Η Δανάη Μουτσοπούλου μιλά για το Κουκούτσι Project

Η ηθοποιός Δανάη Μουτσοπούλου δημιούργησε πριν από ένα χρόνο το «Κουκούτσι Project» στον Γέρακα, έναν χώρο έκφρασης, απελευθέρωσης, χαράς και συνάντησης ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα και κοινή ανάγκη για μια δημιουργική διέξοδο. Σ’ αυτόν λειτουργούν, πλέον, τρεις θεατρικές ομάδες ενηλίκων, μια παιδική θεατρική ομάδα, και επιπλέον γίνονται μαθήματα κινησιολογίας και χορού (Videoclips Adults, Release – Relieve, Παραδοσιακοί χοροί), ζωγραφικής, δραματοθεραπείας, καθώς και καλλιτεχνικά μαθήματα για παιδιά όπως μουσικοκινητική αγωγή, ζωγραφική και κατασκευές από ανακυκλωμένα υλικά και μαθήματα musical για μικρές και μικρούς σταρ.

Πώς ακριβώς βοηθούν παιδιά και ενήλικες οι δραστηριότητες που λειτουργούν στο «Κουκούτσι»; Με ποιον τρόπο οι διάφορες μορφές τέχνης συμβάλουν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των ενηλίκων και στην ψυχοσυναισθηματική εκπαίδευση των παιδιών;

Η ιδρύτρια του «Κουκουτσιού», Δανάη Μουτσοπούλου, δίνει όλες τις απαντήσεις

— Τι σε ενέπνευσε να δημιουργήσεις το Κουκούτσι; Ποιος είναι ο πυρήνας της απόφασής σου να ανοίξεις έναν χώρο τέχνης;

Το θέατρο το γνώρισα και το αγάπησα μέσα από τις ερασιτεχνικές ομάδες. Αυτές οι μικρές κοινωνίες ανθρώπων με δική τους φωνή και δυναμική, η επικοινωνία με αυτό τον τόσο διαφορετικό τρόπο, αυτό το χάσιμο της αίσθησης του χρόνου ήταν κάτι που με μάγευε. Μεγαλώνοντας λοιπόν και ως επαγγελματίας πλέον άρχισα να νιώθω την επιθυμία για μεγαλύτερο κοινωνικό αντίκτυπο σε αυτό που κάνω. Να μπορώ πρακτικά να συνεισφέρω σε μια πιο ενδιαφέρουσα και ανάλαφρη καθημερινότητα. Ειδικά μετά τον κορονοϊό, η αίσθηση της αποξένωσης, της ρουτίνας και του αδιεξόδου και σε παιδιά, αλλά ακόμα πιο πολύ στους ενήλικες, έγινε η νέα πραγματικότητα. Έτσι, η επιθυμία μου για δημιουργία ενός χώρου συνάντησης ανθρώπων με κοινή ανάγκη για επικοινωνία μέσω της τέχνης ισχυροποιήθηκε και κάπως έτσι ξεκίνησα.

— Ποια είναι η ιστορία πίσω από την ονομασία του Κουκουτσιού;

Στο θέατρο συχνά όταν μελετάμε έναν ρόλο ψάχνουμε να βρούμε τον πυρήνα του, το κουκούτσι του, αυτό που τον κινεί. Κάπως έτσι ήρθε το όνομα κουκούτσι στο μυαλό μου. Βασίστηκα στην ιδέα ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν πυρήνα, ένα μεγάλο θέλω που μας κινεί, και όσο πιο εναρμονισμένοι ζούμε μ’ αυτό, τόσο πιο πολύ το φροντίζουμε και το περιποιούμαστε και σιγά σιγά το βλέπουμε να ανθίζει και εισπράττουμε ικανοποίηση.

— Ποιες δραστηριότητες προσφέρει το Κουκούτσι και γιατί τις επέλεξες;

Το Κουκούτσι Project συστήνεται ως ένας χώρος έκφρασης. Για τον λόγο αυτό προσπάθησα να εντάξω όσο πιο πολλούς και διαφορετικούς τρόπους έκφρασης μπορούσα ώστε κανείς ερχόμενος στο χώρο μας να βρει και να δοκιμάσει αυτό που του ταιριάζει. Βασικοί πυλώνες είναι το θέατρο (θεατρικές ομάδες παιδικές και ενηλίκων, θεατρικό παιχνίδι), η κίνηση, την οποία προσπαθήσαμε να εισάγουμε με όσο πιο ελεύθερο τρόπο μπορούμε προτείνοντας μαθήματα που δεν ασχολούνται με την τεχνική τόσο, όσο με την έκφραση μέσω της κίνησης και την καλύτερη σύνδεσή μας με το σώμα μας, και η δραματοθεραπεία, μια μορφή θεραπείας σε ομάδα που χρησιμοποίει ως όχημά της τα παιχνίδια ρόλων και τα υλικά του θεάτρου.

Φέτος, στην παλέτα αυτή ήρθαν να προστεθούν και η ζωγραφική, οι κατασκευές και το musical.

— Ποια είναι τα οφέλη των μαθημάτων και σεμιναρίων που προσφέρει το Κουκούτσι; Τι μπορεί να περιμένει κάποιος που συμμετέχει σε αυτά;

Αν έρθεις στο Κουκούτσι σίγουρα θα περάσεις καλά. Στόχος μας είναι οι ομάδες μας να αποτελούν πρωτίστως μια διέξοδο από την καθημερινότητα και πηγή έμπνευσης και δύναμης για την εβδομάδα. Παράλληλα η επαφή με την τέχνη ανοίγει το νου και την φαντασία, οξύνει την δημιουργικότητα, μας απελευθερώνει, μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε αλλιώς τον εαυτό μας, με νέες δυνάμεις, θάρρος, επικοινωνία και εξωστρέφεια και όλα αυτά μέσα από μια ομαδική συνθήκη που πάντα δημιουργεί ζεστασιά, σεβασμό και φροντίδα.

— Πέραν του θεάτρου, με το οποίο ασχολείσαι επαγγελματικά, ποιο μάθημα ή σεμινάριο έχεις αγαπήσει περισσότερο και γιατί;

Πέρσι παρακολούθησα ως μαθήτρια τα «Videoclips». Ένα μάθημα χορού, όπου κάθε εβδομάδα η δασκάλα μας επέλεγε ένα από τα πιο γνωστά μας videoclips, τα «ξεπατίκωνε» και μας δίδασκε την χορογραφία. Επίσης βρίσκαμε ρούχα, μακιγιάζ μαλλιά και προσπαθούσαμε κι εμείς, όταν πια είχαμε τελειώσει την χορογραφία, να γίνουμε για λίγο stars. Περάσαμε υπέροχα, γελάσαμε πολύ και κάπως απομυθοποιήσαμε εμβληματικές χορογραφίες. Φέτος, θέλω οπωσδήποτε να δοκιμάσω τα μαθήματα ζωγραφικής που θα εισηγηθεί η Αθηνά Κολοβού.

Η ιδέα είναι να φέρουμε στο μάθημα αντικείμενα ή ρούχα που δεν χρησιμοποιούμε πια και ζωγραφίζοντάς τα να τους δώσουμε ξανά ζωή.

— Με ποια κριτήρια επιλέγεις τους συνεργάτες σου; Ποιοι αποτελούν την ομάδα διδασκόντων στο Κουκούτσι;

Το βασικό κριτήριο για εμένα πέραν φυσικά της γνώσης και της εμπειρίας είναι οι κοινές αξίες και ο σεβασμός. Η ομάδα του Κουκουτσιού ξεκίνησε με εμένα στο κομμάτι του Θεάτρου, την Νεφέλη Ανθίδη στην κίνηση και την Βασιλική Μόκα στην Δραματοθεραπεία. Ο πυρήνας αυτός που χτίσαμε μαζί, οι κοινές αξίες που διαμορφώσαμε για το Κουκούτσι ήταν τόσο ισχυρές και πλέον είμαστε έτοιμες να υποδεχτούμε και νέα μέλη της ομάδας μας που θα φέρουν πολυφωνία στα γνωστικά αντικείμενα που έχουμε για την ώρα αγγίξει: Πάνος Αποστολόπουλος και Αγάπη Μουστρή στο θέατρο, Νίκος Σαμουρίδης στην κίνηση και παράλληλα συνεργάτες που θα φέρουν στην ομάδα και νέες μορφές έκφρασης - Κώστας Χατζής στη μουσική και Αθηνά Κολοβού στη ζωγραφική.

— Τι σου προσφέρει εσένα προσωπικά η δημιουργία του Κουκουτσιού; Ποια πράγματα σου προσφέρει που δεν είχες τη δυνατότητα να τα βιώσεις μέσω της ενασχόλησής σου με την υποκριτική;

Το Κουκούτσι είναι ένα εγχείρημα το οποίο ξεκίνησε στο Γέρακα από το μηδέν, χωρίς να ξέρω καθόλου πώς θα πάει και πώς θα νιώσω κι εγώ μέσα σε αυτό. Αυτό που με συγκίνησε φέτος είναι η μεγάλη αγκαλιά του κόσμου, η εμπιστοσύνη και η ανοιχτωσιά που έφεραν όλα τα μέλη του Κουκουτσιού και μας βοήθησαν κι εμάς να ανθίσουμε μαζί τους. Γι' αυτό το λόγο είμαι πολύ ευγνώμων και νομίζω ο πρωταρχικός μου στόχος για κοινωνικό αντίκτυπο, για ποιοτικές συναντήσεις, για επικοινωνία μέσω της τέχνης και για δημιουργία κοινότητας ανθρώπων που αγαπούν την τέχνη υλοποιήθηκε και δεν μπορώ παρά να είμαι πολύ περήφανη.

Μαθητές μου φέτος στο τέλος της χρονιάς μου είπαν πως άλλαξε η ζωή τους. Αυτό είναι μια πολύ ισχυρή απόδειξη ότι η τέχνη μπορεί όντως να σε μετατοπίσει. Πολλές φορές σε μια επαγγελματική παραγωγή χάνεται αυτή η επαφή με το κοινό, ίσως πολλές φορές βλέπουμε πιο πολύ για να κρίνουμε και όχι για να παρασυρθούμε και αντίστοιχα κι εμείς οι ερμηνευτές δουλεύουμε, αφηνόμαστε στις αγωνίες μας και χάνουμε λίγη από αυτή την μαγεία. Επομένως θα έλεγα ότι το Κουκούτσι έγινε φωτεινός φάρος που με βοήθησε πολύ και στην ενασχόληση μου με την υποκριτική γιατί μου θύμισε πώς πρέπει και πως θέλω να είναι τα πράγματα.

— Πώς μπορεί κάποιος να συμμετάσχει στις δραστηριότητες του Κουκουτσιού; Χρειάζεται να έχει εμπειρία στον χώρο των τεχνών;

Το μόνο που απαιτείται είναι η επιθυμία. Στο χώρο μας μπορεί όποιος θέλει να κλείσει ένα πρώτο δωρεάν δοκιμαστικό μάθημα, να γνωρίσει τον χώρο και τις ομάδες μας και έπειτα να επιλέξει σε ποια ομάδα θέλει να γραφτεί. Δεν απαιτείται καμία προηγούμενη εμπειρία.

— Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που ντρέπεται και δεν αισθάνεται άνετα να εκτεθεί;

Θα έλεγα ότι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου είναι να προφυλάσσεται, όχι να εκτίθεται. Ωστόσο, επίσης φυσική κατάσταση είναι και η επικοινωνία και η σύνδεση. Επομένως θα πρότεινα να αλλάξουμε τις λέξεις. Δεν εκτίθεμαι. Επικοινωνώ. Η λέξη εκτίθεμαι νιώθω ότι δηλώνει ένα υψηλό διακύβευμα. Ότι κάτι ρισκάρω, κάτι θα χάσω. Εγώ λέω να μην παίρνουμε τον εαυτό μας και πολύ στα σοβαρά. Άλλωστε στο θέατρο κυνηγάμε το λάθος, όχι το σωστό. Το λάθος έχει το ενδιαφέρον και άρα δεν υπάρχει κάτι που στα αλήθεια να μπορεί να μας εκθέσει.

— Μπορείς να μοιραστείς μια ιστορία κάποιου που σου είπε ότι η ζωή του άλλαξε μετά τη συμμετοχή του στα μαθήματα του Κουκουτσιού;

Θα χρησιμοποιήσω ένα πρόσφατο παράδειγμα. Φέτος το καλοκαίρι πραγματοποιήθηκε στο Κουκούτσι Project ένα εντατικό σεμινάριο Musical. Τα παιδιά περνούσαν όλη την εβδομάδα με θέμα ένα συγκεκριμένο έργο από το ρεπερτόριο του είδους χορεύοντας, τραγουδώντας και παίζοντας, και στο τέλος της εβδομάδας παρουσιάζαμε μια mini παράσταση στους γονείς. Η ομάδα αυτή έδεσε τόσο που έμεινε σταθερή σχεδόν για όλο το καλοκαίρι. Έτσι χωριστήκαμε τον Αύγουστο και είπαμε θα συνεχίσουμε από Σεπτέμβρη. Μιλώντας τώρα με τους γονείς έμαθα ότι τα παιδιά πέρασαν όλο το καλοκαίρι χορεύοντας και τραγουδώντας ό,τι φτιάξαμε παρέα και μάλιστα ξεσήκωσαν και τεχνικές και παιχνίδια που κάναμε για να στήσουν δικές τους παραστάσεις και με άλλους φίλους τους.

Αυτό είναι μια μικρή ένδειξη ότι ένα μικρό λιθαράκι μπήκε σε έναν νέο τρόπο παιχνιδιού, σε ένα άνοιγμα στην φαντασία και την έκφραση και φυσικά εμείς χαιρόμαστε πολύ γι’ αυτό.

— Πώς κατάφερες να κάνεις πραγματικότητα το όραμα του Κουκουτσιού; Ποιοι σε βοήθησαν πρακτικά και γιατί επέλεξες την περιοχή του Γέρακα για να ανοίξεις τη σχολή σου;

Όταν πρωτοσκαρφίστηκα την ιδέα του Κουκουτσιού δεν ήξερα καθόλου πως μπορώ πρακτικά να το υλοποιήσω. Ως τότε εργαζόμουν ως ηθοποιός και δασκάλα θεάτρου, αλλά δεν είχα καθόλου επαφή με τα οικονομικά και τα οργανωτικά θέματα που απαιτούνται. Κάποιος φίλος τότε μου είχε αναφέρει το The People’s Trust, έναν οργανισμό που βοηθά νέους να υλοποιήσουν την ιδέα τους. Έτσι λοιπόν το έψαξα και έκανα μια αίτηση με την ελπίδα το σύμπαν να απαντήσει θετικά. Έτσι και έγινε και με την υποστήριξή τους τόσο οικονομικά όσο και πρακτικά είδα την ιδέα μου να παίρνει σάρκα και οστά. Η ομάδα του The People’s Trust και ο κύριος Νικόλας Καρύδης που ήταν ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισα και συνεργαστήκαμε σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης και υλοποίησης της ιδέας μου όχι μόνο πίστεψε σε εμένα και στο Κουκούτσι αλλά με στήριξε και σε όλες τις αγωνίες και τις δυσκολίες που μπορεί να έχει η έναρξη ενός τέτοιου εγχειρήματος και για αυτό είμαι πραγματικά ευγνώμων.

Η επιλογή της περιοχής δεν ήταν καθόλου τυχαία. Ο Γέρακας είναι ο τόπος που έζησα τα μισά μου παιδικά χρόνια και που ακόμα και τώρα ζει όλη μου η οικογένεια. Από μια αρχή το κριτήριο επιλογής είχε να κάνει με το να καλυφθεί μια έλλειψη. Στο κέντρο της Αθήνας υπάρχουν αρκετές επιλογές γύρω από την τέχνη, αλλά στα προάστια οι επιλογές μειώνονται δραματικά. Ήξερα λοιπόν ότι στο Γέρακα ζουν πολλές οικογένειες με παιδιά, νέοι άνθρωποι που αναζητούν καθημερινά διέξοδο από το πρόγραμμα σπίτι- δουλειά, δουλειά- σπίτι. Έτσι έγινε η επιλογή και στην πορεία άρχισαν να μας επισκέπτονται και μαθητές από Βριλήσσια, Παλλήνη, Αγία Παρασκευή κ.α.

— Πώς βλέπεις την εξέλιξη του Κουκουτσιού τα επόμενα χρόνια; Πώς θα ήθελες να εξελιχθεί το εγχείρημά σου;

Το όνειρό μου ήταν και παραμένει, να φτιαχτεί στην περιοχή ένας χώρος συνάντησης ανθρώπων που αγαπούν την τέχνη και με αγάπη και σεβασμό να δημιουργήσουμε μαζί μια κοινότητα ανθρώπων που μέσω της δημιουργίας επικοινωνεί, συνδέεται, ανοίγει παράθυρα σε νέους κόσμους.

«Το Κουκούτσι Project» έχει υποστηριχθεί από το The People’s Trust του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αθανάσιος Κ. Λασκαρίδης, έναν ιδιωτικά χρηματοδοτούμενο μη κερδοσκοπικό οργανισμό που υποστηρίζει νεοσύστατες και υφιστάμενες μικρές επιχειρήσεις όλων των κλάδων. Δίνει αρωγές ή/και άτοκα δάνεια έως €15.000 και δωρεάν υπηρεσίες επιχειρηματικής ανάπτυξης για τους ωφελούμενούς του. Ο οργανισμός έχει ως προτεραιότητα τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, μέσω άμεσα βιώσιμων επιχειρήσεων για τις οποίες δεν υπάρχουν άλλες πηγές χρηματοδότησης.