O Zsiros Istvan είναι φωτογράφος και έχει καταφέρει να γίνει διάσημος κάνοντας το ακριβώς αντίθετο από την συμπατριώτισσά του εικονολήπτρια – ναι, αυτή που κλώτσαγε τους πρόσφυγες.
Ήταν υπομονετικός ο Zsirosκαι κράτησε απόσταση από τα «μοντέλα» του, με σκοπό να απαθανατίσει μια όσο το δυνατόν πιο αυθόρμητη στιγμή.
Και ο θεός της φωτογραφίας (πείτε το και τύχη) τον αντάμειψε με αυτό το συγκλονιστικό καρέ. Σε ένα σταθμό της Ουγγαρίας, ο έρωτας νικάει τα πάντα γύρω του. Την απόγνωση, την κούραση, την πείνα την αβεβαιότητα, το φόβο.
Αυτοί οι δύο Σύριοι σε κάνουν να δακρύζεις. Διότι καταλαβαίνεις πόσο λάθος κάνεις που χάνεις τις στιγμές του έρωτα, που τις αφήνεις να περάσουν αλλάζοντας διαρκώς προτεραιότητα, μέχρι να έρθει η στιγμή που σε κατακλύζει ο τρόμος, ότι δεν θα ξανανιώσεις ερωτευμένος. Για πολλούς ανθρώπους έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή τους, που κάτι τους φταίει και δεν ξέρουν τι. Και ας έχουν κάποιον να αγαπούν και να φροντίζουν (αν αυτό είναι το ζητούμενο). Κάτι λείπει και αυτό που λείπει είναι η θύελλα του έρωτα. Είναι αυτό που καταφέρνει να αλλάζει το περιβάλλον γύρω σου, λες και είσαι μάγος.
Πέρα από τη νίκη του έρωτα και την ιστορία της προσφυγιάς, αυτή η εκπληκτική φωτογραφία σε κάνει να σκέφτεσαι το χρόνο που δεν είσαι ερωτευμένος. Σε κάνει να σκέφτεσαι αν αξίζει να μην είσαι. Σε κάνει να θες να είσαι στη θέση τους. Μα αυτοί είναι πρόσφυγες και εμείς όχι. Ναι, αλλά αυτοί είναι ερωτευμένοι πρόσφυγες.
13°
