Καλοκαιρινό πίλινγκ, λίγα ψώνια πολύ ιδιαίτερα, και μια απόδραση μέσα στα φυλλοκάρδια της πόλης.
Ο λαχνός που κέρδισα στη λαχειοφόρο αγορά του σχολείου μας ήταν για ένα «Ιταλικό πίλινγκ λάμψης» – όλοι οι λαχνοί είναι μαμαδίστικοι, η κάθε μαμά προσφέρει ό,τι προαιρείται ανάλογα με τη δουλειά/το χόμπι της. Η μαμά Ευγενία Γιαρένη είναι δερματολόγος, οπότε πήγα μες στη χαρά και μου έκανε την παραπάνω περιποίηση: είχα χίλια χρόνια να κάνω οτιδήποτε στη μούρη μου πλην πλυσίματος, η τεχνολογία έχει αλλάξει έκτοτε, η Ευγενία δεν με έβαλε στον αχνό ούτε με ζούληξε ούτε με καταπίεσε, αντίθετα πέρασα υπέροχα και βγήκα από την όλη ιστορία πιο λαμπερή από ποτέ. Το Ιταλικό πίλινγκ είναι, λέει, ιδανικό για βαφτίσια, γάμους και καλοκαιρινά πάρτι – ελαφρύ, χαρούμενο, σε αφήνει αφράτη και δροσερή, οπότε το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ακόμα κι αν δεν έχετε να πάτε πουθενά, η αίσθηση «είμαι φρέσκια» είναι σπουδαία, με πήγε πίσω μια δεκαετία. Ψυχολογικά λέμε. Μπορεί και εμφανισιακά, γιατί όχι.
Στο ίδιο σχολείο λοιπόν, μια άλλη εφευρετική μαμά, η Ιωάννα Χριστοπούλου, φτιάχνει υπέροχα σανδάλια, πέδιλα και σαγιοναράκια για παιδιά και μεγάλους – τα pixietoes έχουν πάρει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις, μάλιστα ήταν υποψήφια πρόσφατα για το Rising Star Award στην έκθεση Bubble London ( το μότο της εταιρείας είναι «Making walking a little more fun»). Τα σανδάλια της Ιωάννας είναι παιχνιδιάρικα μικρά έργα Τέχνης, είτε είναι στολισμένα, χαριτωμένα παιδικά για κοκέτικα κοριτσάκια, είτε είναι απλά και κομψά. Η Ιωάννα τα φιλοτεχνεί εδώ και κάμποσα χρόνια με πολλή επιτυχία και κακώς άργησα να το μάθω, η κόρη μου τραβάει τα μαλλιά της που δεν της έχω πάρει ακόμα pixietoes να κυκλοφορεί τα καλοκαίρια…
Η βδομάδα αυτή είναι η τελευταία σχολική, με γιορτές και πανηγύρια που κλείνουν άλλη μια χρονιά – δεν ξέρω αν όλα τα δημόσια σχολεία έχουν το σύστημα με τους λαχνούς πάντως το δικό μας είναι πάρα πολύ οργανωμένο, με σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων που μεγαλουργεί….
Άλλο ιδιαίτερο «μέρος για διαφορετικά ψώνια» είναι το «Happy Hippie» στον Πειραιά: ένα (ορίστε που ήρθε η ώρα της έκφρασης) ένα concept store με διαλεχτά είδη σπιτιού, παιδικά ρουχαλάκια και αξεσουάρ υπερ-κομψά, διακοσμητικά, είδη δώρων και γενικά πανέμορφα πραγματάκια που θέλεις να τα αποκτήσεις (ακόμα κι αν δεν έχεις το κατάλληλο σπίτι/παιδί για να τα εκμεταλλευτείς σωστά). Το «Happy Hippie» είναι κάπως σαν μυστικό που το ξέρουν οι μυημένες, σε όροφο, δεν έχει βιτρίνα δηλαδή, αλλά ολόκληρο το μαγαζί είναι μια βιτρίνα, απλώς την βλέπεις όταν μπεις μέσα. Ή από το e-shop, αν ο Πειραιάς σου πέφτει μακριά.
Ένα βράδυ Πέμπτης η οικογένειά μου πήγε ξαφνικά στο «Cafe του Νομισματικού Μουσείου» να δει μια μπάντα jazz-blues που έπαιζε και τραγουδούσε εκεί. To «Café» φιλοξενεί live bands, live events γενικά, στον δροσερό κρυφό κήπο του – τόσο κρυφό, που πολύς κόσμος όταν ακούει για το Νομισματικό Μουσείο δεν ξέρει καν ότι υπάρχει κήπος με καφέ μέσα, ανοιχτό από τις 9.00 το πρωί. Είναι ένα πολύ όμορφο μέρος αυτός ο κήπος, μυστηριώδης, από άλλες εποχές. Η μουσική δεν είναι δυνατή, συζητάς άνετα, βγαίνεις ραντεβού με αγαπημένο πρόσωπο, άσε που δεν πρόκειται να σε πετύχει άλλο αγαπημένο πρόσωπο εκεί μέσα αν υποθέσουμε ότι είσαι σκαστός ή το ραντεβού είναι μουλωχτό… το κοινό χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, φοιτητές ή νέοι που μοιάζουν με φοιτητές και μεγαλύτεροι σε ηλικία πολύ σικ άνθρωποι που υποψιάζεσαι ότι ανεβαίνουν αγκαζέ αργά-αργά προς την πατρίδα τους (Κολωνάκι) όταν τελειώνει το πρόγραμμα.
Το οποίο πρόγραμμα αρχίζει στις 9.00 μμ και είναι διαφορετικό κάθε Πέμπτη ή άλλο βράδυ, πάντα ιδιαίτερο και ενδιαφέρον, με μπάντες υψηλής ποιότητας και πολύ αξιόλογες φωνές… πωωωω, ακούγομαι σαν Δελτίο Τύπου αλλά κοιτάξτε: είναι σούπερ το μέρος, τσεκάρετε το πρόγραμμα και διαλέξτε μια μουσική που σας κάνει κλικ, περάστε την ανθισμένη-πράσινη αψίδα της εισόδου, καθίστε σε μια γωνία και πάρτε βαθιά ανάσα. Μοσχοβολάει σαν εξοχή, ξεχνιέσαι με τη μουσική και την καλοκαιρινή νύχτα της Αθήνας, της Αττικής, της Ελλάδας, ε καλά που θα το άφηνα έτσι, της Μεσογείου ολόκληρης. Ξαναλέω, είναι σούπερ. Και τα Μοχίτο του μια χαρά…
3°
