Φωτο: Ο Γιώργος Παυριανός on stage (δεν κατέβαινε με τίποτα), παρουσιάζοντας το «Παύρο Χιούμορ» του.
Τα GREATEST HITS, τα στιχουργήματα του Γιώργου Παυριανού που δημοσιεύονται στις σελίδες της ATHENS VOICE, κυκλοφόρησαν μαζί με άλλα, σε ένα μικρό, χειροποίητο, συλλεκτικό βιβλιαράκι με τίτλο «ΠΑΥΡΟ ΧΙΟΥΜΟΡ» και παρουσιάστηκαν πριν λίγες μέρες στο νέο στέκι του κέντρου, το «Λουκούμι», στην πλατεία Αβησσυνίας. Ο ίδιος ο στιχουργός περιγράφει τη βραδιά:
Είναι άνοιξη του 2008 και μαζί με την Μανίνα Ζουμπουλάκη πηγαίνουμε στο πάρτυ του Γρηγόρη Ψαριανού. Εκεί είναι και ο Φώτης Γεωργελές. «Να σου γράφω ένα τραγούδι τη βδομάδα για την Athens Voice;» «Να μου γράφεις».
Έτσι ξεκίνησαν όλα και μη νομίζετε ότι είναι εύκολη υπόθεση. Έπρεπε να βρω το θέμα, να φτιάξω το τραγούδι, να το στείλω, να με πάρει ο Γιάννης Νένες «Παύρη, στον τρίτο στίχο που γράφεις ‘πούτσα’ μήπως να το κάνουμε ‘βούρτσα’ γιατί μας διαβάζουν και παιδιά;» «Να το κάνουμε Γιάννη μου».
Μετά το έβλεπε η Σταυρούλα Παναγιωτάκη: «Μωρό μου, το είδα αλλά δεν θα το βάλω. Εσύ μπορείς να γράψεις αριστουργήματα, τι να τις κάνω αυτές τις σαχλαμάρες;» Άντε να γράψεις καινούργιο και να προλάβεις να το στείλεις μέχρι τις 2 το μεσημέρι της Τρίτης! Για μένα που έψαχνα μια ομοιοκαταληξία ολόκληρη βδομάδα, ήταν η τέλεια άσκηση.
Μετά άρχισε να μου βάζει ιδέες ο Λευτέρης Παπαδόπουλος: «Γιατί ρε μαλάκα δεν τα βγάζεις όλα αυτά σ’ ένα βιβλίο;» μου έλεγε κάθε φορά που του διάβαζα κάποιο απ’ τα τραγούδια της Athens. Ύστερα, ο Νίκος Σούλης μαζί με τον Γιώργο Λεμπέση άνοιξαν το «Λουκούμι», έναν υπέροχο χώρο στην πλατεία Αβησσυνίας. «Θα το παρουσιάσουμε εδώ, Μεγάλη Τρίτη. Ανήμερα της Κασσιανής θα γίνει της Παυριανής!» μου είπε.
Τέλος, ήρθε η μεγάλη θεά Ανάγκη. Αυτή στην οποία πείθονται και οι θεοί. Χρώσταγα πάρα πολλά νοίκια, είχα 7 ευρώ στην τσέπη, δουλειά δεν υπήρχε, κάτι έπρεπε να γίνει. Μάζεψα τα τραγούδια της Athens Voice, στίχους από τραγούδια που είχα κάνει στο παρελθόν, έγραψα και μερικά καινούργια και επειδή δεν είχα υπολογιστή, άρχισα να τα δακτυλογραφώ στην αγαπημένη μου γραφομηχανή Olivetti ETP 1000. Είχα μια βδομάδα προθεσμία.
Σαν να ήταν συνεννοημένες όλες οι καλιαρντές δυνάμεις, άρχισαν να με χτυπούν. Τα περιστέρια γουργούριζαν σα λυσσασμένα, η άνοιξη έμπαινε μεθυσμένη από το παράθυρο, παιδάκια από το σχολείο τσίριζαν σα δαιμονισμένα, η μαμά είχε πρόβλημα με το γόνατό της και έπρεπε να την πάω για ακτινογραφία, η μελανοταινία στη γραφομηχανή τελείωσε, ο ιδιοκτήτης γκρίνιαζε, το ηλεκτρικό κόπηκε!
Με έπιασε ένα πείσμα πρωτοφανές (είχανε τελειώσει και τα χάπια μου) κι αντί να κάνω πίσω, έσφιξα τη γροθιά μου σαν την Αλίκη Βουγιουκλάκη, και είπα «Αυτό το κάρο από κάπου ξεκίνησε και κάπου πρέπει να καταλήξει!»
Και μόλις το είπα αυτό, σαν μαγικό, ο Χαράλαμπος Σολομωνίδης της Olivetti μου έδωσε δωρεάν μελανοταινίες και διορθωτικά, ο Τάσος Μελετόπουλος χρηματοδότησε το εγχείρημα, ο Αντώνης Κυριακούλης πρόσφερε ένα τέλειο σκίτσο για το εξώφυλλο, ο Σταύρος Κούλας μου σύστησε τον Διονύση Τριανταφυλλόπουλο της Copy Express, και έτσι ανήμερα Μεγάλη Τρίτη στις 6, λίγες ώρες πριν την παρουσίαση, πήρα το «Παύρο χιούμορ» από το τυπογραφείο και πήγα στο «Λουκούμι».
Η πρόσκληση ήταν για τις 9, είχα στείλει καμιά 200αρια sms, ή ώρα είχε πάει 9.15 και δεν είχε εμφανιστεί ψυχή. Έκλαιγα στην αγκαλιά του Νίκου: «Δεν θα ‘ρθει κανένας! Κανένας!» και αισθανόμουν σαν παραγωγός που ήρθε να πουλήσει τις πατάτες του χωρίς μεσάζοντες και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς.
Γύρω στις 9.30 ήρθαν για να βοηθήσουν στην παρουσίαση ο Ρένος Χαραλαμπίδης, ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, ο Παντελής Αμπαζής και ω! του θαύματος! η Έφη Σαρρή, συνοδευόμενη από τους συνθέτες Ανδρέα Λάμπρου και Άκη Μελή. Κάθομαι μπροστά σε ένα τραπέζι και γράφω αφιερώσεις, η ώρα είναι 10, έχω χαλαρώσει γιατί βλέπω γνωστά κι αγαπημένα πρόσωπα να μου χαμογελούν, προσπαθώ να γράψω κάτι ιδιαίτερο για τον καθένα, μερικοί ανοίγουν το βιβλίο, διαβάζουν τους στίχους και ξαφνικά μια δύναμη με κάνει να σταματήσω να γράφω.
Καταλαβαίνω ότι πρέπει να σηκωθώ και να βγάλω τον λαγό απ’ το καπέλο. Κάνω νόημα στο Νίκο, πλησιάζω το μικρόφωνο και αρχίζω την παρουσίαση… Μόνο όποιος ήταν εκεί, Μεγάλη Τρίτη, μπορεί να σου πει τι έγινε. Εγώ είχα πέσει σε καταληψία, για δυο, τρεις ώρες; δεν έβαλα κώλο κάτω και γλώσσα μέσα. Αισθανόμουν μια ζεστή αύρα από φίλους να με τυλίγει, ένα εκτονωτικό γέλιο να αντηχεί στην αίθουσα και μια παρέα ανέμελη που μου θύμιζε πενταήμερη.
Ήταν σαν όνειρο. Κι όταν ξύπνησα οι φίλοι, οι γνωστοί κι οι συγγενείς είχαν φύγει, τα 100 συλλεκτικά βιβλία είχαν εξαντληθεί και η Έφη Σαρρή με κυνηγούσε μέσα στο «Λουκούμι» γιατί δεν της είχα φυλάξει αντίτυπο. Τελικά μου φαίνεται πως όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να στο καλιαρντέψει, αλλά έρχονται στο τέλος οι φίλοι και συνωμοτούν για να πραγματοποιηθεί!
Μια βραδιά στο "Λουκούμι". Ο Ρένος Χαραλαμπίδης απαγγέλει Γιώργο Παυριανό. "Δώδεκα πόντους και μισό" και "Αφρικανέ αφρικανέ" από τη συλλογή "Παύρο Χιούμορ". 10/04/2012
Μια βραδιά στο "Λουκούμι". Ο Γιώργος Παυριανός, μαζί με τον παλιό του συμμαθητή Γιώργο Παπαδόπουλο απαγγέλλουν την «Γιουνάν Χανούμ» («Η Ελληνίδα»), από τη συλλογή "Παύρο Χιούμορ". 10/04/2012
Μια βραδιά στο «Λουκούμι». Μεγάλες συναντήσεις της σύγχρονης τέχνης. Η Έφη Σαρρή ερμηνεύει (με παντομίμα) το «Λέω να πάω Μέγαρο» από τη συλλογή ποιημάτων «Παύρο Χιούμορ» του Γιώργου Παυριανού. 10/04/2012
15°
