Καλοκαίρι, ντάλα

Πώς καλοκαίριασε ξαφνικά εκεί που κοιτάζαμε αλλού, είναι μυστήριο. Στα καλά καθούμενα οι θερμοκρασίες πήγανε στο ταβάνι μαζί με τα μυαλά μας, ενώ τη χαζεύαμε την άσφαλτο, δηλαδή, άρχισε να λιώνει. Μπροστά στα αθώα μάτια μας. Που τα έχουνε δει όλα (ως μάτια) κι ακόμα δεν έχουνε συνηθίσει το τηγάνισμα…

Στα πλαίσια των ανάδρομων πλανητών/ή/και της κουλοσύνης μου αυτές τις μέρες έγραψα κι έχασα διάφορα κείμενα, όλα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας/δημοσιογραφίας (πάντα αυτά που χάνεις είναι Ο Τσέχοφ και λίγα λες). Κάναμε μίτινγκ σε σπίτι φίλης που της είχανε κόψει το ρεύμα, με κεριά και φακούς χωρίς μπαταρίες, γιατί ποιος θυμάται να πάρει μπαταρίες από τη στιγμή που τα παιδιά του αρχίζουν το κάπνισμα/σεξ και μετά; Σε άλλη φίλη επίσης έκοψαν το ρεύμα και σε μία τρίτη το νερό. Οι συζητήσεις αυτή την εποχή καταλήγουν πάντα στο ότι είναι προτιμότερο να σου κόψουν το ρεύμα παρά το νερό («Ναιαιαια!») – μπορείς να φορτίσεις τον υπολογιστή σου στο φουαγιέ της πολυκατοικίας, να κάνεις παγωμένο ντους και να καψαλίζεις τα φρύδια σου με τα κεριά, αλλά δεν αντέχεις πάνω από μέρα χωρίς καζανάκι ή απλύτογλου. Δεν το αντέχεις γιατί είσαι στην πόλη ντάλα καλοκαίρι, με σαράντα βαθμούς, σαν το λουλούδι της ερήμου αλλά στο πιο κουνουπιδέξ. Και πού είσαι ακόμα…

Βράδυ που πέφτει η θερμοκρασία, μερικές φορές με αεράκι που μοσχοβολάει βροχή, ή θάλασσα, ή σκουπίδια… στρώνει το πράγμα. Πίνεις κάτι κρύο, αν έχεις ρεύμα και ψυγείο. Αν δεν έχεις ρεύμα και ψυγείο αισθάνεσαι πολύ γκαντέμης, και βγαίνεις, ίσα για να το σώσεις δηλαδή. Να κάτσεις μέσα στα σκοτεινά με ζεστή μπίρα; Ε όχι. Στην Ελλάδα ζεις, τι διάλο, κάποιος θα βρεθεί να σε κεράσει. Ή να μοιραστεί τον πόνο σου χωρίς κέρασμα (όλο και συχνότερα είναι σαν να ζεις στην Ελβετία πια, απλώς χωρίς τα φράγκα, χιόνια, σαλέ, κασέρια, κρύα, σκι, γελάδια, γάλατα, σοκολατάκια και δισεκατομμύρια).

Η εισαγωγή είναι για να σας πω ότι βράδυ με αεράκι πήγαμε στο «Oinoscent», όμορφο wine bar κάτω από το Σύνταγμα: περιοχή που με καμία Παναγία δεν τη φαντάζεσαι στην Ελβετία (ήδη η Ελβετία έχει χάσει το χρώμα της, που το ακούει). Το «Oinoscent» έχει μεγάλη κάβα με κρασιά από όλο τον κόσμο, λιχουδιές από την Ελλάδα και τη Γαλλία ξαφνικά, διάφορα κοκτέιλ κρασιών, ποτά, σνακς και συμπαθητική ατμόσφαιρα. Λειτουργεί και σαν μαγαζάκι – πουλάει τα κρασιά, τα σνακς και τις γκουρμεδιές του, σε περίπτωση που δεν θέλεις να τα φας επιτόπου. Έχει τραπεζάκια έξω, στο πεζοδρόμιο, και μια ωραία Ιταλο-ειδή μπάρα μέσα. Τα κοκτέιλ με Prossecco (€ 6) είναι η σπεσιαλιτέ του μπαρ και πολύ σούπερ, αλλά η κάβα είναι τόσο πλούσια που αποκλείεται να μη βρεις κάτι ενδιαφέρον να πιεις, έτσι κι αλλιώς.

Μέσα στο καλοκαίρι επίσης η μικρή ξαδέρφη μου «τρέχει» με τρελό σουξέ το www.diaperland.gr, που ειδικεύεται στις «τούρτες από πάνες»: όταν μου το είπε κόπηκα προς στιγμήν, πόσο τούρτες και πόσο πάνες, και πότε πάνες και γιατί. Μετά τσέκαρα το σάιτ και είδα τις τούρτες – είναι η τελευταία λέξη της μόδας, λέει, να πηγαίνεις δώρο στη φίλη που γέννησε μία τσαχπίνικη κατασκευή από πάνες με κουκλάκια και σκατουλάκια απάνω, όχι ορίτζιναλ σκατουλάκια-κακάκια δηλαδή, αλλά στολίδια, ματάκια, κορδέλες, φιογκάκια και αρκουδάκια ή μπιμπερό, σαλιάρες, σαγιοναρίτσες και άλλα μωρουδιακά.

Στο σάιτ έχουνε και καλλυντικά της India Hicks και της σειράς της «Island Living» – η India Hicks είναι μία πάμπλουτη Εγγλέζα αριστοκράτισσα λίγο σιχαμένη και κούκλα, που δημιούργησε την παραπάνω σειρά με είδη μπάνιου/σώματος/δωματίου«εμπνευσμένη από το εξοχικό της στις Μπαχάμες» (ευτυχώς που δεν είχε εξοχικό στο Ζούμπερι. Ή θα το είχε χάσει ως τώρα ή θα της είχανε κόψει το ρεύμα). Μπορεί να θέλεις να τη χαστουκίσεις (μαζί σου), αλλά τα καλλυντικά της είναι θεϊκά και οι τιμές σχετικά καλές. Υπάρχουν κι άλλα, κουτιά δώρων της Crabtree & Evelyn (από € 15), γενικά ό,τι μπορεί να τραβάει η ψυχή σου αν έχεις φίλη και συγγενή που γεννάει όπου να ’ναι ή που γέννησε πρόσφατα. Ή φίλη που θέλεις να της πάρεις δώρο με καλλυντικά και αρωματικά κεριά (αν της έχουνε κόψει το ρεύμα π.χ.) χωρίς να βγεις από το σπίτι σου.

Άλλο: πρώτο θαλασσινό μπάνιο μια καθημερινή στην τσίλικη-Σεβεντίλικη «Ακτή Βουλιαγμένης» (που ως πριν ένα μήνα είχε είσοδο € 4 αλλά το ’χει ανεβάσει κι απλώς η μόνη απόδειξη εισόδου που βρήκα είναι η μπαγιάτικη), με ξαπλώστρες όσο φτάνει το μάτι σου και λαδωμένα κορμιά στον απογευματινό ήλιο, ταπεράκια με σάντουιτς και φρούτα όπως παλιά-παλιά, όταν δεν υπήρχαν μπαρ στις παραλίες και κουβαλούσες τα άπαντα με ψυγειάκι στο πίσω κάθισμα του Ζάσταβα. Πράγμα που δεν θα έκανες αν ζούσες στην Ελβετία, άρα είσαι (ακόμα) ευτυχής που ζεις στην Ελλάδα. Έστω και χωρίς κεράσματα – ή και χωρίς φως/νερό/τηλέφωνο/μπαταρίες, καν….    

Oinoscent, cellar & wine bar, Βουλής 45-47, Σύνταγμα,  210 3229.374

www.diaperland.gr, είδη για μαμάδες, μωρά και όχι μόνον

Ακτή Βουλιαγμένης, Λ. Ποσειδώνος 2, Βουλιαγμένη,210 8960.769