Πενήντα δύο ημέρες δήμαρχος, τέσσερα δημοτικά συμβούλια. Η ημερήσια διάταξη έχει φτάσει έως τα 90 προς συζήτηση θέματα.
Από τις 23 Ιανουαρίου ένα θέμα κι αυτό εκτός ημερήσιας διάταξης ήταν βέβαιο ότι θα συγκέντρωνε το ενδιαφέρον της συζήτηση: το ζήτημα των μεταναστών απεργών πείνας στο κτίριο Υπατία.
Η διαδικασία ξεκίνησε όπως πάντα: με σχετική καθυστέρηση. Σούσουρο στους διαδρόμους, πηγαδάκια στα καθίσματα των διαμερισματικών. Το όνομα του Γιάννη Μπουτάρη ακούστηκε αρκετά. Αφορμή το προηγούμενο ψήφισμα του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης το οποίο ζητούσε τη νομιμοποίηση των μεταναστών.
Η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ξεκίνησε με μια απουσία και με νέες παρουσίες. Απών ήταν και μάλιστα για δεύτερη συνεχόμενη φορά ο δημοτικός σύμβουλος της «Χρυσής Αυγής», Ν. Μιχαλολιάκος. Στις νέες παρουσίες ήταν οι μετανάστες – απεργοί πείνας από το την Υπατία και από τα Προπύλαια. Πήγαν για να ακουστούν τα αιτήματά τους. Δεν ήταν, όμως, όλοι σε θέση να μιλήσουν. Ειδικά μετά από τόσες μέρες απεργίας πείνας. Ανάμεσα σε καλοχτενισμένες κυρίες καθόταν ένα παιδί καταπονημένο. Ακουμπούσε στον ώμο του φίλου του και έκλεινε τα μάτια κάθε φορά που άναβε το φλας. «Τι άλλο μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος μέσα στη βαβούρα του δημοτικού συμβουλίου πέρα από το να δημιουργήσει συναισθήματα;», σκέφτομαι.
Ο άμεσος κίνδυνος για την υγεία και τη ζωή των μεταναστών ήταν που έκανε τον δήμαρχο Αθηναίων να ξεκινήσει την διαδικασία με μια έκκληση – πρόταση για απόφαση. Είπε: «απευθύνω έκκληση προς τους απεργούς πείνας να αναστείλουν την απεργία τους, με στόχο την έναρξη διαλόγου με την πολιτεία αμέσως μόλις η υγεία τους το επιτρέψει». Και πρόσθεσε, «ο ίδιος και ο δήμος είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας, ώστε να υπάρξει διέξοδος και να οδηγηθούμε σε θετική έκβαση με τρόπο ρεαλιστικό και ανθρώπινο». Και μετά έθεσε την πρότασή του προς συζήτηση και ψηφοφορία.
Το σχέδιο απόφασης του Γ. Καμίνη απορρίφθηκε. Οι παρατάξεις της μειοψηφίας έδωσαν αρνητική ή λευκή ψήφο. Ο πιο «λευκός» όλων ήταν ο επικεφαλής της παράταξης “Αθήνα Πόλη της Ζωής μας”, Νικήτας Κακλαμάνης. Επί της ουσίας δεν πήρε θέση σε κανένα ψήφισμα αναφορικά με το θέμα των απεργών πείνας. Σε όλα έδωσε λευκό ασχέτως από ποια παράταξη προερχόταν το ψήφισμα. Υποστήριξε ότι «δεν μπορείς να απευθύνεις έκκληση για διάλογο, όταν η κυβέρνηση δεν πιστεύει σ’ αυτόν». Χαρακτήρισε «το Δουβλίνο ΙΙ «πηγή του κακού» και την πρόταση Καμίνη ευχολόγιο». Ζήτησε να ασκηθούν πιέσεις στην κυβέρνηση, ώστε να κατατεθεί τροπολογία στη Βουλή από τον υπουργό Εσωτερικών σχετικά με τις νομιμοποιήσεις μεταναστών ή να συσταθεί μία επιτροπή που να εξετάσει τα δεδομένα και οι συγκεκριμένοι απεργοί πείνας να προηγηθούν σε μια διαδικασία νομιμοποίησης, αλλά χωρίς να φανεί, όπως είπε, ότι η πόλη υποκύπτει σε εκβιασμούς και πιέσεις. Ο επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης», Νίκος Σοφιανός πρότεινε την υπερψήφιση της σχετικής απόφασης του Δήμου Θεσσαλονίκης λέγοντας, «γιατί όχι και στην Αθήνα; Αυτό θα ασκήσει πίεση για να βγουν οι μετανάστες νικητές. Νικητές γι’ αυτούς και για μας». Η επικεφαλής της «Ανοικτής Πόλης», Ελένη Πορτάλιου είπε ότι οι απεργοί ζητούν το αυτονόητο και ο Πέτρος Κωνσταντίνου εκ μέρους της «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας» δήλωσε ότι «δεν είναι δυνατόν να διακόψουμε την απεργία και να μπούμε σε ένα νεφελώδη διάλογο». Τέλος, ο επικεφαλής της παράταξης “Επιμένουμε Αθήνα”, Γιώργος Αμυράς, ζήτησε να απευθυνθεί ο Δήμος στην κυβέρνηση, να αλλάξει το καθεστώς των ενσήμων και ο Δήμος να προτείνει πρακτικές λύσεις για τη νομιμοποίηση των μεταναστών.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Δεν περίμενα να συμφωνήσουν οι παρατάξεις της μειοψηφίας. Όλα σε αυτή τη χώρα έχουν συνέπεια. Η εκάστοτε κυβέρνηση - δημοτική αρχή προτείνει και η αντιπολίτευση με ελάχιστες εξαιρέσεις απορρίπτει. Συνεπής η αντιπολίτευση. Συνεπής και ο Γιώργος Καμίνης. Η πρότασή του δεν αποκλίνει στο ελάχιστο από τις δημόσιες θέσεις που έχει αναπτύξει για την μεταναστευτική πολιτική είτε προεκλογικά είτε και παλιότερα, ως Συνήγορος του Πολίτη. Ουδέποτε είχε πάρει θέσει υπέρ της μαζικής νομιμοποίησης μεταναστών. Σε κάθε ευκαιρία μιλάει για την επιτακτική ανάγκη καταγραφής των μεταναστών για να βγουν από το καθεστώς της «ανυπαρξίας». Αυτό φώναζε χθες: «έχουμε πρόγραμμα. Η ταυτοποίηση των ανθρώπων αυτών είναι αναγκαία. Δε με νοιάζει πώς θα λέγονται, αρκεί να βγουν από την ανωνυμία».
Μ’ αυτές τις θέσεις η πολυσυλλεκτική παράταξη «δικαίωμα στην πόλη» επικράτησε στις εκλογές. Πενήντα δύο ημέρες μετά φαίνεται ότι κάποιοι μέσα στην παράταξη (ως επί τον πλείστον από την Δημοκρατική Αριστερά) άλλαξαν γνώμη. Οι δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας, Γιώργος Αναγνωστόπουλος, Ρέα Γαλανάκη, Μαρία Κουβέλη, Νέλλη Παπαχελά, Φώτης Προβατάς, Άννα Χατζηγιαννάκη ψήφισαν «παρών» απορρίπτοντας την εισήγηση του επικεφαλής τους. Ζήτησαν περισσότερο μαχητικές διατυπώσεις και επίσπευση των διαδικασιών νομιμοποίησης των απεργών πείνας. Και ποια είναι η κατάληξη; Ότι όλοι μαζί, χθες, αποφάσισαν με συνέπεια να διαφωνήσουν σε ένα θέμα που παρότι δεν άπτεται των αρμοδιοτήτων του Δήμου, έδινε μια ευκαιρία για διέξοδο από την κρίση αντί να περιορίζεται σε καταγγελίες. Τρεις από την παράταξη του Καμίνη που διαφώνησαν με τον δήμαρχό τους, ήταν και αντιδήμαρχοι. Οι δύο από αυτούς (Αναγνωστόπουλος και Προβατάς) έχουν ήδη παραιτηθεί ενώ η παραίτηση της τρίτης (Παπαχελά) τελεί ακόμα υπό διευκρίνιση. Αυτό μπορεί να προκαλεί συγκίνηση και σενάρια σε όσους αγαπούν τους διαδρόμους στο μέγαρο της πλατείας Κοτζιά, ελάχιστα όμως επηρεάζει την κατάσταση των πρωταγωνιστών της ιστορίας. Οι μετανάστες στην Υπατία συνεχίζουν να κάνουν απεργία πείνας, ήδη για 29η ημέρα, και τα περιθώρια στενεύουν – για όλους.
