Μετά από πολλά χρόνια, η πολιτική μάς έδωσε μια κάποια χαρά: εκλέχτηκαν ο Καμίνης στην Αθήνα και ο Μπουτάρης στη Σαλονίκη. Αλλά η ψήφος αυτή ήταν, νομίζω, μάλλον αρνητική παρά θετική: απορρίψαμε την αισθητική και την πρακτική του Κακλαμάνη (και του Αβραμόπουλου και της Ντόρας κλπ), απορρίψαμε τις παραινέσεις των ρασοφόρων της Σαλονίκης και ψηφίσαμε. Μαζί μας ψήφισαν, επίσης, οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ΣΥΝ και των ανεξάρτητων, αλλά και αρκετοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ -που δεν υπακούσανε στο κάλεσμα του κόμματός τους για λευκό ή άκυρο. Έτσι βγήκαν δήμαρχοι αυτά τα δύο πρόσωπα, μ΄ ένα «γαμώτο», μ΄ ένα «δεν πάει άλλο».
Δεν ψηφίσαμε θετικά, αλλά αρνητικά. Οι περισσότεροι δεν πιστεύαμε, μάλιστα, στη νίκη. Τώρα πρέπει το αποτέλεσμα να γίνει και από μόνο του θετικό. Χαρήκαμε για την ήττα των παλιών, μπορούμε τώρα να χαρούμε και με τη νίκη των καινούργιων; Αυτό θα εξαρτηθεί. Με το που θ΄ αναλάβουν τα καθήκοντά τους οι νέοι δήμαρχοι, θα πρέπει το πρόγραμμά τους να είναι έτοιμο και να ξεκινήσει η εφαρμογή του.
Μιλάμε για ένα μήνα - μόνο ένα μήνα.
Στο διάστημα αυτό πρέπει να γίνουν προτάσεις, να ιεραρχηθούν, να υπολογιστεί το οικονομικό κόστος και να ληφθούν αποφάσεις, που θα «τρέξουν» ξεκινήσουν από την Πρωτοχρονιά. Το editorial του Καμίνη στην τρέχουσα «AV» δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι, ευτυχώς, μακριά από τα ωραία λόγια και τις υποσχέσεις, μακριά από την ιδεολογικοποίηση. Μακάρι να τα καταφέρει και στην πράξη.
Μιλώντας για την Αθήνα -γιατί όσον αφορά τη Σαλονίκη δεν έχω γνώση- κεφαλαιώδη σημασία έχουν τα απλά πράματα. Γιατί αυτά που έχει ανάγκη η πόλη μας είναι θέμα κοινού νου, ακόμα και ο Κακλαμάνης θα μπορούσε να τα έχει κάνει, αν είχε διάθεση. Σήμερα τα πεζοδρόμια είναι ροδοδρόμια, τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και οι διαδηλώσεις εμποδίζουν την κυκλοφορία των μέσων μαζικής μεταφοράς, τα σκουπίδια γεμίζουν τους δρόμους και στοιβάζονται σε χωματερές με ημερομηνία λήξης, αποτεφρώσεις νεκρών γίνονται μόνο στο εξωτερικό, το πράσινο είναι ελάχιστο, ενώ οι πλατείες καταλαμβάνονται από εκδηλώσεις διαφόρων φορέων (του Δήμου Αθηναίων συμπεριλαμβανομένου. Το Σύνταγμα ειδικά αμφιβάλλω αν είναι ελεύθερο τις μισές μέρες του χρόνου).
Έξι τομείς βασικοί. Αυτά τα έχει κάνει η Τιφλίδα, η Σόφια, η Ισταμπούλ, το Βελιγράδι, η Βαρκελόνη, το Τελ Αβίβ. Εμείς γιατί όχι; Ο Δήμος Αθηναίων έχει τεράστιο αριθμό υπαλλήλων, που μπορεί να υποστηρίξει τέτοια έργα, αν αυτά σχεδιαστούν έγκαιρα και ξεκινήσουν πειστικά. Έχει και περιουσιακά στοιχεία που μπορεί να αποδώσουν.
Άφησα τελευταίο το αισθητικό ζήτημα. Ελπίζω να ξηλωθούν οι προτομές των …αρχαίων ημών προγόνων (που έστησε παντού ο Αβραμόπουλος), ν΄ αλλάξει το σήμα του Δήμου με τον κελτικό σταυρό (παλιότερα ήταν σκέτη η Αθηνά), να φύγει το σοβιετικού τύπου μνημείο (που είχε στήσει ο Έβερτ στην Κλαυθμώνος), να πάψει η ανεξέλεγκτη επέκταση των ορθόδοξων ναών εις βάρος των πλατειών κλπ. Αλλά αυτά είναι γι΄ αργότερα. Το ζήτημα είναι τα έξι βασικά σημεία- χωρίς να αποκλείω να υπάρχουν κι άλλες προτεραιότητες, που εμένα μού διαφεύγουν. Λέω εγώ τι ζω, ως γέννημα - θρέμμα - κάτοικος Πατησίων.
Διάθεση αλλαγής υπάρχει. Διάθεση για σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα επίσης- και οι ψηφίσαντες Καμίνη θα πρέπει να στηρίξουμε το δήμαρχό μας. Στον ένα μήνα θα φανεί αν υπάρχει και κοινός νους. Και στον ένα χρόνο θα έχει αρχίσει να φαίνεται αν αυτός ο κοινός νους αποδίδει.
4°
