Βολτάροντας στην Αθήνα με τα μέσα μεταφοράς

Καθημερινά 1.000.000.000 Αθηναίοι – αρκετά μεγάλο ποσοστό αν σκεφτεί κανείς τον πληθυσμό της Αθήνας- χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς καθώς όχι μόνο συμφέρουν οικονομικά σε σχέση με κάποιο ιδιωτικό μέσο αλλά παράλληλα μειώνουν τις αποστάσεις και εξοικονομούν χρόνο.

Για τον Κωνσταντίνο που είναι φοιτητής τα μέσα μαζικής μεταφοράς αποτελούν τη μόνη λύση για την μετακίνησή του. «Δεν έχω δίπλωμα οδήγησης. Επίσης, τα ταξί κοστίζουν πολύ και καλό είναι να αποφεύγονται αν δεν συντρέχει ειδικός λόγος (απουσία άλλων μέσων, «περίεργη περιοχή», βιασύνη κλπ)» αναφέρει.

Η 27χρονη Αγγελική κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη αλλά πλέον ζει μόνιμα στην Αθήνα. Όπως λέει και η ίδια τα μέσα μεταφοράς φαίνεται πως την έχουν βολέψει αρκετά στις μετακινήσεις της και πλέον αποτελούν την καθημερινότητά της .

«Τα χρησιμοποιώ καθημερινά λόγω δουλειάς, διότι συμφέρουν οικονομικά σε σχέση με το αυτοκίνητο αλλά και από άποψη χρόνου, καθώς με την κίνηση που υπάρχει χρειάζεσαι το διπλάσιο χρόνο αν επιλέξεις το αμάξι σου» αναφέρει.

Κόστος

«Σήμερα αγόρασα μόλις 5 εισιτήρια και πλήρωσα 7 ευρώ» λέει εκνευρισμένη η Νικολέττα, η οποία διαπιστώνει πως τα πάντα έχουν αυξηθεί. «Δεν χρησιμοποιώ ιδιωτικό μέσο γιατί είναι όλα ακριβά.. Μόλις πήρα ταξί από Καισαριανή για το Μέγαρο Μουσικής και πλήρωσα 5,20 ευρώ! Μόνο τα μέσα αποτελούν πλέον τη μόνη ίσως λύση για τις μετακινήσεις μας!»

Η μηνιαία κάρτα για όλα τα μέσα μεταφοράς κοστίζει 45 ευρώ , ενώ η μειωμένη 23. Όσο για τα εισιτήρια αν υπολογίσουμε-για την μετακίνηση με ένα και μόνο εισιτήριο εντός της ημέρας- και για τις 30 μέρες του μήνα το μειωμένο αγγίζει το ποσό των 22 ευρώ ενώ αντίστοιχα το ολόκληρο τα 42 ευρώ.

«Κανονικά πρέπει να αγοράσω περίπου τέσσερα εισιτήρια την ημέρα! Σκέψου ότι το ένα κοστίζει 0.70..Καταστροφή! Είναι προτιμότερο να επιλέξω κάρτα, με την οποία μπορώ να πραγματοποιώ περισσότερες από μια διαδρομές την ημέρα και να μην επιβαρύνομαι επιπλέον» αναφέρει η Δέσποινα.

Σύμφωνα και με τον ΟΑΣΑ έχει παρατηρηθεί αύξηση στην πώληση των καρτών και μείωση της αγοράς των εισιτηρίων καθώς αποτελούν την πιο οικονομική λύση την οποία επιλέγουν οι περισσότεροι.

«Προσωπικά αγοράζω κάρτες γιατί και συμφέρουν οικονομικά και δεν χρειάζεται να σπαταλώ χρόνο βγάζοντας καθημερινά εισιτήρια και να ταλαιπωρούμε με το χτύπημα του στα εδικά ακυρωτικά μηχανήματα.. Είναι μεγάλη ευκολία οι κάρτες» αναφέρει η Ελένη.

Υπάρχει όμως πάντα και η αντίθετη άποψη. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κωνσταντίνος: «Θεωρητικά οι κάρτες με συμφέρουν περισσότερο, αλλά δεν αντέχω τις τεράστιες φρικτές ουρές αναμονής για την έκδοσή τους. Και νομίζω εντέλει ότι γλιτώνεις μεν λεφτά με την κάρτα, αλλά όχι φοβερά πολλά. Θα έπρεπε η κάρτα να είναι ακόμα πιο φτηνή, για να δικαιολογείται ως προτίμηση».

Οι Ρομπέν…του μετρό

« Σας παρακαλώ δεσποινίς, μπορείτε να μου πείτε αν γράφει επάνω ότι έχει χτυπηθεί το εισιτήριο μου;» ακούγεται να λέει μια κυρία έξω από το μετρό σε δύο νεαρές κοπέλες. « Δεν θα ήθελα να πληρώσω κάποιο πρόστιμο» συνεχίζει και φεύγοντας βιαστικά σταματάει στο ακυρωτικό μηχάνημα για να χτυπήσει το εισιτήριό της.

Η κυρία Μαρία παρά το γεγονός ότι είναι άνεργη συνηθίζει να χτυπάει καθημερινά εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς. Γνωρίζει πως η μη επικύρωση εισιτηρίου θα έχει σαν αποτέλεσμα να πληρώσει το 60πλασιο της αξίας του και γι’αυτό τον λόγο φροντίζει να επικυρώνει το εισιτήριο της αλλά και να έχει μαζί της διαθέσιμα αρκετά εισιτήρια.

Οι περισσότεροι, όντας νομοταγείς πολίτες φαίνεται να επικυρώνουν το εισιτήριό τους πριν επιβιβαστούν, καθώς οι καιροί είναι δύσκολοι και κανείς δεν θα ήθελε να πληρώσει κάποιο πρόστιμο.«Έχει τύχει να μπω χωρίς εισιτήριο, συνήθως επειδή δεν έβρισκα για να βγάλω (βλέπε λεωφορεία). Επίσης υπάρχουν σταθμοί ηλεκτρικού που δεν έχουν προσωπικό τα σαββατοκύριακα, κοινώς δεν υπάρχει υπάλληλος να σε εξυπηρετήσει! Τα μηχανήματα του ηλεκτρικού δεν δέχονται δύο ευρώ ή χαρτονομίσματα, οπότε είναι σαν να σου λένε απλά ΄΄δεν μπορείς να βγάλεις εισιτήριο, την πάτησες΄΄. Γενικά βγάζω πάντως, γιατί την έχω πατήσει με ελεγκτές κάποιες φορές.» αναφέρει ο Κωνσταντίνος.

Η Λαμπρινή έχει επιλέξει έναν άλλον τρόπο.. αυτόν της ανταλλαγής του εισιτηρίου. Εφόσον φτάσει στο προορισμό της προσφέρει το εισιτήριο που έχει χτυπήσει στον επόμενο επιβάτη. « Δίνω και μου δίνουν εισιτήριο. Το βρίσκω πολύ φιλικό..λέμε και καμιά καλημέρα!» αναφέρει.

Η μόδα της ανταλλαγής του εισιτηρίου που ξεκίνησε από το διαδίκτυο φαίνεται πως έχει μπει για τα καλά στην ζωή των Αθηναίων. Έξω από το μετρό, μπορεί κανείς να παρατηρήσει συχνά πάνω στα ακυρωτικά μηχανήματα παρατημένα εισιτήρια. Ακόμα και στους κάδους απορριμμάτων φαίνεται να ψάχνουν κάποιοι για ένα και μόνο εισιτήριο.

«Ένα ευρώ μπορεί να είναι ..αλλά όχι δεν θα το πετάξω, μετά από μια διαδρομή των 10 λεπτών που θα κάνω. Θα το δώσω σε κάποιον άλλον μέχρι που το χαρτί να χάσει την αξία του. Και εννοείται πως θα πάρω από κάποιον άλλον αν κ όποτε χρειαστώ» αναφέρει η Κατερίνα.

Όλο και περισσότεροι γίνονται αυτοί που δίνουν το εισιτήριό τους στον επόμενο, σε μια κίνηση αλληλεγγύης στους δύσκολους αυτούς καιρούς που ίσως κάποιοι δεν διαθέτουν τα χρήματα για να μετακινηθούν.

«Πάντα δίνω το εισιτήριο μου ή το αφήνω κάπου που μπορεί να το πάρει ο επόμενο..κρίμα είναι να πάει χαμένο, εφόσον δεν έχει λήξει ακόμα» αναφέρει η Σοφία.

Δεν λείπουν και οι αντιδράσεις βέβαια κάποιων που πιστεύουν ότι αυτό δεν είναι λύση. «Δεν πρέπει να γίνεται όλο αυτό» αναφέρει η Μαριάννα «θα οδηγηθούμε στην αύξηση της τιμής των εισιτηρίων μόνο και μόνο για να αυξήσει τα έσοδά της εταιρία .κάτι το οποίο θα επιβαρύνει πάλι όλους εμάς».

Η δωρεά επικυρωμένου εισιτηρίου από τον έναν επιβάτη στον επόμενο, όπως και η λαθρεπιβίβαση θεωρείται παράνομη πράξη, η οποία τιμωρείται και αντίκειται στους Γενικούς Όρους Μεταφοράς . Το ποσοστό της λαθρεπιβίβασης φαίνεται να έχει μειωθεί κατά 8% το τελευταίο εξάμηνο του 2011 σε σχέση με άλλες χρονιές λόγω της αύξησης των ελεγκτών στα μέσα μεταφοράς ( ο αριθμός των ελεγκτών σε λεωφορεία και τρόλεϊ ανέρχεται σε 120-550 περίπου).

Οι καιροί ου μενετοί..το ίδιο και οι εναλλακτικές λύσεις

Η Στέλλα καθημερινά πάει στη δουλειά της στο Μαρούσι με το ιδιωτικό της όχημα. Στη διαδρομή της επιβιβάζει τον Γιώργο και την Ελένη. Και οι τρεις τους είναι άγνωστοι μεταξύ τους. Γνωρίστηκαν στοtwitter μέσα από την πρωτοβουλία της Στέλλας να πάρει συνεπιβάτες στο αυτοκίνητό της και από τότε κάνουν όλοι μαζί τη διαδρομή στην δουλειά τους.

«Εξακολουθούμε κάθε μέρα να πηγαίνουμε όλοι μαζί, ο καθένας στη δουλειά του.. Εφόσον μου περισσεύει χώρος δεν υπάρχει πρόβλημα να παίρνω και άλλα άτομα μαζί μου».

Οι απεργίες των μέσων και η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου φαίνεται πως δεν πτοούν τους Αθηναίους οι οποίοι έχουν βρει ένα νέο τρόπο για να μετακινούνται.«Μοιράζουμε την διαδρομή και παράλληλα περνάμε όμορφα κάνοντας παρέα. Έτσι μειώνουμε την κίνηση στους δρόμους αλλά και το καυσαέριο».

Αυτοκίνητα και μηχανάκια φαίνεται πως έχουν επιστρατεύσει νέοι και όχι μόνο για τις μετακινήσεις τους κάνοντας «carpooling». Κλείνουν ραντεβού μέσω τουϊτερ και κάνουν μαζί τη διαδρομή τους.

Ο Λουκάς έχει βρει έναν νέο, αρκετά πιο οικονομικό τρόπο για να μετακινείται, ο οποίος φαίνεται να του προσφέρει και σωματική άσκηση. « Εδώ και ενάμιση χρόνο πηγαίνω και έρχομαι στη δουλειά με το ποδήλατο. Διανύω καθημερινά περίπου 14 χιλιόμετρα και το μέσο αυτό με βγάζει από τον κόπο του να ξοδέψω χρήματα για να πληρώσω εισιτήριο».

Αθήνα χωρίς μέσα... Ιδανική πόλη ή μήπως όχι;;

«Στην παρούσα φάση, τα πράγματα θα ήταν εφιαλτικά. Το κέντρο είναι αδύνατον με τις ισχύουσες δομές του να αντέξει μία ακόμα μεγαλύτερη εισροή αυτοκινήτων, όπως θα συνέβαινε αν δεν υπήρχαν μέσα. Μόνο αν είχε χτιστεί διαφορετικά δεκαετίες πριν. Όσο ανεπαρκή και προβληματικά και αν είναι τα μέσα, είναι απαραίτητα για μια πιο βιώσιμη πόλη» αναφέρει ο Κωνσταντίνος.

«Δεν νοείται πολιτισμός χωρίς μέσα μεταφοράς» αναφέρει η Ελένη που είναι φοιτήτρια και χρησιμοποιεί καθημερινά τα μέσα. «Ναι μεν το ποδήλατο είναι καλό κ περιβαλλοντικά θετικό αλλά έτσι γυρνάμε αιώνες πίσω κ είναι που είναι οι ρυθμοί της Αθηνάς ταχύτατοι, αν σταματήσουν κ τα μέσα, οι δρόμοι απλά θα είναι "ακίνητοι" κ οι χρόνοι εντελώς απροσδιόριστοι...» προσθέτει.

«Δε θα μπορούσα ούτε να δουλέψω, ούτε καν να επιβιώσω δεδομένου ότι πολλές υπηρεσίες, π.χ. μαγαζιά που βρίσκονται σε άλλες περιοχές…οπότε δεν θα είχα πρόσβαση εκεί. Το να διατηρείς δικό σου μέσο μεταφοράς είναι πολύ δαπανηρό, εκτός από την περίπτωση του ποδηλάτου, που εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να διανύσεις μεγάλες αποστάσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα» αναφέρει η Δέσποινα.