ και η Θεσσαλονίκη γουργουρίζει από ευτυχία, προσδοκίες και λοιπά ευδαιμονικά, άλλωστε οι δυο τους λίγο πιο πριν ετσούγκριζαν τα ποτήρια τους, γεμισμένα με τσίπουρο Αποστολάκη, στο ουζερί «Αγορά» της Βαλαωρίτου, κοσμοπλημμύρα στα πέριξ και δίπλα τους, όλη η πόλη ένα τραπεζάκι έξω. Ένα ζουζούνισμα και μια γιορτή. Απέναντί τους, στον Όλυμπο, τα χιόνια ηττώνται κατά κράτος από τη μαγιάτικη ζέστη, λίγο παραδίπλα, στην αναπλασμένη πλατεία Εμπορίου, οι δημόσιοι ανεμιστήρες φουρφουρίζουν τεχνητό δροσερό κλιματισμό, σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, παρακάτω τους, στο λιμάνι, χιλιάδες παιδιά χορεύουν στους ρυθμούς του ηλεκτρονικού πάρτι Street Outdoors.

«Το ξύπνημα της άνοιξης» βάζω λεζάντα στο κλικ μου, καθώς παπαρατσάρω (εκ του παπαράτσι, κυρία διορθώτρια) το θερμό εναγκαλισμό τους. Αντάμωσαν στο πλαίσιο της 13ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου, όπου φέτος, τι χαρά, ο καιρός ούτε έβρεξε, όπως το συνηθίζει δικαιώνοντας τον αστικό θρύλο που θέλει τους ουρανούς να αγάλλονται ανορακικώς (εκ του άνορακ, κυρία διορθώτρια), κάθε που τα βιβλία έρχονται στην πόλη. Ούτε όμως και έκαψε τόσο, ώστε οι φιλαναγνώστες να προτιμήσουν αντί για τον «Υπουργό νύχτας» και το «Νεαρό άσπρο ελάφι» την αλμυροθαλασσοξελογιάστρα Χαλκιδική. Κοσμοπλημμύρα και 30 τοις 100 επάνω η φετινή κίνηση ήταν, σύμφωνα με τους διοργανωτές.

Περπατούν. Και τι να κάνει άραγε αυτή την ώρα, που οι δυο συγγραφείς μοιράζονται φιλία και μυστικά, ο Kled Mone; Κοιμάται ή γράφει; Που, ας μη σας μπερδεύει το γαλλικό του ονόματός του, Θεσσαλονικιός βέρος είναι κι αυτός, μουσικός, συνθέτης και ό,τι πιο καινούργιο και νωχελικά intelligent new disco thang διαθέτει η Νύμφη του Βορρά. Το τραγούδι του με τίτλο «When we were young» θα μπορούσε να ντύσει με ήχο την τυχόν ανάρτηση αυτής της φωτογραφίας στο e-διάστημα υπό μορφή youtube καρτ ποστάλ. Δεν χωρά αμφιβολία πως ο Kled Mone είναι ένας εξίσου μάστορας στην τέχνη του, όπως και οι δυο φίλοι συγγραφείς, που να, φτάνουν στην Τσιμισκή και αναρωτιούνται σε ποιο μπαρ να συνεχίσουν την κουβέντα τους. Στο «Eden» της Καλαποθάκη ή στο παρακείμενο «Duende Jazz bar», όπου ο πιανίστας Σπύρος Μάνεσης, Θεσσαλονικιός και τούτος και συνεργάτης της Μόνικα, γκρουβάρει με το τρίο του;

Και μετά; Για μια κρέμα κανέλα στο «Παραδοσιακό» και κυριακάτικες εφημερίδες από το περίπτερο της Αριστοτέλους ή φτάνει με την ανάγνωση των περί ρύθμισης ή όχι του χρέους ειδήσεων, αρκετά; Μόνο βόλτες στη Θεσσαλονίκη και ανταλλαγή ιστοριών πρέπει της ζωής, τούτες τις εαρινές νύχτες.

Είδαν άραγε οι δύο συγγραφείς τη διαφήμιση του οίκου τελετών Γκέσιος και το περίφημο πλέον μπάνερ με σλόγκαν «Yolo - ζεις μονάχα μια φορά», στοχαζόμενοι περί του επέκεινα αλλά και της καλτιάς που έγινε viral; Φιλοσόφησαν περί του δίπολου λαμπερές βιτρίνες με στιλιστικές τάσεις θέρους μα και κοντράστ άστεγοι που περνούν τη νύχτα τους στρώνοντας την πραμάτεια τους φόρα παρτίδα εμπρός τους; Παρατηρούν τους συν-περιπατητές τους; Τα νεαρά κορίτσια με τα κολάν, φυλή που τη βαφτίζω «Οι Κολανέτες», ή τα κάπως γηραιότερα, που κι αυτά φορούν κολάν όπως προστάζει η μόδα, ρουφούν όμως και κολλαγόνο σε υγρή πόσιμη μορφή, απαρτίζοντας τις «Κολλαγονέτες»; Και αντικριστά παρελαύνουν και «Οι Αστραγαλέτοι», τρέντι αγόρια δηλαδή με το παντελόνι να τελειώνει σφιχτά με λάστιχο στον αστράγαλο, συνοδεύοντας το λουκ τους με καλοπεριποιημένο μούσι και τη must wear πουλοβερόφουστα, μιας και η τάση θέλει τους άρρενες της Θεσσαλονίκης να φορούν μακριές μπλούζες, σαν ημιράσο.

Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο σε ενσταντανέ midnight special: όλη η πόλη μια «Ωραία», ασχέτως του εάν το θρυλικό παγωτάδικο στα όρθια δεν υπάρχει πια επί της Κούσκουρα, αλλά και το διάσημο, σημερινό και καλύτερο της πόλης, το «Gelati e amore» του Φλωρεντίνου ερωτικού μετανάστη και επιστήμονα στη στρατσιατέλα Φράνκο στη Σβώλου δεν διανυκτερεύει. Οι γεύσεις, τα γράμματα, οι ήχοι, τα πρόσωπα, η άνοιξη της Θεσσαλονίκης. Τόσο ηδονική και εύγεστη, απολαυστική και θερμοφοριάζουσα, ως μας το χρωστά η πόλη, μετά από αυτόν το δύσθυμο χειμώνα.

Οι συγγραφείς Γιώργιος Σκαμπαρδώνης και Χρήστος Χωμενίδης, αργά, περασμένα μεσάνυχτα, καθώς αγκαλιασμένοι στοργικά και συγκινητικά περιπολούν και περί πολλών κουβεντιάζουν, ενώ παραδίπλα τους χιλιάδες Θεσσαλονικέων επιδίδονται σε αντίστοιχες χειρονομίες τρυφερότητας, με το νυχτερινό ουρανό να σκέπει και να ευλογεί, μια καινούργια άνοιξη, γεμάτη όνειρα και υποσχέσεις.