Πλατεία Aγίας Eιρήνης

Ίσως να μην την ήξερες πριν λίγα χρόνια. Έτσι κρυμμένη κι «ανεκμετάλλευτη» που χανόταν στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Ξέφωτο στο τέλος του σιρκουί ανάμεσα στις βιοτεχνίες και τα μαγαζιά της αγοράς της Αιόλου, ακριβώς κάτω από τα υφάσματάδικα της Καλαμιώτου, βρίσκοντας διέξοδο στην Αθηνάς μέσω της οδού που σε τρελαίνει αλλάζοντας τρία ονόματα από Σύνταγμα έως Μοναστηράκι. Για την Καραγιώργη-Σερβίας που γίνεται Περικλέους και καταλήγει σε Αγίας Ειρήνης ο λόγος. Φυσικά, το σύμβολο είναι η ομώνυμη εκκλησία με την επιγραφή «Εν Εκκλησίαις Ευλογείτε Τον Θεόν». Λίγοι την προσέχουν, περαστικοί βιάζονται κυνηγώντας σκυφτοί την ουρά τους, εργάτες ξεφορτώνουν κούτες από φορτηγά σε «συχνές στάσεις», περιπλανώμενοι σκοτώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Αυτό που ίσως δεν ξέρεις είναι ότι πρόκειται για «θεσμική» εκκλησία, σχεδόν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Καθ’ υπερβολή, τη λες και αθηναϊκό «Αβαείο του Ουεστμίνστερ», αφού εδώ τελούνταν οι επίσημες θρησκευτικές τελετές στις οποίες έδιναν το παρών ο Όθωνας και η βαυαρική παρέα του.

Οι δήμαρχοι

Η πλατεία έχει καινούργιους εποίκους αλλά και δύο παραδοσιακούς «δημάρχους». Τον ξακουστό Καππαδόκη κύριο Κώστα που τυλίγει ίσως τα καλύτερα –και σίγουρα τα πιο πικάντικα– σουβλάκια της πόλης στο στενό διάδρομο πίσω από την ξύλινη πινακίδα «ΚΩΣΤΑ», μπροστά από βρετανικού μήκους ουρές (ειδικά μετά την εμφάνισή του στο «Food & The City»). Και τον κύριο Παύλο που ομορφαίνει το σημείο με τα γλαστράκια του, στήνοντας το ξύλινο περίπτερο με την ονομασία «Το Φιόρε Του Παύλου» στη μέση της πλατείας. 1946 και 1951 τα έτη που ξεκίνησαν, αντίστοιχα – στην περίπτωσή τους δεν μπορείς να αποφύγεις το κλισέ «ζωντανή ιστορία». Αμφότεροι δεν φαντάζονταν ότι η έδρα τους θα εξελισσόταν σε hot spot, γι’ αυτό και αντιμετωπίζουν με συμπαθητική επιφυλακτικότητα την «ανάπτυξη». Όπως άλλωστε και οι λιγοστοί κάτοικοί της. Λιμπιστικά πανό «ενοικιάζεται» θα δεις, αλλά είναι τέτοιο το μέγεθος/κόστος των διαμερισμάτων ή και επαγγελματικών χώρων που για κάποια καθιστούν σχεδόν απαγορευτικό το deal τη δεδομένη συγκυρία (π.χ. 240m2 έναντι € 3.500 μηνιαίου μισθώματος…).

…Κι έγινε πιάτσα

Το «Μαγκαζέ», σχεδόν μια πενταετία πριν, δίπλα στην κομψή βιτρίνα των εκδόσεων «Πόλις», έβαλε την πλατεία Αγίας Ειρήνης και στη νυχτερινή βόλτα. Έγινε κατευθείαν προχωρημένο μιντιακό στέκι, όλοι συζητούσαν για τον τεράστιο χάρτη που κάλυπτε τον τοίχο του, για την μπανιέρα στην κομψή τουαλέτα του και σπαταλούσαν το wi-fi που σχεδόν πρώτο σε όλη την Αθήνα έβαλε. Κάπου εκεί μπήκε στο κόλπο και το στενό της Αβραμιώτου, προκαλώντας ροή πιτσιρικάδων που ζωντάνεψαν τους γύρω δρόμους. Τα indie kids βολεύονταν στο «Pop», το «Baba Au Rum» έβαλε και τα κοκτέιλ του Θάνου στο μενού, την ώρα που η Καρύτση γινόταν «το κέντρο του κέντρου».

Πριν από ενάμισι χρόνο το σπετσιώτικο «Θρούμπι» ήρθε να προστεθεί στο πολύχρωμο προϋπάρχον «Καπάκι».  Το τελευταίο σε υποδέχεται μπαίνοντας στην πλατεία, σερβίροντας ζεστό καφέ σε εκείνους που τιμούσαν την Αγία Ειρήνη προτού γίνει  «hip». «Three is a crowd», λοιπόν. Την προηγούμενη θερινή σεζόν έσκασαν «Tailor Made» και «Rooster», διαμορφώνοντας οριστικά το προφίλ της νέας πιάτσας. Πιο «κυριλέ» από την Καρύτση, πιο 30+ από την Αβραμιώτου, σταθερά gay friendly, πιο ψύχραιμη από το Γκάζι. To «Tailor Made» ειδικεύεται στον καφέ (και μάλιστα φθηνό) και τα κοκτέιλ, έχει εξαιρετική διακόσμηση που σπάει το βαρετό αθηναϊκό πρότυπο (πρόλαβε το τραπεζάκι με τη ραπτομηχανή) και στεγάζεται σε κτίριο υπογραφής Τσίλερ. Το «Rooster» με την ωραία ανοιχτή αίθουσα είναι το νέο στέκι των Αθηναίων bookcrossers, φιλοξενεί εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής, σερβίρει πρωινά που συνεφέρουν γερά παιδιά και πιάτα μεσογειακής κουζίνας διά χειρός Βασίλη Πέππα.

DUDE Όπως λέμε κολλητός. Με μια διάθεση… take it easy. Αυτή είναι η φιλοσοφία του Dude, που πριν από λίγες μέρες έκλεισε ένα χρόνο (μεγάλης) ζωής στο στενάκι της Καλαμιώτου. Μπαίνοντας, αυτό που θα σε εντυπωσιάσει είναι η μπάρα του. Μεγάλη, σήμα κατατεθέν, με επίσης μεγάλα και ψηλά ράφια να βρίσκονται στην πλάτη του barman, φιλοξενώντας όποιο ποτό τραβήξει η όρεξή σου. Στο Dude, που ανοίγει από τις 8 το βραδάκι και κλείνει αργά, θα ακούσεις funk, soul, rock, θα γνωρίσεις αρκετό κόσμο και θα το αναζητήσεις και στις επόμενες εξόδους σου, σα να είναι ο κολλητός σου. Καλαμιώτου 14

Γύρω-γύρω

Αλλά δεν είναι μόνο η πλατεία. Στην παράλληλη Καλαμιώτου το «Dude» ψάρωσε κόσμο με την αναφορά του στον «Μεγάλο Λεμπόφσκι» και γρήγορα έγινε στέκι. Μεγάλη μπάρα, πολύς κόσμος στον πεζόδρομο σε επικοινωνία με τα γύρω μπαρ, easy listening στα ηχεία και καταπληκτικά συριανά πατατάκια που σερβίρουν με το ποτό σου. Αυτές τις μέρες σκάει, απέναντί του, και το new entry  bar-theatre «Faust». Θα δεις, ας πούμε, παραστάσεις των Opera Chaotique και Graveyard Café Band, θα ακούσεις μουσικές από Dear Quentin, Christo Z κ.ά. Στο νο. 19 βγάζει τα τραπεζάκια του ο «Μελίλωτος», που εδώ και κάποιους μήνες δεν κάνει μόνο delivery ενώ, όπως επεκτείνεται ο  Λούβρος, η «πολιτεία του Booze»  εκτός από τις ΚΟ.ΤΕΣ. στη Βουλή θα φτάσει μέχρι το ιερό της Αγίας Ειρήνης. Μερικές ακόμα διευθύνσεις για τη βόλτα σου: το καφέ «Aperitif» δίπλα στην Καπνικαρέα με την υπογραφή του Παύλου Πότσιου (Deluxe, Soul κτλ.), παριζιάνικη κομψότητα και πολύ jazz, το καινούργιο καφεβιβλιοπωλείο των εκδόσεων Γαβριηλίδη (Αγίας Ειρήνης 17), η Λέσχη Φίλων Κόμικς (στον όροφο Αγίας Ειρήνης 5), οι επικές μπριζόλες στην ψησταριά της οδού Βασιλικής (το μικρό στενό πίσω από την πλατεία)…

Στο τέλος, λίγη γκρίνια. Η πλατεία Αγίας Ειρήνης είναι ένα πανέμορφο σημείο της πόλης. Δεν είναι πάρκινγκ…

ΚΩΣΤΑ voices

«Κύριε Κώστα,

2 πίτα-μπιφτέκι».

«Να τα κάνω ΑΕΚτζίδικα;

(σ.σ. με καυτερή σάλτσα

και πιπεριές δηλαδή)

«2 πίτες καλαμάκι χωρίς κρεμμύδι, παρακαλώ». «Αν θες χωρίς κρεμμύδι να πας αλλού, εδώ το φτιάχνουμε σωστά…»

«Ένα σουβλάκι, κύριε Κώστα…» «Σίγουρα; Μετά θα θες κι άλλο και δεν θα σου φτιάχνω…»

Στο «Φιόρτε Του Παύλου» βρίσκεις...

Μυρωδικά (ρίγανη, λουίζα, θυμάρι κτλ.) από € 1,5

Χρυσάνθεμα και λοιπά καλλωπιστικά από € 4

Οπωροφόρα όπως λεμονιές, πορτοκαλιές από € 9