…Είναι η απάντηση στην ερώτηση «πας πουθενά τελευταία;», που είναι συγγενής της ερώτησης «πας καλά τελευταία;» και προκαλεί την ίδια αντίδραση (ουρλιαχτά, άρα δεν πας καλά, άρα ναι, να βάλεις τις φωνές).
Διάφορα πράγματα γίνονται από τύχη, out of the blue, είναι αποτελέσματα συμπτώσεων και συγκυριών. Δεν εννοώ το κλασικό παράδειγμα του παππού που αν δεν έσκυβε να σηκώσει από κάτω ένα πακέτο τσιγάρα δεν θα τον χτυπούσε το ταξί άρα θα παντρευόταν τη βασιλοπούλα και θα γινόταν πετυχημένος διαφημιστής – ας μην παίρνουμε τόσα ντραγκς πια, πειράζουν τα νεύρα. Απλώς πολλές δουλειές μού έτυχαν νύχτα σε μπαρ, καφέ, εστιατόρια ή πάρτι. Πολλές δουλειές μού έτυχαν και μέσα σε γραφεία (περιοδικών, καναλιών, παραγωγής, ταξιδίων κ.λπ.), αλλά το να σε δει τυχαία κάποιος σ’ ένα νυχτερινό μαγαζί/event και να σου προτείνει να του γράψεις τον τηλεφωνικό κατάλογο, π.χ., εξακολουθεί να με εκπλήσσει υπερ-ευχάριστα (ή να με υπερ-εκπλήσσει ευχάριστα. Ίου).
Τελευταία δεν μου συμβαίνει βέβαια. Όχι μόνον επειδή τελευταία δεν πάω σε μέρη ή γκαλά όπου μπορεί να σου συμβεί ΤΟ αριστούργημα, αλλά και επειδή τα αριστουργήματα έχουν συμμαζευτεί, για πολύ κόσμο. Από την άλλη, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος: κάποτε έκλεισα μια δουλειά μέσα σε σούπερ μάρκετ (και όχι του τύπου να πουλάω σαρμάδες). Το ηθικό συμπέρασμα είναι ότι οφείλεις να κυκλοφορείς, όπου σε παίρνει, όποτε έχεις λεφτά/νταντά/παπάκι/κούρσα, με υπέροχη διάθεση και με την αισιοδοξία του ανθρώπου που ΣΗΜΕΡΑ θα γνωρίσει το ταίρι του/τον Ντόναλντ Τραμπ/άλλον μαλακισμένον πλούσιο που όμως θα θέλει να επεκτείνει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες με εσένα κυρίως. Όλοι θα σε θεωρούνε βλαμμένο, αλλά ΟΤΑΝ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΓΟΥΑΤΕΒΕΡ, τότε θα τα ξαναπείτε σε άλλη βάση. Και δεν χάνεις και τίποτα…
Μια μέρα λοιπόν βρέθηκα στην Κηφισιά και έφαγα τέσσερα μικρά κεκάκια, υπέροχα, με παρδαλό γλάσο από πάνω, πίνοντας τσάι στο «Hampton’s cupcakes». Το «Hampton’s» το άνοιξε πριν μερικούς μήνες μία κυρία που έχει συνεργαστεί για χρόνια με άλλη κυρία, Αμερικανίδα, που έχει το περίφημο «Magnolia Bakery», που είναι διάσημο (ουφ) από το επίσης περίφημο «Sex & the city»… με το οποίο μπορώ να κάνω εμετό, τόσο το έχω φάει στη μάπα, κάντρο-καντρόνε. Αλλά τα κεκάκια του «Hampton’s» είναι υπέροχα: το λέω επειδή φτιάχνω κέικ με μανία, άρα υποκλίνομαι στον καλλιτέχνη. Κι ενώ στην αρχή μού φάνηκε ψωνίστικο –εδώ ο κόσμος καίγεται κι ανοίγουν cupcake-άδικο;– το να φας ένα-δύο-δέκα νόστιμα μίνι κεκάκια με τον καφέ σου δεν είναι κακή ιδέα. Τα μικρά κάνουν € 1,75, τα λίγο πιο μεγάλα € 2,75, η ποικιλία και οι γεύσεις είναι αμέτρητες, ό,τι έχει σοκολάτα εννοείται σκίζει περισσότερο απ’ ό,τι δεν έχει, αλλά και η μαρέγκα τους είναι τέλεια.
Και μετά λέω, καίγεται που καίγεται ο κόσμος, δεν πάω και σε μία έκθεση; Στην έκθεση «ARRRGH! Τέρατα και σημεία στη μόδα» στο Μουσείο Μπενάκη, που οργανώθηκε από τον πολιτιστικό οργανισμό ATOPOS Contemporary Visual Culture, είδα ακριβώς αυτό που λέει το ταμπελάκι: σημεία και τέρατα ή, μάλλον, χαρακτήρες, εικόνες, πρόσωπα, σύμβολα και φατσούλες/σκυλόφατσες, με όλα τους τα ρούχα και αξεσουάρ. Μεγάλοι μόδιστροι, σχεδιαστές, οίκοι και καλλιτέχνες έχουνε βάλει το λιθαράκι ή την κοπιτσίτσά τους στην έκθεση, και αν σας ενδιαφέρει η μόδα, η κοινωνιολογία, ακόμα και η Ιστορία… κάντε ένα πέρασμα, έχει πολύ χάζι.
Ακόμα πιο μετά πήγα στη Νέα Φιλαδέλφεια κι έφαγα μία τορτίγια ή κάτι άλλο μεξικανο-ισπανο-τέτοιο πολύ νόστιμο στη «Hacienda». Η «Hacienda» είναι καφέ-μπαρ με κάμποσα σνακς, πιάτα, γλυκά και ποτά σε lounge ατμόσφαιρα… όπου lounge λέμε όλα τα χαλαρά μαγαζιά με μουσική στο βάθος, διάθεση σκοτώνουμε-την-ώρα-μας-ώρες, ύφος νησιώτικο και αέρα διακοπών. Είναι πάνω στον πεζόδρομο, ήσυχο, φιλικό και με καλές τιμές – ποτό 6-8 ευρώ, τεταρτάκι ρακόμελο 8 ευρώ.
Το κλου; Επειδή μέχρι στιγμής όλα ωραία αλλά δεν έχω σταυρώσει διασημότητα πουθενά, αποκτάει ιδιαίτερη βαρύτητα το βράδυ που πέτυχα μαζεμένους στο «Balthazar» τούς Ζωή Λάσκαρη, Μάρθα Καραγιάννη, Ντίνο Πετράτο, Γιώργο Παυριανό, Μάνο Ελευθερίου και άλλους. Στο ίδιο τραπέζι! Η παρέα μου σχολίαζε ότι μόνο ο Κώστας Βουτσάς έλειπε, αλλά βέβαια έλειπαν και πολλοί ακόμα. Πάντως η βραδιά ήταν υπέροχη, καλοκαιρινή, με χαλαρή διάθεση (οι εποχές αλλάζουνε αλλά οι διαθέσεις μένουν). Ήταν μετά από την παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου του Μάνου Ελευθερίου «Πριν απ’ το ηλιοβασίλεμα» που επίσης είχε μεγάλη επιτυχία και χαλαρή διάθεση (είναι να μην πάρει φόρα αυτή η χαλαρότητα…).
Δυστυχώς σε καμία απ’ αυτές τις εξόδους και κινήσεις δεν προέκυψε δουλειά, γκομενιλίκι, ντράβαλο – κάτι ενδιαφέρον έξω από τα καθιερωμένα δηλαδή. Αλλά ήταν καλά παντού. Ο Γιώργος Μακρυγιάννης, που είναι στα μέσα και στα έξω του «Balthazar» φέτος, ήταν ντυμένος υπέροχα. Ο Ντίνος Πετράτος μού φάνηκε λαμπερός, η Ζωίτσα ακόμα λαμπερότερη και γεμάτη ενέργεια, η Καραγιάννη γοητευτική όπως πάντα. Κι όλα αυτά, χωρίς καν τον Κώστα Βουτσά…
Hampton’s cupcakes,Λεβίδου 11, Κηφισιά
ARRRGH! Τέρατα και σημεία στη Μόδα, Μουσείο Μπενάκη, Σαλαμίνος 72, www.atopos.gr
5°
