Θέμα της συζήτησης του Μπερνάρ Ανρί Λεβί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τον δημοσιογράφο Ζαν Μαρί Κολομπανί είναι τα «Μεγάλα πολιτικά θέματα της Μέσης Ανατολής, της Ευρώπης και της Ελλάδας». Ο φιλόσοφος με τα πολλά πρόσωπα προκαλεί ή συναρπάζει, ανάλογα με την περίπτωση, μπορεί να διαφωνεί κανείς μαζί του ή να τον αποδέχεται, αλλά δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος, άλλωστε ο Λεβί δεν κάνει τίποτα που να περνάει απαρατήρητο: από το διαζύγιό του με τον μαρξισμό και την ίδρυση του κινήματος των «Νέων Φιλοσόφων», τη δεκαετία του 70, στους ξεχασμένους πολέμους της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής, στον απελευθερωτικό πόλεμο του Μπανγκλαντές, στην μεγάλη περιοδεία- έρευνα στις Ηνωμένες Πολιτείες και από εκεί στα κατεχόμενα και την εξέγερση της Λιβύης, ο Γάλλος διανοούμενος είναι παρών με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, αποκαλύπτει τις αθέατες πλευρές των γεγονότων και καταφέρνει να αναδεικνύει πολιτικά θέματα που είναι «εκτός μόδας» και συγκυρίας.
Ποιος είναι ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί
Έχει ταξιδέψει στις πιο ταραγμένες περιοχές του κόσμου, δεν έχει αποφύγει καμία σύγκρουση ιδεών και καμία περιπέτεια, υπήρξε και παραμένει έτοιμος για όλες τις μάχες που δίνονται για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, συνεχίζει την παράδοση του ακτιβισμού του Μαλρό, του Σαρτρ και του Καμύ και θεωρεί τη φιλοσοφία μια τέχνη πολεμική και τον εαυτό του διαρκώς μάχιμο.
Απόφοιτος της Εκόλ Νορμάλ, πολυεκατομμυριούχος, φιλόσοφος, συγγραφέας, δημοσιογράφος, μυθιστοριογράφος, κινηματογραφιστής, ακτιβιστής, ιδρυτής του περιοδικού “La Regle du Jeu», αρθρογράφος στο «Point», στην « Corriere de la Sera», την «El Pais» και σε άλλα έντυπα, μέλος του Δ.Σ. της “Le Monde”, ο Λεβί είναι ένας ισόβιος σταυροφόρος. Αμφιλεγόμενος και σφοδρός στις απόψεις του βρέθηκε πολλές φορές απέναντι σε καταξιωμένους και μεγάλης αξίας διανοούμενους, ιστορικούς και φιλόσοφους: Πιέρ Βιντάλ-Νακέ, Κορνήλιος Καστοριάδης, Ρεϊμόν Αρόν, Ζιλ Ντελέζ.
Από το πρώτο του ταξίδι στο Μπαγκλαντές, ως απεσταλμένος της «Combat» - της εφημερίδας που είχε ιδρύσει ο Αλμπέρ Καμύ κατά τη ναζιστική κατοχή της Γαλλίας- μέχρι την έρευνά του στο Πακιστάν για το θάνατο του Αμερικανού δημοσιογράφου Ντάνιελ Πέρλ, στα πολλά ταξίδια του στο Σαράγιεβο, στην περιοδεία του στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και την υποστήριξή του στον Ρομάν Πολάνσκι και του Ντομινίκ Στρος Καν, ο Λεβί ξοδεύει την ενέργεια, το κουράγιο και τις ικανότητές του για υποθέσεις που θεωρεί δίκαιες.
Γεννημένος στην Αλγερία το 1948, με πατέρα τον πάμπλουτο μεγιστάνα της ξυλείας Αντρέ Λεβί, έφτασε στο Παρίσι λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, μεγάλωσε με προνόμια και ανακάλυψε το πάθος του για τις γυναίκες στις επιδείξεις μόδας που πήγαινε με τη μητέρα του. Άρχισε τις σπουδές του το 1968, στην Εκόλ Νορμάλ, με καθηγητές του τον Ζακ Ντεριντά και το Λουί Αλτουσέρ και καθώς εμπλεκόταν όλο και περισσότερο στα πολιτικά και φιλοσοφικά διλήμματα της εποχής άρχισε να κάνει ανελέητη κριτική στον μαρξισμό και τα σοσιαλιστικά δόγματα και βρέθηκε συνοδοιπόρος με μια ομάδα νέων διανοουμένων απογοητευμένων από τη στάση κομμουνιστών και σοσιαλιστών στον Μάη του 68. Μαζί τους ίδρυσε το κίνημα, «Νέοι Φιλόσοφοι». Λίγο αργότερα, στο βιβλίο του «Βαρβαρότητα με Ανθρώπινο Πρόσωπο» υποστήριξε ότι ο μαρξισμός ήταν εκ γενετής διεφθαρμένος και στο πιο επιδραστικό από τα βιβλία του, «Η Γαλλική Ιδεολογία» (1981), αποκάλυψε τη σκοτεινή και καθόλου δοξαστική όψη της γαλλικής ιστορίας και προκάλεσε παταγώδεις αντιδράσεις από τον Ρεϊμόν Αρόν και τον Βιντάλ-Νακέ.
Σε όλη την καριέρα του, ο Λεβί υπήρξε συχνά σύμβουλος της γαλλικής κυβέρνησης, αλλά πολιτικά παρέμενε πάντα ανεξάρτητος. Φίλος του Νικολά Σαρκοζί από το 1983, δεν τον ψήφισε το 2007 και υποστήριξε την Σεγκολέν Ρουαγιάλ, υποψήφια του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την Προεδρία. «Μπορώ να ξεχωρίσω τη φιλία από τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, αλλά εκείνος δεν το καταλάβαινε. Δεν μιλούσαμε για τρία χρόνια. Μετά επανασυνδεθήκαμε». Τον περασμένο Απρίλιο ψήφισε τον Φρανσουά Ολάντ.
Για τον Λεβί, οι πολεμικές ζώνες είναι το βήμα από όπου κινητοποιεί την κοινή γνώμη στη Γαλλία και στο εξωτερικό. Στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ στις Κάννες, τον Μάιο, παρουσίασε το ντοκιμαντέρ του για την εξέγερση στη Λιβύη, «Ο Όρκος του Τομπρούκ», με την προσωπική του ματιά για τα γεγονότα, εξασφαλίζοντας και διανομή. Επιδιώκει να χρησιμοποιήσει την ταινία αυτή για να βοηθήσει στην αλλαγή στη Συρία και να προκαλέσει την παρέμβαση της Δύσης, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και στη Βοσνία.
Υπερήφανος ως Εβραίος, ο Λεβί υποστηρίζει ότι οι Εβραίοι οφείλουν να προσφέρουν στην κοινωνία και την πολιτική μια μοναδική ηθική εβραϊκή φωνή, αλλά όταν αυτή η φωνή γίνεται εμπαθής, τον βρίσκει αντίθετο, όπως στην περίπτωση του Πάπα Πίου ΧΙΙ και του Πάπα Βενέδικτου ΧVI, τους οποίους υποστήριξε από τις επιθέσεις της εβραϊκής κοινότητας. Το 2008 το όνομά του εμφανίστηκε στη λίστα της Ισλαμικής Οργάνωσης του Βελγίου, μαζί με τα ονόματα άλλων πέντε Εβραίων διανοούμενων και επικηρύχθηκε για 5,8 εκ δλ.
Ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί πληρώνει το 75% των εισοδημάτων του σε φόρους. «Είμαι ευτυχής που πληρώνω αυτούς τους υψηλούς φόρους, αφού είμαι προνομιούχος. Έχω άλλωστε και ένα καθήκον αλληλεγγύης προς τους συμπατριώτες μου».
18°
