Σύμφωνα με το περιοδικό Zeit magazin, η άνοδος και η πτώση της Ελλάδας εξηγεί πολλά σχετικά με την Ευρώπη, την πολιτική και την δύναμη -με ένα τρόπο που μοιάζει πολύ με το Game of Thrones. Το περιοδικό δημιούργησε ένα σχετικό εικονογραφημένο οδηγό.
Μια σκιερή συμφωνία
Είναι μέσα. Τον Ιούνιο του 2000, οι αρχηγοί των κρατών και των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαιρετούν την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ. Ο Γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ συγχαίρει τον Έλληνα πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και η ατυχία αρχίζει. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι οι ισολογισμοί της Ελλάδας είναι εκτός αλλά κανείς δε τους ακούει.
Ελληνική ευκολία
Η χώρα γιορτάζει τη δραστική μείωση των επιτοκίων μετά την ένταξή της στη ζώνη του ευρώ. Το φθηνό χρήμα επιτρέπει στην οικονομία να ανθίσει. Η ανεργία μειώνεται, οι μισθοί ανεβαίνουν. Το 2004, η χώρα φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Ελλάδα ξαφνικά αντιμετωπίζεται ως χώρα πρότυπο.
Η μεγάλη ομολογία
Το δράμα αρχίζει στην Αθήνα όταν γίνεται ξεκάθαρο πόσα χρήματα σπαταλήθηκαν. Η διαφθορά και η κακοδιαχείριση είναι ανεξέλεγκτες. Το 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου, νέος πρωθυπουργός, πραγματοποιεί το δικό του «Walk of Shame» και παραδέχεται στις Βρυξέλλες και τον οικονομικό κόσμο ότι το κρατικό έλλειμα είναι διπλάσιο απ' όσο ισχυρίστηκε αρχικά.
Τα λεφτά των άλλων
Η Ελλάδα έχει σπαταλήσει όλη την εμπιστοσύνη και η φήμη της έχει καταστραφεί. Η πτώχευση ελοχεύει καθώς οι επενδυτές αποσύρουν τα χρήματά τους. Ωστόσο η Ευρώπη συνεχίζει να δείχνει αλληλεγγύη. Το Μάιο του 2010, οι ηγέτες του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού (κάτι σαν το μικρό συμβούλιο του King's Landing), συμπεριλαμβανομένων των Φόλκερ Κάουντερ, Γκίντο Βεστερβέλε και Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εγκρίνουν ένα πακέτο διάσωσης.
Εξέγερση στους δρόμους
Οι ταραχές παραλύουν τη χώρα. Πολλοί Έλληνες απελπίζονται. Οι θέσεις εργασίας εξαφανίζονται, οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπτονται. Η οικονομία υποφέρει κάτω από τη λιτότητα και το πρόγραμμα διάσωσης και το 2011 η χώρα ακόμα χρειάζεται περισσότερα χρήματα. Ένα δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης με ακόμα περισσότερους περιορισμούς εγκρίνεται.
Ένα εγωιστικό δώρο
Σε αυτό το σημείο είναι ξεκάθαρο ότι το χρέος της Ελλάδας είναι εξωφρενικά υψηλό. Οι Έλληνες περνούν μήνες διαπραγματεύσεων με τον τραπεζίτη Τζόζεφ Άκερμαν, κύριο εκπρόσωπο των ιδιωτών πιστωτών της χώρας. Το Μάρτιο του 2012, τα μισά χρέη της χώρας συγχωρούνται, με την ελπίδα ότι τα υπόλοιπα θα συνεχίζουν να πληρώνονται.
Η επίσκεψη της Καγκελάριου
Είναι η Βασίλισσα της Ευρώπης; Η Άνγκελα Μέρκελ ταξιδεύει στην Αθήνα την άνοιξη του 2014, όπου ο Αντώνης Σαμαράς έχει γίνει πρωθυπουργός. Θέλει να αποκτήσει τη δική της άποψη για την κατάσταση. Η οικονομία λειτουργεί καλύτερα, αλλά τα κέρδη δεν έχουν φτάσει ακόμη στο λαό. Η ανεργία εξακολουθεί να κυμαίνεται πάνω από το 25% και ο αριθμός των απογοητευμένων Ελλήνων αυξάνεται.
Ένας αριστερός ήρωας
Επανάσταση στην κάλπη: ο Αλέξης Τσίπρας (ως άλλη Ντενέρις) εκλέγεται πρωθυπουργός τον Ιανουάριο του 2015. Υπόσχεται να τελειώσει τις πολιτικές λιτότητας και να μεταρρυθμίσει τη χώρα. Οι Έλληνες είναι αισιόδοξοι. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια υπάρχει η ελπίδα ενός νέου ξεκινήματος χωρίς την παλιά ελίτ που κατρακύλησε τη χώρα.
Η μάχη με την Τρόικα
Αντί για την καταπολέμιση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, ο Αλέξη Τσίπρας και ο υπουργός Οικονομικών του, Γιάνης Βαρουφάκης, πιάνονται σε μια μάχη με τους δανειστές-δράκους για να μειώσουν το χρέος. Η προσπάθεια αποτυγχάνει και καμιά πλευρά δε βγαίνει αλώβητη. Η κρίση κλιμακώνεται, σπρώχνοντας τη χώρα ακόμα πιο κοντά σε ένα Grexit καθώς οι τράπεζες κλείνουν.
Ο ευρωπαϊκός θρόνος
Οι Ευρωπαίοι πέρασαν κάποιες δραματικές εβδομάδες. Η ελληνική κυβέρνηση εγκαταλείπει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τα μέλη της ευρωζώνης. Οι Έλληνες ψηφίζουν σε ένα δημοψήφισμα ενάντια σε αυτό που αντιλαμβάνονται ως διάταγμα. Δυσφημούν την Άνγκελα Μέρκελ ως άκαρδη ηγεμόνα της Ευρώπης. Αλλά η Ελλάδα θέλει να παραμείνει μέλος της νομισματικής ένωσης. Μετά από νέες, ολονύχτιες διαπραγματεύσεις, η ελληνική κυβέρνηση έρχεται σε συμφωνία με τους πιστωτές της. Στη συνέχεια, αρχίζουν οι συνομιλίες για νέο πρόγραμμα διάσωσης και η εθνική χρεωκοπία αποφεύγεται -τουλάχιστον για τώρα. Αλλά τι σημαίνει αυτό για την Ευρώπη; Κανένας δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη για όλα και κανένας δεν κάθεται στο θρόνο, ούτε καν η καγκελάριος. Κανένας πολιτικός της Ευρώπης δεν είναι σε θέση να πει τι ήταν η Ευρώπη, τι είναι, και τι θα απογίνει. Η σημαία της ευρωπαϊκής ένωσης κείτεται ματωμένη μπροστά στο Σιδηρούν Θρόνο.
8°
