Νικήσαμε οι άλλοι

Τα δυο βουνά μαλώνουν. Φαρισαίοι παντού. Ένθεν κι ένθεν. Οι ΝΑΙ που από φόβο λένε πως ψηφίσαν ΟΧΙ και οι ΟΧΙ λένε ΝΑΙ. Για να βρεθεί μια λύση βεβαίως, βεβαίως. Αλλάζω χρώμα για να μην με φάει το χώμα. Εύκολα, γρήγορα, απλά. «Διακύβευμα για μια κηδεία». Έτσι θα ονομάζεται η νέα συμφωνία του Χαρμάνινοφ για ευρώ. Θα κριθούμε και θα συγκριθούμε, όμως ας μην ξεχνάμε από τα παιδιά μας. Απ’ όλα αυτά τα παιδιά που τα μεγαλώνουμε σ’ αυτόν τον κίβδηλο επαναστατικό αγώνα κρατώντας τα και σέρνοντάς τα στις πορείες των κόκκινων Χμερ και των Ατάραχων Ταραγμένων.

Θυμάμαι λοιπόν και εγώ όπως και ο Τσαρούχης την Εκάβη που λέει στις Τρωάδες: «Τώρα που δεν υπάρχουμε πια και μας κουκουλώσανε με τα χώματα, τώρα θα δεις τι θ’ αρχίσουν να λένε οι ποιητές για μας…». Οι ίδιοι αυτοί οι ποιητές που ο γεροκούβελας ονόμασε λαπάδες. «Των ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι». Κατά τον «λαπά» τον Κωστή τον Παλαμά. «Λαπά και βίτσα, ψηφίζω Λαπαβίτσα». Για να μην ξεχνάμε και την υψηλή ποίηση του FB. Στο FB που, αν θέσεις ερωτήματα, δεν είσαι με τους άλλους αλλά είσαι με το όλον του άλλου αλλοτινού. Την ίδια στιγμή ξαναδιαβάζει η ΖΩΗ Αρτούρο Σοπενχάουερ, «η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο». Το Δελφινάριο της Νέο-Αριστεράς ετοιμάζει τη νέα επιθεώρηση με τον τίτλο «Καπετάνιε, Καπετάνιε δραχμογέλα», ενώ οι σφιχτοσυντηρητικάριοι κρατάνε την αναπνοή τους απειλώντας ότι θα σκάσουν και θα γεμίσουνε με πέτσες, έντερα και κόκαλα το κτίριο της Βουλής. Ένα αέναο σπλάτερ μικρονοητισμού και Εθνικής Αυτοκτονίας.

Ναι, δεν με νοιάζει τι θα γίνει ενώ συνεχίζω να εργάζομαι ακόμη κι αν δεν έχω δουλειά. Όχι, δεν θα πας να δουλέψεις όπου να ‘ναι γιατί νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Αυτό άλλωστε σκέφτηκε και ο Γιάνης Αγιάννης και δεν πήγε με την Καλλιπάτειρα Δανάη να στηθεί και ‘κείνος στην ουρά, ήτο, βλέπετε, απρεπές! Προτίμησε να γίνει T-shirt στην Ισπανία. Κι όπως έγραψε και ένας άλλος Έλλην «λαπάς»:

Ο τρελός λαγός.

Γύριζε στους δρόμους ο τρελός λαγός

Γύριζε στους δρόμους

Ξέφευγε απ’ τα σύρματα ο τρελός λαγός

Έπεφτε στις λάσπες

Φέγγαν τα χαράματα ο τρελός λαγος

Άνοιγε η νύχτα

Στάζαν αίμα οι καρδιές ο τρελός λαγός

Έφεγγε ο κόσμος

Βούρκωναν τα μάτια του ο τρελός λαγός

Πρήσκονταν η γλώσσα

Βόγκαε μαύρο έντομο ο τρελός λαγος

Θάνατος στο στόμα.

Υ.Γ: Ζήτω η πρώτη διαπραγματευτική αναίμακτη επανάσταση ενός ασαφούς δημιουργικού δημοψηφίσματος. Και καλά από θεάματα. Κάνας άρτος σας βρίσκετε; Γιατί το παραδέχομαι, ΕΓΩ ΦΤΑΙΣ.