Πώς θα σας φαινόταν αν υπήρχε η δυνατότητα υιοθεσίας (παιδοθεσίας πιο σωστά) από ομόφυλα ζευγάρια; Το νομοσχέδιο του Yπ. Δικαιοσύνης δεν προβλέπει κάτι τέτοιο, ωστόσο η ATHENS VOICE συμμετέχει στη συζήτηση, φιλοξενώντας δύο διαφορετικές απόψεις. Της οργάνωσης Οικογένειες Ουράνιο Τόξο (ouraniotoksofamilies.blogspot.com) την οποία εκφράζει η αντιπρόεδρός του Ειρήνη Πετροπούλου, και του ΚΚΕ από τη Βιβή Δάγκα, υπεύθυνη του Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής για τη Γυναικεία Ισοτιμία και Χειραφέτηση.
Ειρήνη Πετροπούλου: Ναι
Σύμφωνα με το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Δικαιώματα του Παιδιού «η παιδοθεσία είναι θεσμός παιδικής προστασίας και εφαρμόζεται στη χώρα μας με σκοπό την οικογενειακή αποκατάσταση του απροστάτευτου ανηλίκου». Η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση περί Παιδοθεσίας δεν αποκλείουν κανένα ζευγάρι λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου εφόσον έχει δημιουργηθεί σχέση γάμου ή το ζευγάρι έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης. Προς αυτή την κατεύθυνση προσανατολίζονται και οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από το 1999 με το σκεπτικό ότι έτσι προσφέρεται στο παιδί ένα οικογενειακό περιβάλλον και όχι το αντίστροφο ενώ θεωρεί απαράδεκτους τους αποκλεισμούς που γίνονται με τη δικαιολογία ότι το παιδί χρειάζεται γονείς διαφορετικού φύλου. Το καλύτερο συμφέρον του παιδιού ορίζεται από την ασφάλεια και την ευτυχία του περιβάλλοντος που μεγαλώνει και η προστασία των δικαιωμάτων του και των ανθρώπων που το μεγαλώνουν παίζει κομβικό ρόλο στην ανάπτυξή του.
Το νέο σύμφωνο συμβίωσης οφείλει να λάβει υπόψη τα ανωτέρω και να μη δημιουργεί συνθήκες διάκρισης για κανένα παιδί και κανένα ζευγάρι εφόσον θέλουμε να λέμε πως τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα και το δικαίωμα στη γονεϊκότητα είναι καθολικό. Ένας νόμος που θα συμπεριλαμβάνει τα LGBTQI+ ζευγάρια αλλά όχι το θέμα των παιδιών (για το καλό τους), ουσιαστικά τους αρνείται το δικαίωμα να έχουν δύο γονείς παγιώνοντας τη γονεϊκότητα μόνο προς την ετεροκανονική οικογένεια, δημιουργεί συνθήκες θεσμικού ρατσισμού, δεν εκπαιδεύει την κοινωνία, ούτε και διαμορφώνει στο ακέραιο το Οικογενειακό Δίκαιο ώστε να διαμορφώνουμε και να ορίζουμε τον βίο και την οικογένειά μας. Αυτό μόνο με την επέκταση του πολιτικού γάμου μπορεί να γίνει, όπως ακριβώς φρόντισαν να κάνουν άλλες χώρες της Ευρώπης όταν έκριναν πως το σύμφωνο συμβίωσης ήταν ανεπαρκής, αποτυχημένος και ξεπερασμένος θεσμός.
Αίτημά μας είναι η ισονομία και η νομική αναγνώριση των ζευγαριών σε πολιτικό γάμο και σε ένα ισότιμο σύμφωνο συμβίωσης ώστε να καταπολεμηθούν ριζικά οι ανισότητες. Οφείλει να γίνει σαφές ότι δεν ζητάμε ελεημοσύνη. Αν το σχέδιο νόμου δεν δώσει λύση σε καθημερινά υπαρκτά ζητήματα, θα αποτελέσει άλλο ένα κενό και ανεφάρμοστο νομοθέτημα και δεν θα συμβάλει καθοριστικά στην ενίσχυση του κοινωνικού ιστού. Οι εκπτώσεις σε δικαιώματα, προστασία και παροχές δεν φέρνουν την Ελλάδα στο προσκήνιο των διεθνών εξελίξεων, αλλά ουραγό σε θέματα ίσης μεταχείρισης, ισονομίας και ισοπολιτείας. Δεν θα συμβάλλει στη βελτίωση της εικόνας των LGBTQI+ ανθρώπων και δεν θα ανοίξει το δρόμο για την ουσιαστική καταπολέμηση των διακρίσεων.
Η κοινωνία είναι από καιρό έτοιμη και έχει δείξει τον δέοντα σεβασμό σε συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα, όπως αυτό του γάμου, έτσι όπως ορίζονται από το Σύνταγμα της Ελλάδας και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ο νομοθέτης καλείται πλέον να ανοίξει το κεφάλαιο της ίσης μεταχείρισης των LGBTQI+ ανθρώπων. Το δικαίωμα στη διαμόρφωση και δημιουργία οικογένειας είναι κομβικό και συνδέει τα ανθρώπινα δικαιώματα με το σεβασμό σε σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου, την αναγνώριση της αξιοπρέπειας στην κοινωνική παρουσία και την ελευθερία της έκφρασης.
* LGBTQI+ = Lesbians, Gay, Bisexuals, Transgenders, Queer, Intersex (το + αντιπροσωπεύει ό,τι σεξουαλικότητες –πέραν των straight– υπάρχουν και θα υπάρξουν)
Βιβή Δάγκα: Όχι
Το ΚΚΕ θεωρεί απαράδεκτες όχι μόνο τις επιθέσεις αλλά και οποιεσδήποτε προσβλητικές συμπεριφορές σε βάρος ανθρώπων που έχουν επιλέξει ένα διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και συμφωνεί αυτές οι επιθέσεις να τιμωρούνται αυστηρά. Γι’ αυτόν το λόγο άλλωστε και συμφωνήσαμε με τη σχετική ρύθμιση στη Βουλή.
Από κει και πέρα, η συζήτηση για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια είναι διαφορετική. Η σεξουαλική επιλογή, η συμβίωση είναι ατομική-ιδιωτική υπόθεση. Η οικογένεια, όμως, είναι βασικά θεσμός που περιλαμβάνει την προστασία παιδιών τα οποία προκύπτουν από τη συμβίωση, τη σχέση του άνδρα και της γυναίκας. Για την ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών είναι απαραίτητο αυτά να κατανοούν τη βιολογική σχέση άνδρα-γυναίκας, που προκύπτει από τη φυσιολογία του ανθρώπου.
Στη συμβίωση ομόφυλων ζευγαριών αντικειμενικά το παιδί έχει παραποιημένη, ανορθολογική αντίληψη αυτής της βιολογικής σχέσης. Βεβαίως, παρακολουθούμε τη συζήτηση που έχει ανοίξει γι’ αυτό το θέμα στην επιστημονική κοινότητα και μεταξύ διαφορετικών ειδικοτήτων, όπου είναι φυσικό να υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις, χωρίς όμως αυτές να καταλήγουν σε μια ενιαία πρόταση - αντίληψη, κυρίως για το θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στα παιδιά των συμβιούντων ομόφυλων ζευγαριών.
Η θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια είναι επί της ουσίας επέκταση του θεσμού της οικογένειας και σε αυτά τα ζευγάρια. Η εμπειρία από άλλες χώρες αποδεικνύει ότι όπου θεσμοθετήθηκε το σύμφωνο συμβίωσης ή ο γάμος ομοφυλοφίλων, άνοιξε ο δρόμος και για την υιοθεσία παιδιών. Εμείς δεν συμφωνούμε σε αυτό. Μια σειρά άλλα ζητήματα θα μπορούσαν να διευθετηθούν με άλλο τρόπο, ιδιωτικό.
Το ΚΚΕ κοντά έναν αιώνα παλεύει για μια σειρά κοινωνικά δικαιώματα (εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) που αφορούν την εργατική τάξη, το λαό, χωρίς να βάζει διαχωρισμούς ανάλογα με τη σεξουαλική επιλογή. Θεωρούμε ότι συντηρητικό και ανορθολογικό είναι να αναδεικνύεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός ως διαχωριστική γραμμή και μάλιστα σε βάρος του ταξικού διαχωρισμού της κοινωνίας. Σε τελική ανάλυση και στο πλαίσιο της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, είναι πολύ βολικός ο διαχωρισμός της κοινωνίας με βάση τα «ατομικά δικαιώματα», τη στιγμή που η πλειοψηφία του λαού μας στερείται την ικανοποίηση βασικών λαϊκών αναγκών/κοινωνικών δικαιωμάτων.
Θεωρούμε επίσης απαράδεκτο να κατατάσσονται οι πολιτικές δυνάμεις σε συντηρητικές και «προοδευτικές» με κριτήριο τη δήθεν ευαισθησία τους στην επέκταση του συμφώνου συμβίωσης, που, εκτός των άλλων, τους δίνει και άλλοθι για τη στήριξη της αντιλαϊκής λαίλαπας. Άλλωστε, υπάρχουν συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, π.χ. ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι, που αρνούνται την ύπαρξη της ταξικής εκμετάλλευσης και αδικίας, στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική και συμφωνούν στο σύμφωνο συμβίωσης, αλλά και αντιδραστικές δυνάμεις, όπως η Χρυσή Αυγή, που διαφωνούν με την επέκταση.
16°
