Ο παππούς της φίλης μου της Δ, δε μπορεί να πιει νερό. Όταν του δίνεις το ποτήρι, δε θυμάται τι πρέπει να το κάνει. Το κοιτάει για ώρα, και πρέπει να έχεις πολλή υπομονή για να του θυμίζεις κάθε φορά από την αρχή πως πίνουμε νερό: ότι το φέρνουμε στο στόμα μας, αφήνουμε το νερό να κυλήσει και το καταπίνουμε. Ειδικά το στάδιο της κατάποσης του φαίνεται κάθε φορά και πιο δύσκολο. Το ίδιο παθαίνει και με το φαγητό. Πρέπει να τρως κι εσύ μαζί του, για να σε βλέπει και να μιμείται τις κινήσεις σου, και μετά από λίγο παίρνει μπρος κι εκείνος και καταπίνει το φαγητό του κανονικά.
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι Αλτσχάιμερ είναι όταν οι παππούδες μας ξεχνάνε τι έφαγαν για βραδινό ή αν πήραν το χάπι τους. Το λες και χαριτωμένο, αλλά δεν είναι έτσι. Το Αλτσχάιμερ είναι μια εκφυλιστική, θανατηφόρα ασθένεια και η άνοια είναι μόνο το πρώτο στάδιο- βαθμιαία, οι σωματικές λειτουργίες μειώνονται, οδηγώντας στο θάνατο.
Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ και στο Σύνταγμα στις 18.00 θα πραγματοποιηθεί memory walk με σύνθημα « Νόσος Αλτσχάιμερ: την αντιμετωπίζουμε βήμα-βήμα». Τη διοργανώνει η Εταιρεία της νόσου Αλτσχάιμερ και Συναφών Διαταραχών Αθηνών για πέμπτη συνεχή χρονιά. Σύμφωνα με τα «Νέα», οι επαγγελματίες Υγείας που στελεχώνουν τα κέντρα Αλτσχάιμερ σε όλη την Ελλάδα έχουν να πληρωθούν έξι μήνες, ενώ οι υπάρχουσες δομές απειλούνται με κλείσιμο.
Στην Ελλάδα, περίπου 200.000 άνθρωποι υποφέρουν από Αλτσχάιμερ. Οι οικογένειες τους αναλαμβάνουν την πλήρη φροντίδα τους, αφού πρέπει να έχουν την ευθύνη για όλες τις ζωτικές τους ανάγκες. Οι ασθενείς χρειάζονται 24ωρη περιποίηση και έγνοια- και δεν είναι όλες οι οικογένειες σαν της φίλης μου της Δ, όπου γυναίκα κόρη κι εγγονή φροντίζουν τον παππού εναλλάξ συνέχεια. Ας μην τους ξεχνάμε.
Δείτε το βίντεο, είναι μια μικρού μήκους σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Πιλάβιου.
