Κάτι τρέχει με τους φοιτητές και πάνε βράδια στις σχολές

Το πάρκινγκ είναι γεμάτο αυτοκίνητα, η κίνηση στην πύλη της πανεπιστημιούπολης αυξημένη και κάπου στο βάθος ακούγεται τριπ χοπ, ska και μπάλκαν. Τα κουτάκια μπύρας στα χέρια μιας παρέας, που φαίνεται να έχουμε την ίδια κατεύθυνση, λάμπουν στο σκοτάδι κι ένα ακόμη φοιτητικό πάρτι είναι γεγονός.

Είναι άλλο ένα από εκείνα τα βράδια, που μοιάζουν με τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές του Toy Story. Όταν τα παιχνίδια ζωντανεύουν και κανείς δεν παίρνει είδηση. Αυτή την εντύπωση μου έδιναν πάντα τα πάρτι στα αίθρια και τα φουαγιέ των ελληνικών πανεπιστημίων. Τα μεσάνυχτα αρχίζει να παρατηρείται μία κινητικότητα και μέχρι τις 2.00 όλοι είναι στις θέσεις τους.

Η μπίρα έχει 1 ευρώ, το ποτό μόλις 3 κι αν αντέξεις να περιμένεις την ουρά, θα τα έχεις. Πίσω από έναν προχειροστημένο πάγκο μου βάζουν παγάκια με το χέρι, αλλά δε με νοιάζει. Στριμώχνομαι στο πλήθος για να επιστρέψω στην παρέα μου με το μισό ποτό στο πάτωμα και σε λίγο «ωπ, να ΄μαι πάλι εκεί».

Ο μέσος όρος ηλικίας δεν ξεπερνά τα 22 και η μουσική δεν είναι αυτή που ακούς σε ένα συνηθισμένο μπαράκι της πόλης. Τι άλλο θέλει ένας νέος που ψάχνει διέξοδο από τις μέινστριμ προτάσεις της νυχτερινής Αθήνας;

Παρόλο που ok, ο κύριος στόχος είναι η οικονομική ενίσχυση κάποιας πολιτικής συλλογικότητας της κοινοβουλευτικής ή εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ενίοτε του αναρχικού χώρου, πολλές παρέες αναζητούν με μανία στο facebook το event για το επόμενο πάρτι. Θα «αράξουν» στα σκαλάκια ή θα «χτυπηθούν» ανάμεσα στο πλήθος και την κάπνα. Ο κόσμος συνήθως είναι πολύς, αλλά όλα είναι πολύ πιο οργανωμένα απ’ ότι περίμενα.

Αν τώρα σου διαφεύγει η αναγκαιότητα ύπαρξης τέτοιων πάρτι σε πανεπιστημιακούς χώρους, βλέποντας στη συνέχεια τι μας είπαν κάποιοι πιστοί θαμώνες και διοργανωτές ίσως αλλάξεις γνώμη.

Τα κορυφαία

Με κορυφαία εκείνα των Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων στο Πολυτεχνείο, της Φιλοσοφικής και όχι μόνο, η συνήθεια των πάρτι οικονομικής ενίσχυσης είναι μια ευκαιρία συνάντησης και πνευματικής αναζήτησης.

Το Φυσικομαθηματικό, η Νομική, η Αρχιτεκτονική και οι Τοπογράφοι δεν πάνε πίσω, ενώ φήμη στα καλά πάρτι είχε χρόνια η Καλαμιώτου, «όλοι το έλεγαν ότι εκεί γίνονταν τα καλύτερα πάρτι, ανεξαρτήτως της σχολής που τα διοργάνωνε», παραδέχεται η Δάφνη. Πλέον η ιστορική πολυκατοικία της Καλαμιώτου, που στέγαζε για χρόνια το τμήμα Επικοινωνίας του Καποδιστριακού, δεν ανήκει στο πανεπιστήμιο, αλλά εναλλακτικές υπάρχουν.

Άλλωστε αυτά τα πάρτι δεν είναι κάτι καινούργιο. Κορυφώθηκαν γύρω στο 2006-2007, «όταν το φοιτητικό κίνημα ήταν στις δόξες του», αλλά αποτελούν θεσμό στη ζωή των πανεπιστημίων που με τα χρόνια έχουν αναπτύξει μια μυστική και έντονη νυχτερινή δραστηριότητα.

Όταν δε γίνεται πάρτι στην Ιατρική, πρέπει να διαλέξεις στρατόπεδο καθώς δύο φώτα φαίνονται στο βάθος. Αριστερά είναι η 24ωρη βιβλιοθήκη και δεξιά το πάρτι. Το πρόβλημα είναι ότι μετά τα μεσάνυχτα και τα δύο έχουν κόσμο. Διαλέγω δεξιά και μπαίνω.

Τι να περιμένεις όταν φτάσεις…

Ημίφως προς σκότος, τζαζοσουίνγκ, σόουλ ή κάτι χαλαρό για αρχή και προς το τέλος πανκ και dubstep. Αν έχεις τα κέφια σου και αντέξεις την κάπνα και τα mosh pits, τον ανεξέλεγκτο χορό που ο ένας πέφτει πάνω στον άλλο σπρώχνοντας αδιακρίτως προς κάθε κατεύθυνση, θα φύγεις το πρωί. Από κόσμο να περιμένεις χύμα φοιτηταριό, που φτάνει μέχρι και τις 2.000 άτομα, ενώ έμαθα ότι κάποτε στη Φιλοσοφική είχαν φτάσει μέχρι και τις 5.000. Το μυστικό της επιτυχίας είναι ότι όσοι βρίσκονται εκεί ξέρουν ότι θα είναι «καλή φάση». Θα πιούν πολύ πληρώνοντας ελάχιστα και θα διασκεδάσουν κάπως διαφορετικά, αυτό-οργανωμένα.

Κυκλοφορεί σε event στο facebook

Αυτό ακριβώς θέλουν να πετύχουν αυτά τα πάρτι, να αποδείξουν ότι υπάρχει κι ένας άλλος τρόπος διασκέδασης, μη εμπορευματοποιημένος που μπορεί να οργανωθεί συλλογικά και αυτόνομα. Όπως πιστεύει και ο Βασίλης, «Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από τα φουαγιέ των πανεπιστημίων για να γίνουν τέτοιες δράσεις, αφού από εκεί ουσιαστικά ξεκινάει και όλη αυτή η προσπάθεια αυτοδιαχείρισης και αυτο-οργάνωσης. Είναι πάρτι σχολών έτσι κι αλλιώς. Αυτό που θέλουμε ουσιαστικά να δείξουμε είναι ότι η διασκέδαση μπορεί να οργανωθεί αυτόνομα και μη εμπορευματοποιημένα».

Με μία μικρή είσοδο γύρω στα 2 ευρώ, τα έσοδα κατανέμονται σε πολλές μεριές. Από την ενίσχυση κέντρων προσφύγων και άλλων ευπαθών ομάδων, κάλυψη δικαστικών ή ιατρικών εξόδων «συντρόφων» μέχρι και πληρωμές αφισών και άλλων δράσεων των εκάστοτε διοργανωτών, τα πάρτι είναι η μόνη πηγή εσόδων και ο κύριος λόγος διοργάνωσής τους είναι οικονομικός.

Γης μαδιάμ (ΝΟΤ)

Τα «μπάχαλα» είναι πάντα ενδεχόμενο, όμως αποτελούν εξαιρέσεις, λέει η Ελεάνα. Η ίδια δε χάνει πάρτι για πάρτι, έχει καθαρίσει αμέτρητα φουαγιέ πανεπιστημίων, ενώ τελευταία δοκιμάζει την αντοχή και το ταλέντο της στα ντεκς. Ο λόγος που νυχτοπερπατά συχνά στις σχολές δεν είναι μόνο συνήθεια, αλλά κάτι παραπάνω. «Πέραν του ότι συμβαδίζει με τις μουσικές μου προτιμήσεις, τυχαίνει να είναι κι ένα πολιτικό εγχείρημα, γιατί ουσιαστικά ενισχύεις διάφορες συλλογικότητες, με τις οποίες συμφωνείς πολιτικά. Εννοείται ότι μ’ αρέσει και ο κόσμος που μαζεύεται, έχουμε, πώς να το πω, το ίδιο στυλ».

Οι καθηγητές και ο πρύτανης τα ξέρουν αυτά;

Αφού δώσει άδεια ο Πρόεδρος του Τμήματος ή η Κοσμητεία, ο μόνος όρος που τίθεται είναι να καθαριστεί ο χώρος στο τέλος και οι διοργανωτές να αναλάβουν την ευθύνη οποιασδήποτε φθοράς προκύψει. «Έτσι όπως πάρεις το χώρο, έτσι ακριβώς πρέπει να τον παραδώσεις», λέει ο Βασίλης που έχει τρέξει πολλές φορές σε Κοσμητείες για άδειες.

Σειρά έχει το αλκοόλ που εξασφαλίζεται έπειτα από συμφωνία με κάβες και συνήθως ό,τι μπουκάλι δεν ανοιχτεί επιστρέφεται.

Έτσι διασκεδάζουν πολλοί φοιτητές την ώρα που η πόλη στριμώχνεται στα μπαρ και τώρα πια, αν τις μικρές ώρες τύχει να δεις κίνηση και φώτα στην πανεπιστημιούπολη, θα ξέρεις τι συμβαίνει.

Αρχική φωτογραφία: Θανάσης Καρατζάς