Δημιουργία με κουνελάκι, πουρέ από γαλλικές πατατούλες
και πικάντικη σάλτσα τσιλιντρόν
*
Orgasmic Chocolate Mousse
Μους σοκολάτας με κουλί άγριων βατόμουρων
Γνωριμία με τους σεφ
Οι ιδρυτές της Gastonomic Collectiva είναι ο Βάσκος Íñigo Ocharan και ο Ελληνοϊταλός Marko Rossi, δύο chefs απόφοιτοι του DCT International Hotel Βussines Management School της Ελβετίας. Έχοντας δουλέψει στο παρελθόν σε διάφορα εστιατόρια σε Ελλάδα και Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια ζουν και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Η τεχνική τους βασίζεται στην πολυποίκιλη εμπειρία που έχουν αποκτήσει από διαφορετικές κουζίνες σε χώρες της Ευρώπης, στην προτίμηση των φρέσκων, εποχιακών υλικών και στη μεσογειακή καταγωγή τους. Ο Marko και ο Íñigo μαγειρεύουν κάθε εβδομάδα στο εστιατόριο της γκαλερί The Breeder και είναι πρόθυμοι να μοιραστούν μαζί σας τα μυστικά της κουζίνας τους.
Και η Καλλιόπη Αναγνωστή, διαχειρίστρια του γαστρονομικού μπλογκ Food For Thought, επιλέγει και σχολιάζει την φωτογραφία του Αγίου Βαλεντίνου.
«Οι φωτογραφίες του Ryan McGinley έχουν μια παράξενη ιδιότητα: αιχμαλωτίζουν αμέσως την προσοχή σου σχεδόν μαγνητίζοντάς σε, σε εθίζουν στην ονειροπόλα ατμόσφαιρά τους, σε ακινητοποιούν και σε κάνουν να θέλεις να βυθιστείς μέσα τους. Τα μοντέλα των πορτρέτων του, πάντα ολόγυμνα, αλλά χωρίς να έχουν τίποτα το προκλητικό ή χυδαίο, τρέχουν σε λιβάδια, πηδάνε από βράχους, βουτάνε σε λίμνες και σκαρφαλώνουν σε δέντρα και σπηλιές, αποπνέουν αγνότητα, αθωότητα, ξεγνοιασιά και όρεξη για ζωή, κάνοντάς σε να αισθάνεσαι ότι βιώνουν την απόλυτη εφηβική εμπειρία που είτε νοσταλγείς σχεδόν με πόνο είτε εύχεσαι να μπορούσες να είχες ζήσει. Τα έργα του μεταδίδουν μια κατάσταση απόλυτης ελευθερίας, ανεμπόδιστης από έγνοιες ή οποιουσδήποτε άλλους περιορισμούς και οι ήρωές του δεν έχουν τίποτα το προσποιητό, τίποτα το στημένο, είναι απλώς ξέγνοιαστοι κι απορροφημένοι στον δικό τους κόσμο και τίποτα δεν είναι ικανό να τους αποσπάσει την προσοχή.
Με μια δεύτερη ματιά, δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις ότι οι φωτογραφίες του Mc Ginley, αν και έχουν κάτι το ειδυλλιακό και ονειρικό, δεν προτείνουν μια γυαλιστερή και αψεγάδιαστη ουτοπία, αλλά έναν κόσμο αληθινό και ρεαλιστικό. Τα μοντέλα του δεν έχουν το παρουσιαστικό που συναντάμε στον κόσμο της μόδας ή της διαφήμισης, ίσως μάλιστα είναι άνθρωποι που δεν είναι καν ελκυστικοί με την κλασική έννοια της ομορφιάς∙ είναι άνθρωποι αληθινοί και ζωντανοί, με χαρακτήρα και ατέλειες. Αυτή η αίσθηση οικειότητας που αποπνέουν οι φωτογραφίες του ενισχύεται παράλληλα και από την ίδια τη δημιουργική διαδικασία του McGinley: τα μοντέλα του ποτέ δεν ποζάρουν, παρά αφήνονται ελεύθερα να δράσουν και ο καλλιτέχνης τα παρακολουθεί από τον φακό του με ντοκιμαντερίστικη διάθεση, ή ίσως και με μια λογική παρόμοια με του cinema verité, βγάζοντας χιλιάδες φωτογραφίες και επιλέγοντας τελικά μία και μοναδική για κάθε μοντέλο. Αν και η αισθητική του McGinley συνολικά παραπέμπει στους hippies της δεκαετίας του ’60 και τα nudist περιοδικά των 70s και των 80s, η απουσία ενδυμασίας, η επαφή του ανθρώπου με τη φύση και τα αρχετυπικά τοπία που επιλέγει να αποτυπώσει δίνουν στα έργα του μια διάσταση οικουμενική και μια διαχρονικότητα. Σε τελευταία ανάλυση, η ομορφιά και η νεότητα είναι κάτι φευγαλέο και ο McGinley καταφέρνει πάντοτε με έναν μοναδικό τρόπο να παγιδεύσει ακριβώς αυτές τις δύο ιδιότητες μέσα σε ένα κλικ.
Ο Marlon και η Rebecca ζουν κι αυτοί στον δικό τους μικρόκοσμο, σαν πρωτόπλαστοι. Αγνοώντας οτιδήποτε άλλο μπορεί να συμβαίνει γύρω τους, οπλισμένοι με μια διάθεση να εξερευνήσουν τα σώματά τους με αυθορμητισμό και φυσικότητα και να ικανοποιήσουν την πείνα του ενός για τον άλλο, αγκαλιάζονται και παρασύρουν ο ένας τον άλλον σε ένα παιχνίδι αποπλάνησης. Εκείνος χαϊδεύει τα μαλλιά της. Εκείνη τον ταΐζει με τρυφερότητα. Χάνονται μέσα στη δική τους στιγμή απολαμβάνοντας το τώρα κι ο McGinley αιχμαλωτίζει στον φακό του μια στιγμή γλυκιά και φευγαλέα όσο και ο έρωτας».
Ο Ryan McGinley (γ. 1977) είναι Αμερικανός φωτογράφος και ζει στη Νέα Υόρκη. Στην Ελλάδα εκπροσωπείται από την γκαλερί The Breeder.
13°
