Δωδώνη, το παγωτό που μας μεγάλωσε

Οι μεγαλύτεροι ίσως θυμάστε τη χαρακτηριστική φωνή του παγωταζή: «Παγωτόοοο, εδώ το καλό παγωτό!», που εμφανιζόταν στις αθηναϊκές γειτονιές κάθε που ερχόταν το καλοκαίρι. Κι ύστερα τα παρακάλια στη μάνα για να σε αφήσει να αγοράσεις μία μπάλα. Εκείνη την εποχή είχες δύο επιλογές όλες κι όλες: κρέμα ή σοκολάτα. Αυτό ήταν όλο. Εγώ ήμουν αρκετά πιο τυχερός. Μεγάλωσα στην Κυψέλη, πράγμα που σημαίνει ότι είχα την τεράστια τύχη να βρίσκομαι μια ανάσα μακριά από το πρώτο κατάστημα παγωτού. Τα Παγωτά Δωδώνη άνοιξαν το 1968 σε ένα ισόγειο κατάστημα στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου και έφεραν πραγματική επανάσταση! Όχι μόνο για την ποικιλία τους, αλλά κυρίως για την εκπληκτική ποιότητα του παγωτού τους. Δεν υπήρχε Κυψελιώτης που να μην κάνει μια καθημερινή στάση εδώ, κάθε απόγευμα, για εκείνο το παρφέ που ακόμα θυμάμαι. Την ίδια λαχτάρα νιώθω και σήμερα όταν το παραγγέλνω.

Όσο μεγάλωνα τόσο μεγάλωνε και η Δωδώνη. Καταστήματά της άρχισαν να ανοίγουν παντού, σε όλη την Αθήνα, σε όλη την Ελλάδα. Και ήταν κάτι ανακουφιστικό, γιατί ακόμα και στις διακοπές μας δεν χρειαζόταν να αποχωριστούμε το αγαπημένο μας παγωτό. Στο μυαλό μας καλοκαίρι δεν γινόταν χωρίς παγωτό Δωδώνη. Καθόλου τυχαίο που ξεκινώντας από εκείνο το πρώτο παγωτατζίδικο στην Κυψέλη, τα Παγωτά Δωδώνη εξελίχθηκαν στη μεγαλύτερη εταιρεία παγωτού στην Ελλάδα.

Στη δεκαετία του ’90 πήγαινα πλέον με τα παιδιά μου στη Δωδώνη. Οι γεύσεις είχαν ήδη από τότε πολλαπλασιαστεί, η ποιότητα όμως παρέμενε σταθερά η ίδια. Τόσες επιλογές! Άσε τις γαρνιτούρες… Σιρόπι, ξηροί καρποί, πολύχρωμες τρούφες. Και πάντα το χαρακτηριστικό παγωτό-μπισκοτάκι της Δωδώνη να στολίζει το παγωτό σου στο τέλος, σαν τρόπαιο.

Σήμερα ήταν η πρώτη φορά που μπήκα σε ένα κατάστημα Δωδώνη με τα εγγόνια μου. Σταθήκαμε μπροστά σε ένα ψυγείο με 47 (!) γεύσεις. Μερικές από αυτές τις αναγνώριζα με ευκολία γιατί στο μυαλό μου έχουν συνδεθεί με κομβικά γεγονότα της ζωής μου: σοκολάτα με κομμάτια σοκολάτας για να ξεχάσω τον πόνο από το χτύπημα στην μπάλα. Γιαούρτι nuts n berries για να γιορτάσουμε το πτυχίο μου. Παρφέ κρέμα, το πρώτο αληθινό παγωτό της ζωής μου, εκείνο το αυγουστιάτικο απόγευμα που γεννήθηκε η μικρή μου αδερφή. Άλλες γεύσεις τις έβλεπα για πρώτη φορά, αλλά κάτι μου λέει ότι δεν θα τις ξεχάσω. Πώς να ξεχάσεις τον μικρό σου εγγονό να ζητάει «μάκο-ποκοκάλι!» (μάνγκο-πορτοκάλι), και την εγγονή banoffee –και οι δύο φετινές γεύσεις– που της θυμίζει το αγαπημένο γλυκό της γιαγιάς της; Αλλά το έχουν αυτό τα παγωτά της Δωδώνη: παγώνουν τον χρόνο ακριβώς στις αγαπημένες μας στιγμές, εκείνες που δεν ξεχνάς με τίποτα.