Γράφω προεκλογικά για να διαφωνήσω με όλους όσους προτείνουν αποχή, άκυρο και λευκό (αν όχι και ευθέως ψήφο σε Κακλαμάνη, Γκιουλέκα) στους Δήμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Γράφω επίσης όχι γιατί πιστεύω ότι μπορεί να εκλεγεί είτε ο Μπουτάρης, είτε ο Καμίνης, αλλά γιατί όσο μεγαλύτερο ποσοστό πάρουν, τόσο περισσότεροι ψηφοφόροι θα δείξουν ότι δε μασάνε κουτόχορτο, δεν ακούνε τα κόμματά τους κι επιβραβεύουν τις καλές προσπάθειες.
Χωρίς πολλά λόγια λοιπόν, ο Καμίνης κι ο Μπουτάρης πρέπει να ψηφιστούν γιατί:
1. Ο ένας είπε «ναι, ήμουνα αλκοολικός», ο άλλος είπε πολλές φορές «δεν το ξέρω αυτό το θέμα». Είναι δηλαδή μη επαγγελματίες πολιτικοί, είναι «κανονικοί άνθρωποι», ειλικρινείς, μη επικοινωνιακοί, μη φωτογενείς, με κανονικό και όχι πολιτικό λόγο: άρα αποτελούν μια κάποια ελπίδα.
2. Δεν είναι κομματικές υποψηφιότητες, δεν είναι καν μέλη κομμάτων. Αποτελούν μια (μερική) υπέρβαση για όσα κόμματα στήριξαν, τα οποία -πλην «Δρασης»- σε άλλες περιοχές κατέβηκαν χωριστά (ΠΑΣΟΚ, Δημ. Αριστερά, Οικολόγοι). Τέτοια υπέρβαση καλό θα ήταν να επιβραβευτεί και να διατηρηθεί, ως μαγιά για το μέλλον.
3. Υπό την παραπάνω έννοια, δεν έχουν καμιά σχέση με το εγκλωβιστικό σχήμα «μνημόνιο - αντιμηνμόνιο» (κάτι που δεν ισχύει στο δεύτερο γύρο άλλων περιοχών)
4. Έχουν απέναντί τους κι εναντίον τους ένα ετερόκλητο κατεστημένο συμφερόντων, ορθόδοξης εκκλησίας (ο δεσπότης Άνθιμος Θεσσαλονίκης έχει καβαλήσει αγρίως το καλάμι, δεν υπάρχει άλλη χώρα της Δύσης όπου ένας παπάς θα μπορούσε λέει τέτοιες κοτσάνες και τα ΜΜΕ να τις προβάλλουν ασχολίαστες), δεκαετιών της δεξιάς στους δήμους, απουσίας δημοτικού έργου και προβληματικών, υπερχρεωμένων δήμων. Οι συνεχιστές αυτής της πολιτικής μόνο χειρότερα θα κάνουν τα πράγματα
5. Οι αντίπαλοί τους, και ειδικά ο Κακλαμάνης («ιδρώνετε και χαλάει το μακιγιάζ κύριε Καμίνη») είναι προκλητικότατοι στην προσωπική αναμέτρηση και καλό θα είναι να λάβουν όσο χαμηλότερο ποσοστό γίνεται.
6. Όσο χαμηλότερα πέσουν οι δύο αυτοί κι όσο ψηλότερα είναι τα ποσοστά Κακλαμάνη - Γκιουλέκα, τόσο δυναμώνει η θέση του επικίνδυνου εθνικιστή Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
7. Αν οι δύο αυτοί συντριβούν, τότε παρόμοια εγχειρήματα δύσκολα θα επιχειρηθούν στο μέλλον. Μοιρολατρικά, θα χαρίζουμε τους δυο μεγάλους Δήμους στο αποτυχημένο κατεστημένο που τους κυβερνάει και τους έχει καταντήσει έτσι.
8. Υπό τις παρούσες συνθήκες, το να μη δηλώνει κανείς προτίμηση στο δεύτερο γύρο των δύο πόλεων, το να δηλώνει λευκό, άκυρο ή αποχή ή ψήφο κατά συνείδηση στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, οδηγεί ευθέως στη θριαμβευτική επανεκλογή των υπαρχουσών καταστάσεων. Όποιος το θέλει, ας το κάνει.
4°
