Όταν ο εθελοντισμός γίνεται επάγγελμα με μισθωτή σχέση εργασίας, ο μεγάλος κερδισμένος δεν είναι άλλος από τον αποδέκτη της εθελοντικής δράσης. Στη σημερινή συγκυρία της οικονομικής κρίσης οι έννοιες της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και της ανιδιοτελούς προσφοράς μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Το «World of Difference» είναι ένα παγκόσμιο πρόγραμμα της Vodafone, το οποίο ξεκίνησε στην Ελλάδα τον περασμένο Σεπτέμβριο. Δίνει τη δυνατότητα σε εθελοντές να εργαστούν σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς της επιλογής τους για ένα συγκεκριμένο έργο. Μέσα σε πέντε εβδομάδες έφτασαν προς αξιολόγηση 292 αιτήσεις στα γραφεία της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας. Η επιλογή για την πενταμελή επιτροπή της Vodafone, αν και δύσκολη, ολοκληρώθηκε. Οι τρεις εθελοντές έχουν ήδη πιάσει δουλειά.
Ο Κωνσταντίνος Κωστόπουλος θα αναλάβει τη θέση του Επαγγελματικού Συμβούλου στο Σύλλογο για την Ψυχική Υγεία – Σ.Ο.Ψ.Υ. Πάτρας. Η Καίτη Αλευρά θα αναλάβει τη διεύθυνση του νέου Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων και Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης του Συλλόγου Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής «ΑΝΙΜΑ» στα Καλύβια Αττικής. Η Βασιλική Χατζοπούλου θα εργαστεί ως κοινωνική λειτουργός στο Σύλλογο Ατόμων με Κινητικά Προβλήματα "ΠΕΡΠΑΤΩ" του νομού Ροδόπης. Οι επιτυχόντες ήρθαν για λίγες ημέρες στην Αθήνα και μίλησαν στην ATHENS VOICE για τον εθελοντισμό και τους λόγους που τους ώθησαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα «World of Difference».
Στάση ζωής
«Αυτό που αλλάζει με το ‘World of Difference’ είναι ότι περνάω από την εθελοντική βάση στην επαγγελματική σχέση για ένα χρόνο», εξηγεί ο Κωνσταντίνος Κωστόπουλος. Και συμπληρώνει «δεν πρόκειται να σταματήσω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου μετά το πέρας του προγράμματος. Ως εθελοντής ξεκίνησα και ως εθελοντής θα συνεχίσω, για όσο πάει. Για μένα ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής, είναι η φιλοσοφία μου». Πτυχιούχος Φιλοσοφικής από το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στη Συμβουλευτική και τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό και με διδακτορικό στον ίδιο τομέα από το ίδιο πανεπιστήμιο. Ο Κωνσταντίνος ασχολείται με την εθελοντική εργασία από το πρώτο έτος των σπουδών του. Γνωρίζει καλά το έργο και τις ανάγκες του Σ.Ο.Ψ.Υ. διότι συνεργάζεται εθελοντικά εδώ και καιρό. Ποιοι θα είναι οι βασικοί του στόχοι τώρα; Η εκτίμηση της κατάστασης όλων των μελών του Συλλόγου. Η τοποθέτηση στην αγορά εργασίας ή σε βαθμίδα εκπαίδευσης των μελών βάσει της παραπάνω αξιολόγησης. Η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της τοπικής αγοράς εργασίας, μέσω συμμετοχής σε συνέδρια και ημερίδες, ενημέρωσης σε εμπορικούς συλλόγους, επιχειρήσεις και ΜΜΕ.
«Η έννοια της εργασίας σήμερα είναι μια δια βίου κατάσταση. Δεν έχει αρχή, μέση, τέλος. Επιμένω στην επαφή με επαγγελματικούς – εκπαιδευτικούς φορείς προκειμένου τα άτομα αυτά να τοποθετηθούν σωστά τόσο επαγγελματικά όσο και εκπαιδευτικά. Η επικαιροποίηση των προσόντων τους είναι ό,τι πιο βασικό. Αν και πρόκειται για ανθρώπους με προσόντα, το χρονικό διάστημα της αποχής των από την εργασιακή διαδικασία είναι μεγάλο. Έχουν πρόβλημα προσαρμογής και επανένταξης».
Ο σύλλογος για την Ψυχική Υγεία Πάτρας ιδρύθηκε το 2003 από ανθρώπους που ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με το πρόβλημα της ψυχικής υγείας μέσα στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Σήμερα μετρά 300 μέλη. Σκοπός του συλλόγου είναι η ενίσχυση και η επαγγελματική και κοινωνική επανένταξη των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, η υποστήριξη και ενδυνάμωση των οικογενειών τους, καθώς επίσης η προάσπιση των ατομικών δικαιωμάτων τους. Ο Σ.Ο.Ψ.Υ απασχολεί 3 εργαζομένους και 30 εθελοντές. Η πρόεδρος, Αγγέλα Τριανταφύλλου υπογραμμίζει ότι η «ψυχική ασθένεια αλλάζει τη ζωή, δεν την καταστρέφει». Δηλώνει ότι η εργασία για τους ψυχικά ασθενείς είναι θεραπεία. Αλλά είναι ανεπιθύμητοι παντού: είτε αυτός ο τομέας λέγεται δημόσιος, τοπική αυτοδιοίκηση ή ιδιωτικός τομέας. «Διακρίνονται από έλλειψη θάρρους να μπουν ξανά στη διαδικασία να τρέξουν στον εργασιακό στίβο», εξηγεί ο Κωνσταντίνος και προσθέτει, «πλήττονται όχι απλά από μακροχρόνια ανεργία αλλά από παραίτηση. Και βέβαια έρχονται αντιμέτωποι με το κοινωνικό στίγμα. Οι εργοδότες δεν έχουν υπομονή, αλλά ούτε και ο κοινωνικός περίγυρος. Μύθοι, στερεότυπα και άγνοια συνοδεύουν την ψυχική νόσο στην Ελλάδα».
Από τους γάμους στην ANIMA
«Έχω σπουδάσει ζωοκόμος στη Βρετανία. Δηλαδή είμαι νοσοκόμα ζώων», λέει η Καίτη Αλευρά, η οποία θα συνεργαστεί με τον Σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής «ΑΝΙΜΑ». «Οι σπουδές μου, μού δίνουν τη δυνατότητα να συνεργάζομαι με κτηνιάτρους και να ακολουθώ τη θεραπεία που δίνουν μετά τη διάγνωση», συμπληρώνει.
Οι στόχοι της για ένα χρόνο θα είναι: η δημιουργία ενός σύγχρονου κέντρου περίθαλψης για τη νοτιανατολική Μεσόγειο, η αύξηση αριθμού εισαγωγής στην ANIMA από τα 1.500 που δέχεται σήμερα, στα 2.500 ετησίως. H δημιουργία υποδομών για την αύξηση των εθελοντών, η υλοποίηση δράσεων περιβαλλοντικής αγωγής για 7.000 μαθητές και περισσότερους από 30.000 επισκέπτες στο πρώτο έτος λειτουργίας του και η αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας
Τα τελευταία δύο χρόνια η Καίτη προσφέρει εθελοντική εργασία στην ΑΝΙΜΑ στις παραλαβές και αποστολές τραυματισμένων και άρρωστων ζώων από την περιοχή της Παιανίας. Εργασιακά, ωστόσο, βρισκόταν αλλού. «Τελευταία οργάνωνα γάμους», λέει και γελάει, «θα μου πείτε τι σχέση έχει αυτό με τη φροντίδα των ζώων; Καμία, αλλά δεν είναι μια δεξιότητα που αποδεικνύει την ικανότητά μου σε θέματα οργάνωσης;»
Η ΑΝΙΜΑ ιδρύθηκε το Σεπτέμβριο του 2005 και αποτελεί ουσιαστική συνέχεια του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων στην Αίγινα, του πρώτου κέντρου περίθαλψης άγριων ζώων στα Βαλκάνια. «Θέλαμε να φτιάξουμε μια ομάδα περισσότερο επιστημονική. Να βγούμε από τον φιλοζωικό ερασιτεχνισμό που δε συμβαδίζει με τον αιώνα μας», εξηγεί η συντονίστρια του συλλόγου, Μαρία Γανωτή.
Ποτέ χωρίς μέντορα
Τμήμα χορού, μουσικής ακόμα και τμήμα περιποίησης προσώπου από αισθητικό με ελαφριά αναπηρία. Στο σύλλογο «Περπατώ» δεν καταλαβαίνουν από κινητικές δυσκολίες. Πρόκειται για μια μη-κυβερνητική οργάνωση που λειτουργεί από το 2002 στην πολυπολιτισμική πανεπιστημιούπολη της Κομοτηνής. Έως και 300 μέλη με κινητική αναπηρία, τρεις εργαζόμενοι και δέκα εθελοντές. Ανάμεσά τους η κοινωνική λειτουργός, Βασιλική Χατζοπούλου, η οποία πλέον θα είναι μισθωτή.
Η Βασιλική δεν ήρθε στην Αθήνα, διότι είναι έγκυος. Στη θέση της ήρθε ο δημοτικός σύμβουλος, παραολυμπιονίκης της κολύμβησης και πρόεδρος του συλλόγου, Άλεξ Ταξιλδάρης. Ένα παιδί με αφοπλιστικό χιούμορ και μεγάλη εμπειρία στο χώρο του εθελοντισμού. «Το καλό με την Κομοτηνή είναι η πανεπιστημιούπολη. Η επικοινωνία με τους νέους ανθρώπους, τους φοιτητές. Έχουμε αναπτύξει μια σχέση ‘δούναι και λαβείν’. Μας βοηθήσουν εθελοντικά και παίρνουν από εμάς βεβαιώσεις συμμετοχής. Μπορεί να είναι ανειδίκευτοι και νέοι στο χώρο, αλλά αυτομάτως είναι πέντε άνθρωποι επιπλέον στο δυναμικό του συλλόγου».
Η Βασιλική Χατζοπούλου από τη θέση της κοινωνικής λειτουργού θα ασχοληθεί με την ευαισθητοποίηση του κοινού, την προσβασιμότητα του νομού Ροδόπης στο σύνολό του και με τη συνεργασία και ανταλλαγή εμπειριών με συλλόγους βαλκανικών χωρών και κρατών της δυτικής Ευρώπης. Εργάζεται στο σύλλογο «Περπατώ» από το 2008. Μπορούσε να διοριστεί ως πρώτη επιλαχούσα στη Δράμα. «Ο καθένας σκεπτόμενος την μονιμότητα του Δημοσίου θα τα παρατούσε όλα και θα πήγαινε εκεί», λέει ο Άλεξ.
Η Βασιλική είπε, όμως, «όχι» στο δημόσιο και «ναι» στον εθελοντισμό. Ο Άλεξ αναφέρθηκε στους τρεις βασικούς λόγους της απόφασής της: «αισθάνθηκε ότι μας όφειλε πολλά, διότι είχε μαζέψει πολλά μόρια από τον σύλλογο. Λόγω της εγκυμοσύνης θα είχε άδεια και το σχολείο της Δράμας θα έμενε τελικά χωρίς κοινωνική λειτουργό και τρίτον είχε ήδη επιλεχθεί στο πρόγραμμα της Vodafone».
Οι εθελοντές του «Περπατώ» είναι όλοι φίλοι του συλλόγου. Σύμφωνα με τον Άλεξ οι καλές προθέσεις δεν αρκούν στον εθελοντισμό. «Ο εθελοντής δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς μέντορα, χωρίς καθοδηγητή. Είναι απαραίτητη η υποδομή, η οποία θα κουμπώνει πάνω στον εθελοντή. Σε μια κοινωνία με υποδομές ο εθελοντισμός είναι καλύτερος».
8°
