Στα 26 του χρόνια, έχει κατακτήσει περισσότερα από 20 μετάλλια, μετράει περισσότερες από 30 διακρίσεις σε εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο και έχει καταφέρει να γνωρίζουν όλοι το όνομά του. Ο Λευτέρης Πετρούνιας δεν είναι απλά ο καλύτερος Έλληνας αθλητής στους κρίκους, είναι φαινόμενο. Τον Ιούνιο του 2015 τραυματίστηκε στην προπόνηση αλλά δε το έβαλε κάτω, ταξίδεψε με την ελληνική αποστολή στο Μπακού και κατέκτησε το χρυσό στο ευρωπαϊκό. Λίγους μήνες μετά αναδείχτηκε πρωταθλητής κόσμου στη Γλασκώβη, κερδίζοντας το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Φυσικά, συνέχισε να σαρώνει τα χρυσά μετάλλια σε κάθε διοργάνωση που συμμετείχε γεμίζοντάς μας ελπίδα για ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς. Τώρα, λίγες μόνο μέρες πριν την πολυπόθητη αναμέτρηση μας μιλάει για την καθημερινότητά του, τις σκέψεις του και τις δυσκολίες του να είσαι αθλητής στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης.
Πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητα ενός αθλητή / αθλήτριας τέτοιου επιπέδου εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα του 2016;
Η καθημερινότητα ενός αθλητή εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων είναι ιδιαίτερα δύσκολη σε θέμα πίεσης τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, αφού οι προπονήσεις φτάνουν το σώμα και το πνεύμα στα άκρα. Στην Ελλάδα συγκεκριμένα, το έργο του αθλητή γίνεται ακόμη δυσκολότερο εξαιτίας της κρίσης καθώς ο αθλητής καλείται να διαχειριστεί καταστάσεις που δεν πρέπει να τον αφορούν, όπως οικονομικές και υλικοτεχνικές ελλείψεις. Ευτυχώς, στη δική μου περίπτωση, η στήριξη της Stoiximan με βοηθάει να συνεχίσω την προετοιμασία μου χωρίς τέτοια προβλήματα.
Πόσες ώρες αφιερώνεις τη μέρα στην προπόνηση και τι χρειάζεσαι για να αντεπεξέλθεις;
Αφιερώνω 4-7 ώρες την ημέρα, αναλόγως την περίοδο της προετοιμασίας που διανύουμε. Αυτό που χρειάζομαι είναι τον γιατρό μου, γιατί υπάρχουν συχνοί πόνοι, την φυσιοθεραπεύτρια μου 3-4 φορές την εβδομάδα και πολλή ξεκούραση!
Πώς ανταπεξέρχεσαι στις οικονομικές απαιτήσεις της προετοιμασίας σου;
Στις οικονομικές απαιτήσεις της προετοιμασίας μου ανταπεξέρχομαι καθαρά και μόνο χάρη στη στήριξη του χορηγού μου, Stoiximan, καθώς η χρηματοδότηση των ομοσπονδιών γίνεται με τεράστια κενά και αυτό καταλήγει στο να μένουν οι αθλητές απλήρωτοι.
Ποια είναι τα συναισθήματα ενός αθλητή τις στιγμές που αγωνίζεται; Τι σκέψεις περνάνε από το μυαλό σου;
Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα, εγώ ας πούμε νιώθω άγχος που ευτυχώς καταφέρνω να κοντρολάρω αλλά και χαρά που βρίσκομαι σε έναν τελικό, γιατί έχω ήδη πετύχει κατά το ήμισυ και παραπάνω τον στόχο μου. Οι σκέψεις είναι ελάχιστες και έχουν να κάνουν κυρίως με την επίτευξη του στόχου και την καταξίωση για τους κόπους, τους πόνους και τη δύσκολη περίοδο που διένυσα, μέχρι να φτάσω σε εκείνο το σημείο.
