Στέλιος Πρασσάς: Μαραθωνοδρόμος, ετών 92

Ο καθένας από εμάς φτάνοντας σε μία ηλικία - ορόσημο που έχει προσδιορίσει ο ίδιος για τον εαυτό του, νιώθει απότομα ότι μεγάλωσε. Παθαίνουμε αυτό που λέγεται «κρίση ηλικίας». Αγγίζουμε για παράδειγμα τα  σαράντα - ηλικία που τρομάζει τους περισσότερους, η περίφημη κρίση των σαράντα - και νιώθουμε αυτόματα ότι μεγαλώνουμε, ότι πρέπει να κάνουμε ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής μας και να θέσουμε άλλες προτεραιότητες. Θα πιστεύαμε όμως το ίδιο εάν κάποιος μας έλεγε ότι έχουμε πιθανότητες να ζήσουμε έως τα 103; Μήπως τότε θα θεωρούσαμε τα σαράντα ή τα πενήντα έναν ακόμη αριθμό; Μήπως θα νιώθαμε πως έχουμε μπροστά μας χρόνο για αλλαγές όταν θα ήμασταν πραγματικά έτοιμοι;

Είναι αλήθεια πως ο σύγχρονος άνθρωπος καλείται να αυτοπροσδιοριστεί και να αποκτήσει τη δική του ταυτότητα αρκετά νωρίς στη ζωή του. Οι περισσότεροι άνθρωποι αποφασίζουν το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν για την υπόλοιπη ζωή τους λίγο πριν την αποφοίτησή τους απ’ το σχολείο ή το Πανεπιστήμιο.  Και αν το μετανιώσουμε; Εάν θελήσουμε ν’ αλλάξουμε επάγγελμα, τρόπο ζωής ή ακόμη και χώρα; Αυτό είναι δυνατό μέχρι κάποια ηλικία ή τουλάχιστον έτσι είχαμε μάθει να πιστεύουμε μέχρι πρόσφατα.

Ο κύριος Στέλιος Πρασσάς αποτελεί  ζωντανό παράδειγμα της δύναμης που φέρει η «αλλαγή», αποδεικνύοντας περίτρανα πως  η ηλικία και οι προθεσμίες είναι τυπικοί περιορισμοί χωρίς μεγάλη αξία. Έχοντας ξεκινήσει να τρέχει στα 50 του χρόνια, στην προσπάθειά του να βρει έναν τρόπο εκτόνωσης απ’ την καθημερινότητα, σήμερα στα 92 του χρόνια αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση καθώς παραμένει μαραθωνοδρόμος βάζοντας κάθε χρόνο στόχο να τερματίζει τον Μαραθώνιο μαζί με τα εγγόνια του.

Στην έρευνα Μακροζωίας που πραγματοποίησε ο όμιλος ΝΝ, οι Έλληνες απαντήσαμε ότι θέλουμε να ζήσουμε μέχρι τα 103 μας χρόνια. Το 50% των ερωτηθέντων απάντησε ότι είναι έτοιμο να ζήσει περισσότερο και για να επιτευχθεί αυτό, το 78% αναγνωρίζει ότι πρέπει να δώσει έμφαση στην ψυχική του Υγεία. Πράγματι, οι πιθανότητες μας να ζήσουμε περισσότερο συνδέονται άμεσα και με το κατά πόσο είμαστε δεκτικοί στις αλλαγές, έχουμε δηλαδή «ψυχική ανθεκτικότητα». Πόσο ευτυχισμένοι παραμένουμε παρά τις αλλαγές που προκύπτουν χωρίς να τις θέλουμε αλλά και πόσο προσαρμοζόμαστε σ’ αυτές.

Πέραν της φροντίδας της ψυχικής μας Υγείας, για να καταφέρουμε ν’ αγγίξουμε νέα ηλικιακά όρια και να κατευθύνουμε τη ζωή μας εκεί όπου εμείς θέλουμε χωρίς το φόβο του χρόνου, χρειάζεται σωστός προγραμματισμός και επαγρύπνηση από νωρίς.  Όπως αναφέρει κι ο  κ. Πρασσάς, όσο μεγαλώνει κανείς θα πρέπει να κινείται όσο το δυνατόν συχνότερα. Η σωματική υγεία είναι προφανώς το πρώτο που ο καθένας μας πρέπει να προσέχει και κυρίως να προλαμβάνει. Το ίδιο ισχύει και για τα οικονομικά μας.

Συμπερασματικά, πρέπει να προσέχουμε «για να έχουμε». Πρέπει να είμαστε συνεπείς στη φροντίδα του εαυτού μας. Να γυμναζόμαστε, όπως ο καθένας προτιμά. Να επενδύουμε χρόνο στην αποσυμφόρηση και την ξεκούραση μας και - εφόσον ονειρευόμαστε μια μεγάλης διάρκειας ζωή - να κάνουμε την κατάλληλη οικονομική διαχείριση για να είμαστε εξασφαλισμένοι σε όλα τα στάδια της ζωής μας. Εφαρμόζοντας τα παραπάνω θέτουμε τα θεμέλια μιας καλής και μακρόχρονης ζωής.

Οι αλλαγές δε θα λείπουν απ’ την πορεία της ζωής μας. Όπως λοιπόν αναδεικνύει και η έρευνα της ΝΝ για τη Μακροζωία, πρέπει να εκπαιδευτούμε ώστε να είμαστε ευπροσάρμοστοι σε αυτές. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια το καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό μιας και η καθημερινότητά μας - όπως την ξέραμε - άλλαξε σημαντικά. Ο κόσμος θα συνεχίσει να εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς κι εμείς θα τον ακολουθούμε σε όποια ηλικία κι αν είμαστε αντλώντας απ’ τη «δύναμη της αλλαγής».