Ο Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης γεννήθηκε το 1991 στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης και σπουδάζει Ιατρική. Παράλληλα, ο ανήσυχος αυτός νέος έχει ήδη κυκλοφορήσει ένα μυθιστόρημα, με τον τίτλο «Διαβάτες στην πόλη», στις εκδόσεις Απόπειρα, ενώ σήμερα πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση φωτογραφίας. Η «Western Americania» φιλοξενείται στο café-bar De Facto, (Παύλου Μελά 19, Θεσσαλονίκη), και διαρκεί ως τις 4 Μαρτίου. Ο δημιουργός μας μίλησε για τη σειρά εικόνων που καταγράφει τα ταξίδια του στις ΗΠΑ.
Ωραίες εικόνες! Τι κρίμα που δεν είναι ασπρόμαυρες!
Το χρώμα είναι το μισό Λος Άντζελες. Το άλλο μισό είναι οι αυτοκινητόδρομοι.
Έχεις μια γενικότερη σχέση με τη φωτογραφία; Θα έλεγα πως η ματιά σου αυτό μαρτυρά.
Μαθαίνω φωτογραφία από το σχολείο. Έχω ιδιαίτερη σχέση με την εικονοποιΐα. Σχεδόν αναπόφευκτα, και τα δύο μου μυθιστορήματα είναι κινηματογραφικά.
Με τι είδους εξοπλισμό έχεις δουλέψει αυτό το πρότζεκτ; Σε ενδιαφέρει να δουλεύεις με high-end τεχνολογία;
Χρησιμοποιώ την πιο ερασιτεχνική από τις ημιεπαγγελματικές μηχανές της Nikon. Η τεχνολογία με διευκολύνει, αλλά συνήθως παραλείπω τις ρυθμίσεις. Προτιμώ τις αβίαστες εικόνες.
Υπάρχουν τουλάχιστον δύο τρομερές, (διαχρονικές, αν αναζητάς έναν μετριοπαθέστερο όρο), εικόνες στο πορτφόλιο. Οι «True Value» και «Points». Θα ήθελες να μας μιλήσεις για αυτές;
«True Value»: Σχεδόν άστεγος στο Σαν Φρανσίσκο. Οι Merry Pranksters ζουν ακόμη, μόνο φορούν τα τζιν πιο καθαρά. Για εκείνους, δεν υπάρχει αμφιβολία: η αληθινή αξία βρίσκεται στη ξεγνοιασιά. Ένας κόκκινος κύκλος, βόρεια του North Beach. «Points»: Παλαίμαχο Λας Βέγκας το αποπνικτικό απόγευμα. Λίγα χιλιόμετρα από το Strip. Εκεί, η προδοσία γίνεται animation. Η χρηστική αρχιτεκτονική. «Learning from Las Vegas» του Robert Venturi.
Εξαιρώντας τις παραπάνω, θα μπορούσα να εικάσω πως το ανθρώπινο στοιχείο παίζει δευτερεύοντα ρόλο στις φωτογραφίες σου. Αντίθετα, διακρίνω μια έμφαση στα σύμβολα της αμερικάνικης εικονογραφίας: επιγραφές motel και diner, αυτοκινητόδρομοι, μεγάλα έρημα τοπία. Τι σχολιάζεις επ' αυτού;
Στο Λος Άντζελες η ανθρωπιστική φωτογραφία σχεδόν απαγορεύεται. Ειδάλλως, καταλήγεις να φτιάχνεις φτηνά πορτρέτα της φτώχειας ή του πλούτου. Το ίδιο ισχύει και για το Λας Βέγκας, που στην πραγματικότητα είναι «προάστιο» του LA. Στο Σαν Φρανσίσκο, τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Προέρχονται όλες οι εικόνες από ένα ταξίδι; Πότε; Για πόσο; Με ποιό σκοπό;
Θα απαντούσα, αν δεν διακινδύνευα τη μαγεία.
Εσύ, όπως εγώ, όπως και όλοι μας, έχουμε μια ιδεατή άποψη για την Αμερική πριν την επισκεφτούμε. Τι περίμενες να δεις; Το αντίκρισες εντέλει; Και τι περιθώριο άφησες παράλληλα στο τυχαίο και το απροσδόκητο;
Είμαι πολύ παρατηρητικός. Είδα αυτά που περίμενα να δω. Μελετάω το Λος Άντζελες και, γενικότερα, την Καλιφόρνια πολύ καιρό για να τρέφω προσδοκίες. Μπορώ να πω με βεβαιότητα πως το Λος Άντζελες δεν έχει αγαπηθεί όπως πρέπει.
9°
