Μετά το επιτυχημένο debate «Φεύγω: το δίλημμα μιας γενιάς» η Intelligence Squared (ΙQ2) παρουσιάζει την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011, το τέταρτο debate με θέμα «Η νέα μεταρρύθμιση βλάπτει σοβαρά την Παιδεία».
Το debate θα πραγματοποιηθεί στo Θέατρο Κολλεγίου Αθηνών, Κολλέγιο Ψυχικού (Στεφάνου Δέλτα 15, Π. Ψυχικό)
Το debate ξεκινάει στις 19:00 και θα ολοκληρωθεί στις 21:00
Ομιλητές
Υπέρ της Πρότασης
Ελένη Καραμαλέγκου, Καθηγήτρια Λατινικής Φιλολογίας και Πρόεδρος Τμήματος Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Άννα Ρούσσου, Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Γλωσσολογίας, Πέτρος Παπαλιανός, Απόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Βασίλης Παπάζογλου, Ειδικός Γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Καθηγητής Ναυπηγικής Τεχνολογίας στη Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Ε.Μ.Π. Βάσω Κιντή, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (Μ.Ι.Θ.Ε.) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αλέξανδρος Στρατής, Υποψήφιος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πειραιά.
Συντονιστής: Νίκος Ανδρίτσος, Δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παραγωγός. Παρουσιαστής της εκπομπής «Στο Στόμα του Νίκου»
Είσοδος: 10 €. Αγορά εισιτηρίων: www.iq2.gr & www.i-ticket.gr, και από τα τηλέφωνα 801 11 60000 και 210 6786000.
Φοιτητές & Μαθητές: Είσοδος ελεύθερη, απαραίτητη η προκράτηση.
Πληροφορίες: Για περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση, ερωτήσεις ή διευκρινήσεις, μπορείτε να επικοινωνείτε με την Μαριλώρα Καμπάνη στο mcambanis@iq2.gr ή στο 210-33.10.213 και στο 6938239234
Με την ευκαιρία του debate η Athens Voice μίλησε με δύο από τις ομιλήτριες:
Βάσω Κιντή
Επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (Μ.Ι.Θ.Ε.) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Η μεταρρύθμιση εκκρεμεί εδώ και χρόνια. Το υπάρχον νομικό πλαίσιο κρατάει το πανεπιστήμιο καθηλωμένο σ’ ένα σύστημα που ευνοεί συσχετισμούς ισχύος. Είναι ένα σύστημα που δεν επιτρέπει στις δημιουργικές δυνάμεις του πανεπιστημίου να εργαστούν και να ανταποκριθούν στο ρόλο τους. Η μεταρρύθμιση είναι τολμηρή και γι’ αυτό προκάλεσε τόσο έντονες αντιδράσεις. Θίγει βαθιές παθογένειες και η εφαρμογή είναι μονόδρομος. Ο νόμος δίνει αυτονομία στο πανεπιστήμιο κι αυτό σημαίνει ότι οι πανεπιστημιακοί θα μπορούν πλέον να ασχοληθούν με τη δουλειά τους. Δηλαδή, το πανεπιστημιακό έργο, την παραγωγή ιδεών και τη μετάδοση της γνώσης. Δεν είναι δουλειά τους να απασχολούνται με τη διοίκηση. Η τριτοβάθμια παιδεία πάσχει. Αυτή τη στιγμή τα πανεπιστήμια λειτουργούν ως εξεταστικά κέντρα. Δεν υπάρχει πρόνοια για έρευνα, αλλά μόνο το φιλότιμο ορισμένων καθηγητών που ως επί το πλείστον ενδιαφέρονται για τη δική τους έρευνα. Οι φοιτητές δεν παρακολουθούν τα μαθήματα, δεν είναι προετοιμασμένοι, τα βιβλία τους είναι κατά κανόνα άθλια. Ο καθένας είναι μόνος, έρημος και αφημένος. Αυτό που πραγματικά βλάπτει την Παιδεία είναι όταν «κανείς δεν κάνει τη δουλειά του». Οι πανεπιστημιακοί, για παράδειγμα, μιλούν για την αντισυνταγματικότητα των ρυθμίσεων χωρίς να είναι αρμόδιοι να τις κρίνουν. Γι’ αυτό το σκοπό υπάρχει η δικαιοσύνη. Οι πανεπιστημιακές αρχές οφείλουν να εφαρμόζουν τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή και οι φοιτητές να ασχολούνται με τα μαθήματά τους.
Η έννοια της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν υπάρχει. Να μελετάμε μαζί, να παράγουμε έρευνα, να ενημερωνόμαστε, να συνδιαλεγόμαστε με συμφοιτητές μας που κάνουν συναφή πράγματα. Ζηλεύουμε την αλληλεγγύη στη μόρφωση που συναντάμε στο εξωτερικό.
Ελένη Καραμαλέγκου
Καθηγήτρια της Λατινικής Φιλολογίας και πρόεδρος τμήματος Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δεν πρόκειται για μεταρρύθμιση, είναι ένας προχειρογραμμένος νόμος που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Αλλοιώνει πρώτα την ίδια την έννοια και την ουσία της παιδείας και μετά βλάπτει την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Βλάπτει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και όχι μόνο την πανεπιστημιακή κοινότητα. Ο νέος νόμος υπονομεύει την ακαδημαϊκή ελευθερία και ανατρέπει τη δημοκρατική τάξη στα πανεπιστήμια, εγκαθιστώντας ολιγομελή και συγκεντρωτικά όργανα διοίκησης. Υπονομεύει την ποιότητα σπουδών με τη μετατροπή των τμημάτων σε διακοσμητικές εκπαιδευτικές δομές και την κατάργηση των τομέων. Οδηγεί σε αποσπασματικές και επιφανειακές σπουδές με τα «ευέλικτα» διετή και τριετή προγράμματα σπουδών. Μετατρέπει τα πανεπιστήμια σε κέντρα μεταλυκειακής εκπαίδευσης και τα πτυχία τους σε πιστοποιητικά δεξιοτήτων. Δημιουργεί αποφοίτους χωρίς επιστημονική ταυτότητα και τα συνακόλουθα επαγγελματικά δικαιώματα, άρα απροστάτευτους μέσα στο σκληρό περιβάλλον της αγοράς εργασίας. Η κατάργηση της βαθμίδας του λέκτορα ψαλιδίζει τα φτερά και τις ελπίδες των νέων για ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Τι άλλο; Αποδυναμώνει την ελληνική γλώσσα καθώς θα την εγκαταλείπουν σταδιακά ως γλώσσα της επιστημονικής τους έκφρασης οι Έλληνες πανεπιστημιακοί, αφού επιβάλλει τη συμμετοχή αλλοδαπών κριτών στις αξιολογήσεις και εξελίξεις τους. Παραμερίζει την παιδεία και τα ιδεώδη των ανθρωπιστικών σπουδών, αφού η βασική φιλοσοφία του είναι χρηματοοικονομικού και τεχνοκρατικού τύπου, εναρμονισμένη πλήρως με την οικονομία της αγοράς. Εισάγει στη λειτουργία των πανεπιστημίων όρους ιδιωτικής εταιρείας, ανοίγοντας το δρόμο για τη σταδιακή κατάργηση της δωρεάν παιδείας. Τέλος, η σοβαρότερη συνέπεια για την ελληνική κοινωνία είναι ότι το κόστος των σπουδών μετακυλίεται στους φοιτητές, τις φοιτήτριες και τις οικογένειές τους. Η παροχή δανείων –άτοκων, υποτίθεται– στους φοιτητές υποθηκεύει το μέλλον τους, πριν καν βρουν δουλειά.
Η έννοια της πανεπιστημιακής κοινότητας υπάρχει. Στο πανεπιστήμιο συνυπάρχουν πολλές συνιστώσες, οι οποίες βρίσκονται σε διαρκή ζύμωση μεταξύ τους προκειμένου να επιτύχουν τη συνοχή και τη συνεννόηση για την πρόοδό του, τη διαρκή αλληλεπίδρασή του με την κοινωνία και τη βελτίωση της προσφερόμενης Παιδείας, με άλλα λόγια, την ποιοτική αναβάθμιση του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου.
10°
