Οι 10 κλίμακες του χιούμορ

Από κάτω προς τα πάνω:

1. Το γαργαλητό στις μασχάλες και στις πατούσες. Γελάνε και τα νεογέννητα.

2. Ο αιφνιδιασμός με ένα επιφώνημα, ένα «μπα» για παράδειγμα. Γελάνε όλα τα μικρά παιδιά.

3. Μία αστεία γκριμάτσα και η συνεχής επανάληψή της. Γελάνε και μεγάλοι άνθρωποι με αυτό.

4. Ο εμπαιγμός, η καζούρα και η κοροϊδία. Εμφανίζεται κατά βάση στην παιδική, και μεγιστοποιείται στην εφηβική ηλικία. Μερικοί άνθρωποι σταματούν σε αυτό το επίπεδο, δεν εξελίσσονται.

5. Το κλισέ αστείο, γνωστό και ως ανέκδοτο. Έτοιμη αφήγηση, κονσερβοποιημένο αστείο. Οι περισσότεροι άνθρωποι καθηλώνονται για πάντα σε αυτό το επίπεδο.

6. Το πηγαίο χιούμορ. Προκύπτει αυθόρμητα, από τη διάθεση μιας έκκεντρης ματιάς της ζωής και των προσώπων. Είναι το πρώτο επίπεδο αξιόλογης αναβίβασης του πνεύματος σε υψηλές σφαίρες.

7. Το χιούμορ στο γραπτό λόγο. Είναι ανώτερη μορφή χιούμορ, και απείρως δυσκολότερο από την αντίστοιχη παραγωγή στην προφορικότητα. Περιλαμβάνονται εδώ κείμενα, διηγήματα, και βέβαια η αφοπλιστικότητα των γελοιογραφιών.

8. Το black χιούμορ όπως το λένε οι αγγλοσάξονες. Ενώ επιφανειακά δείχνει ευτελές, αντίστοιχο της καζούρας, εμπεριέχει βάθος και εμπνευσμένους ακαριαίους υπαινιγμούς. Διεισδύει στα πάθη και στην τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.

9. Το υπαινικτικό χιούμορ. Κρύβει τη σπουδαιότητα και αξία του, κάτω από δύο ή τρία επίπεδα ανάγνωσης. Απαιτεί ευφυΐα, προαπαιτούμενα γνώσεων, σφαιρική μόρφωση, γρήγορα αντανακλαστικά και αναλυτική και συνδυαστική ικανότητα.

10. Τέλος ο βασιλιάς του χιούμορ είναι ο αυτοσαρκασμός. Προϋποθέτει θηριώδη ψυχαναλυτική δύναμη, τεράστια αυτοπεποίθηση, διάθεση για αυτορηγμάτωση και πολύ υψηλή διαίσθηση των αποχρώσεων του χιούμορ. Σπάνια άνθρωποι φτάνουν μέχρι εδώ.